Monatoetje!

Een week geleden stond ik op dit moment met mijn tasje in het ziekenhuis wachtende op de voor mij zo grote en emotionele ingreep. En nu zijn we alweer een week verder. Hoe gaat het hier. Gelukkig elke dag weer een stukje beter ook al valt het zeker nog niet mee. De voor je gevoel grote stukken plastic in je mond begint steeds iets meer te wennen maar er zijn ook nog momenten dat ik denk grrrr ik ruk het eruit, maar lijkt me nou niet bepaald een goed plan want dan zie je een tandeloze Anita en dat wil je echt niet zien geloof me. Daar zal ik denk ik nooit aan gaan wennen. Telkens als ik mijn tandjes schoon ga maken en zie mijn tandjes dan zo liggen in een sopje met afwasmiddel en kijk dan naar boven in de spiegel springen de tranen in mijn ogen, wat een monatoetje ben ik dan, echt een horrorfilm om je zo te zien. Kijk dat zijn dan weer de momenten dat ik heel blij ben als ik ze schoon geschrobt hebt dat ik ze weer in kan doen. Mijn wonden genezen gelukkig heel mooi, en de hechtingen laten op sommige plekken al los. Kauwen lukt nog voor geen meter maar hé ik kan al een sneetje brood zonder korsten met bijvoorbeeld smeerworst eten, in ieniemienie stukjes gesneden dat dan weer wel en ook al doe ik er een uur over het lukt me wel, goed toch. Ach ben inmiddels al ruim 2,5 kilo afgevallen dus dat is weer een pluspunt. Het enige wat me zorgen baart is mijn stem, hij is nog steeds niet terug na de operatie. Het ziekenhuis zegt dat dat komt door de intubatie (het buisje die je in je keel ingebracht krijgt tijdens de narcose) die je stembanden kan irriteren en als het over een week nog niet over is moet ik weer gaan bellen want dan kan er iets ernstigers aan de hand zijn dat het buisje misschien toch mijn stembanden iets teveel heeft beschadigd en zelfs een stembandverlamming kan betekenen, maar laat ik daar nog maar niet aan denken. Klonk al nooit als een nachtegaal maar nu weet je helemaal niet wat je hoort, als je al wat hoort. Vermoeiend hoor om elk woord er uit te moeten persen. Maar goed iedere dag gaat het een stukje beter en dat is toch goed nieuws nietwaar. Had twee weken geleden onderstaand kaartje gemaakt maar nog niet geplaatst op mijn blog, maar nu dus wel. Is toch wat heb de afgelopen twee weken nog helemaal geen kaartspulletjes aangeraakt, hoop het weekend er weer eens mee te beginnen. Probeer iedere dag eventjes bij jullie langs te komen, nou ja dat doe ik dan ook wel want bekijk ieder geplaatst kaartje, maar reageren iedere dag is er een beetje bij ingeschoten, hoop het snel weer goed te maken.

 

Wil iedereen weer bedanken voor de superfijne en leuke reacties op mijn vorige berichtje, dat doet mij goed en ja hoor het bekende glimlachje van oor tot oor was nu weer aanwezig, gelukkig kan ik weer lachen. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Nou ze zitten erin hoor!

Eventjes laten weten hoe het is gegaan. Om 11.30 uur meldde ik me en werd ik naar de kamer gebracht waar mijn bedje en operatiehemd klaarstond. Operatiehemd aangedaan, nou dat is ook al een ervaring op zich, heb maar even hulp gevraagd aan de vrouw die tegenover me lag, wist ik veel dat je eerst tig drukkertjes moest vastmaken, en ben toen maar gaan liggen. Gelukkig een gezellige overbuurvrouw en lekker liggen beppen met elkaar, bij haar moesten er 8 kiezen getrokken worden. Maar het werd later, later en nog eens later, met het gevolg dat ik pas om half 4 werd geholpen. Wat bleek nou de mevrouw die als eerste die dag aan de beurt was daar bleek alles fout bij te zijn gegaan wat er maar fout kon gaan. Nou dat is nou niet een bepaald geruststellende gedachte als je daar zelf ligt te wachten. Uiteindelijk was mijn overbuurvrouw aan de beurt en kwam er een andere vrouw terug die een elektroschokje had gekregen in verband met haar hart, lief wijfie hoor, maar ze bleef maar zeuren dat ze zo misselijk was en dat ze gek werd van het bloeddrukapparaat en dan moet je zelf nog, ken je dat. Komt er om een uur of 3 een zuster binnen en zegt tegen me spoed, u moet nu mee want we zijn al zo uitgelopen en de dokter moet straks naar huis, nou je begrijpt dat ik meteen dacht oh ja heb ik dat weer. Was zelf nog nooit onder narcose geweest dus alles was nieuw voor me, ik vond het best wel eng zo op dat bed en dat die vrouw uit het niets roept welterusten. Zei nog tegen haar eh gebeurt niets ...... maar het volgende moment werd ik wakker gemaakt en wat is dat raar je wordt wakker en kan je totaal niets herinneren van wat er gebeurt is (gelukkig niet). Toen naar de uitslaapkamer gebracht en werd mij al gezegd dat ik niet terug ging naar de eerste kamer omdat de dagopname-afdeling al gesloten was en ging naar een kamer waar personen lagen die toch moesten blijven. Dacht bij mezelf oh jeetje laat me aub naar huis mogen, dit wil ik niet. Maar jippie gelukkig mocht ik toch naar huis en was 20.30 uur thuis, maar wat is dit wennen zeg, heb het gevoel dat er iemand een sok in mijn mond heeft gestopt, zo ontzettend vol is het. Ben net een hamstertje, het bloeden is ook nog steeds niet gestopt, pijn heb ik ook maar gelukkig heb ik sterkte pijnstillers meegekregen, wel lekker geslapen vannacht, eten kan ik niet, de vla gaat nu gelukkig wel ook al heb ik het idee dat het onder mijn gehemelteplaat komt maar wauwie wat zijn mijn tanden mooi, ik vind ze helemaal geweldig. Alleen moet ik ze er eigenlijk nu uithalen om te spoelen maar hoe erg toch weer, ik kom er eerlijk voor uit ik durf het niet, stel je voor dat ik ze niet meer in krijg, nou ja toch maar zo proberen. Mijn nicht had namelijk even voor me gebeld met het  ziekenhuis of het normaal is dat ik geen stem meer heb, en ja werd er gezegd dat kan door de narcose komen en ook de mededeling dat ik het er wel vandaag uit moet halen i.v.m. ontstekingsgevaar, pffff ga het zo dan maar proberen maar eng dat ik dat vind ..... zo dan zijn jullie weer helemaal op de hoogte hoe het is gegaan. Onderstaande tasjes heb ik voor de juffen van Nick gemaakt want afgelopen woensdag had hij juffendag.

Dank jullie wel weer voor de superlieve reacties op mijn vorige kaartje, heb er weer van genoten, alleen deze keer zonder het bekende glimlachje van oor tot oor want dat gaat wat moeilijker nu. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Oeps het is zover!

Nou het is zover hoor, vandaag is de dag. Kan er niets aan doen maar poehee wat ben ik nerveus, de zenuwen gieren door mijn keel. Om 11.30 uur moet ik me melden in het ziekenhuis en dan ga ik het beleven. Heb mijn nieuwe tandjes gisteren nog eventjes goed toegesproken of ze please de beste vriendjes met me willen worden en ik heb ze beloofd dat ik heeeeeel goed voor ze zal zorgen. Hoop maar dat het heeft geholpen. Oh hoe zal het voelen, hoe zal het allemaal gaan .... vanavond zal ik het weten, zo ontzettend spannend dit. Afgelopen weekend nog de rust gehad om een kaartje te maken, nou ja eigenlijk twee, en dit is er eentje van. Heb deze grappige Bestie gebruikt die ik heb uitgekozen daar ik had gewonnen met de randomrunner bij My Besties Deutschland, zo schattig met dat koppie. Wat een frustratie trouwens zeg van de week dat opeens de leeslijst was verdwenen en er telkens maar 1 blog te zien was. Nou moet ik ook eerlijk zeggen dat mijn koppie niet helemaal naar het bloggen stond maar baalde er wel flink van dat ik niet mijn dagelijkse blogrondje kon maken, sorry lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm. En jippie gisteren was hij er opeens weer maar toen grrrrrrr kreeg ik weer moeilijkheden met reageren, de ene keer ging het als een speer maar de andere keer kreeg ik telkens weer die vervelende melding dat er een netwerkwijziging was, had ik een aantal weken geleden ook al. Dus als je hebt gedacht goh Anita kom je niet meer even reageren bij me dan weet je dat dat het was. De wil was er wel maar helaas pindakaas blogger werkte niet mee. Nou ga nu nog even gauw boodschapjes doen, een wasje aanzetten, de afwas moet nog gedaan, mijn tasje staat al klaar en dan is het gaan met die banaan naar het ziekenhuis ....... zal je aan me denken ..... 

Wil mijn kaart mee laten doen aan de challenge van My Besties USA en bij de challenge van My Besties Deutschland. Welkom Marja op mijn blog, superleuk dat je me gaat volgen, helemaal gezellig weer. Wat heb ik weer genoten van de reacties op mijn vorige kaartje, het blijft telkens een feestje die er voor zorgt dat het bekende glimlachje van oor tot oor op mijn koppie verschijnt, nu maar hopen dat dat vanavond nog steeds zo is dat ik normaal kan lachen ;-) En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Alweer een jaar geleden, wat vliegt de tijd!

Pfff en alweer een week om, wat gaat het toch snel. Nog 2 weekjes en dan hebben mijn kanjertjes alweer zomervakantie, kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat Nick op het dak van het huis was geklommen maar niet te geloven toch dat is alweer een jaar geleden. Regelmatig krijg ik nog de rillingen als ik op zolder ben maar het is gelukkig goed afgelopen en het raam is dichtgespijkerd dus dat kan niet meer gebeuren. De rest van het huis was allemaal al beveiligd dus je begrijpt het is net een "gevangenis" in huize Meijer, alles op slot als Nick thuis is maar alles went en dat ook. Ook al moet ik toegeven dat ik een aantal keer per jaar weleens een benauwd gevoel krijg ... nou ja denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel. Het is nu eenmaal een mannetje waar je ogen van voor en achter moet hebben want je weet maar nooit, ook al zit alles op slot en liggen alle gevaarlijke dingen zoals scharen, messen e.d. opgeborgen. Had van de week een 10-minutengesprek op school van Nick en dan krijg je van te voren een IOP-verslag (individueel ontwikkelingsplan) en stom hé maar als ik dan lees dat daar staat dat hij op ernstig verstandelijk beperkt niveau functioneert en dat de sociale redzaamheid van Nick zwak is vergeleken met andere ernstig en matig verstandelijk beperkte leerlingen van zijn leeftijd dan moet ik toch altijd eventjes slikken. Want Nick is Nick voor mij en zelf heb je dat helemaal niet zo door, komt natuurlijk ook omdat het je eigen is en ik hem meestal wel begrijp en tuurlijk weet ook heus wel dat anderen soms geen snars begrijpen wat hij bedoelt. Ach ja mijn mannetje, maar laat hem maar schuiven want hij pakt iedereen in en is een acteurtje in de dop. Maar wijk weer eens af, het zal eens niet, op naar mijn kaartje. Oh nee nog even iets, zo leuk Dani mocht woensdag bij mijn broer in de kroeg die is omgetoverd tot oranjecafé (zie foto onder mijn kaart voor de liefhebbers) glazen ophalen en leuk dat hij het vond, hij gaat maandag weer. Leuk toch om zo een centje te verdienen, denk dat er slechtere "baantjes" zijn om zo geld te verdienen. Zelf stond ik op die leeftijd stekjes te snijden bij een Gerberakweker, dat was me toch een beul joh, pauze kreeg je niet en je moest gewoon blijven staan als de sproeiers aangingen, nou één ding is zeker mijn broer is gelukkig geen beul dus Dani zit goed. Ben benieuwd hoever we komen dit WK. Spannend. Nu mijn kaartje, nou ja wat moet ik erover zeggen, heb hem het afgelopen weekend al gemaakt en voor de verandering eens een heel klein kaartje. Ik vind deze Tilda zo schattig met haar hondje dus die moest gewoon gekleurd worden en op een kaartje geplaatst worden en dat heb ik dan ook gedaan. Zo vandaag weer centjes verdienen en dan lekker weekend en oepsiepoepsie dan nog 3 dagen werken en dan is de grote dag daar ........ zo benieuwd

Wil jullie lieve bloggertjes weer bedanken voor de superleuke reacties op mijn vorige kaartje, wat heb ik er weer van genoten met het bekende glimlachje van oor tot oor, super. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

En hier voor de oranjeliefhebbers een foto van de kroeg van mijn broer (en eh normaal gesproken zijn de stenen wit)

Ben goedgekeurd hoor!

Oh hoe fijn ik kreeg vrijdagavond weer helemaal zin om te kleuren en dat heb ik dan ook zitten doen voordat de wedstrijd Nederland-Spanje begon, wat heb ik ervan genoten, jullie ook. Wat een super wedstrijd zeg, toppertjes! Op naar de woensdag, moet alleen dan wel het eerste stuk missen want ben dan nog niet thuis van mijn werk, laten we hopen dat ze net zo lekker zullen doorgaan als vrijdag. Mijn oranje shirtje ligt alweer gewassen klaar. Hou eigenlijk helemaal niet van voetbal maar het EK en WK volg ik wel altijd, heerlijk die sfeer. Vlaggetjes en grote vlag hangen al een paar weken buiten, de hamstertjes hangen gezellig aan de lamp, ik hou ervan. Maar goed terug naar het weer zin hebben om te kleuren, want ik wijk weer eens goed af. Gelukkig las ik in de reacties dat iedereen dat wel regelmatig heeft dat je totaly geen inspiratie en zin meer hebt, nou gelukkig hier is het ook teruggekomen, nu nog genoeg tijd vinden en dan is het weer gaan met die banaan. Mijn ingekleurde Tilda heb ik gisteravond op een kaartje verwerkt en ja hoor ik zat er weer helemaal in, mijn vertrouwde kistjes om me heen en het was weer genieten heen. Joepie het gevoel is er weer. Pak van mijn hart. Hoop trouwens dat ik gisteren niemand heb overgeslagen met mijn dagelijkse blogrondje want kreeg regelmatig de melding netwerkwijziging, wat dat ook betekenen mag maar het was behoorlijk irritant kan ik je zeggen, moest telkens weer opnieuw de bladzijde vernieuwen wat ik dan ook trouw heb gedaan en dan kon ik weer wel een reactie plaatsen. Nou ja zal ook wel weer overgaan. Een ding is zeker Blogger zit altijd vol verrassingen want je weet nooit wat er nu weer kan gebeuren. Nog ruim een week en dan is het zover, tandjes eruit, nieuwe tandjes erin. Oh ja ben afgelopen donderdag naar de narcotiseur geweest en hij heeft mij goedgekeurd hoor. Het komt nu wel heel dichtbij, merk het ook wel dat de spanning steeds meer wordt, maar goed als ik dan weer met mijn nieuwe tandjes voor de spiegel sta, ja ja ik kom er eerlijk voor uit dat doe ik dus, om te kijken hoe ze staan, slaat natuurlijk nergens op want indoen kan ik ze nog niet maar het is het idee, dan denk ik het is toch wel heel erg mooi en al het andere er omheen zullen we pas weten als het donderdag de 26ste is ...... maar op naar mijn kaartje want het wordt zo weer een lang verhaal, deze keer een fris en fruitig exemplaar gemaakt, de kleur groen is in het echie veel mooier van kleur, echt zo een heerlijke appeltjesgroene kleur maar krijg het niet goed op de foto helaas. Wil mijn kaart mee laten doen aan de challenges van Dutch Stamp Chickies, HobbyVision, Scr@p-Cards en Magnolia-Licious

Wil jullie weer bedanken voor de superleuke reacties op mijn vorige kaartje, heb er weer van genoten met het bekende glimlachje van oor tot oor, super. Zo leuk ik zag dat ik tweede ben geworden met mijn kerstkaart bij het challengeblog van Hobbyhome-hobbyartikelen en met de randomrunner gewonnen met mijn blauw/gele Bestiekaart bij My Besties Deutschland, helemaal blij mee. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer!

Jakkiebakkie!

Jakkiebakkie, nog steeds geen knutselspulletjes aangeraakt, ik word er helemaal onrustig van. Overdag denk ik oh heerlijk vanavond als Nick op bed is ga ik eventjes mijn kistjes pakken en lekker aan de fröbel, en dan is het avond en dan pfffff helemaal niets, hoe erg toch weer, ik heb heel erg veel papier maar momenteel, shame on me, vind ik helemaal niets leuk, wat een tutje hola ben ik toch af en toe. Heb je dat gevoel ook weleens, dat je eventjes helemaal leeg bent wat knutselen betreft. Nou weet niet hoe jij dat dan ervaart, maar ik word er helemaal onrustig van want ik wil oh zo graag maar er komt niets uit mijn handjes ....... please laten we hopen dat het gauw weer terugkomt. Ben je niet onrustig van die rusteloze benen, nou ja die heb ik eigenlijk ook momenteel weer heel erg in de avonduurtjes, dan word je het hier wel van. Zo moppersmurfin heeft weer gesproken. Gelukkig had ik nog een kaartje liggen die ik een tijdje geleden heb gemaakt maar dat is dan ook de allerlaatste die ik momenteel kan laten zien want ze zijn nu echt opperdepop, ja genoeg in voorraad hoor, heb twee kaartenrekken vol staan hier in huis maar die heb ik allemaal al laten zien. Oh ja de deur zit er weer in en de smurrie van de milkshake op de trap is gelukkig helemaal weg, poehee geen plekken meer te zien en ruikt gelukkig ook niet zuur, nou ja had er wel wat parfum op gespoten voor het geval dat. Lijkt me nou niet bepaald een fijn idee als je naar boven loopt en het ruikt naar zure melk, brrrr. Ook weer opgelost. Ga zo maar weer eventjes proberen een blogrondje te maken, gisteravond wou ik beginnen maar helaas pindakaas het was weer een keer raak want wat ik ook probeerde mijn leeslijst kwam niet tevoorschijn. Wat is het lange weekend weer omgevlogen en morgen is het weer centjesverdiendag. Nog een paar weekjes eventjes flink doorbuffelen want het is toppie druk en weet totaal niet hoe ik me ga voelen na de bewuste dag, wel al geregeld dat ik ook thuis kan werken als ik mijn nieuwe tandjes heb, want heb dan als het goed is een aansluiting op mijn computer dat ik alles kan doen wat ik ook op mijn werk doe. Ja voor hetzelfde geld ben ik die maandag daarna weer op het werk maar als ik niet kan praten, veel pijn heb, niet kan eten of weet ik veel wat dan lijkt me het niet zo fijn om dan naar het werk te gaan. Ach ja we zullen het gaan beleven ..... Wil mijn kaartje mee laten doen aan de challenge van Creative Cutting Challenges waar ze een meisjeskaart willen zien en eh volgens mij is dit dat wel

Welkom Annette op mijn blog, leuk dat je volger bent geworden, gezellig. Bedankt lieve bloggertjes voor de reacties op mijn vorige kaartje, wat heb ik er weer van genoten, heerlijk, het glimlachje was weer goed aanwezig van oor tot oor. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer! 

Wat een troep is dat zeg!

Dacht vanmorgen oh ja laat ik vandaag maar eventjes snel bloed laten prikken voordat ik volgende week een gesprek heb met de annethesist (of hoe schrijf je dat en nog erger hoe spreek je het uit, ik krijg het bijna niet uit mond). Nou dat eventjes kon ik wel weglaten, oh joh niet normaal meer hoe druk het er was, het leek wel of heel Uithoorn aan het bloedprikken geslagen was. Wat een mensenmassa. En dat eventjes bloedprikken werd 2 uur lang wachten voordat ik aan de beurt was, kon ze ook nog geen ader vinden in mijn rechterarm (en nu maar hopen dat die er wel zit) maar gelukkig in mijn linkerarm had ze hem zo te pakken en dat heb ik weer achter de rug. Nu ben ik bijna voor alles een bange poeperd maar gelukkig niet voor bloedprikken dus dat scheelt dan wel weer, want als je anders 2 uur lang in de wachtkamer moet gaan zitten zenuwpesen dan is het volgens helemaal geen pretje. Maar goed de boodschapjes zijn weer in huis en de wasmachine draait, mijn haar zit in de verf want de uitgroei was bijna niet meer om aan te zien en dacht laat ik maar eventjes een blogberichtje maken in de tijd dat het erin moet trekken. Oh oh oh wat was die Nick gisteren trouwens weer een ondeugend mannetje, kom ik uit mijn werk denk ik verhip wat is dit nu toch weer, is mijn deur naar de hal eruit. Vertelt mijn moeder dat Nick het wel een leuk spelletje vond om lekker de deur open en dicht te gooien en dan met een kracht van een grote vent en ja hoor gevolg deur helemaal uit zijn voegen. Maar lange leve ome Hennie die hem alweer gelijmd heeft, hij staat nu in de klemmen en morgenochtend komt hij hem er weer in zetten. Dus dat was gelukkig weer opgelost. Zit ik 's avonds op de bank, had hem al naar bed gebracht, hoor ik hem roepen maar was eventjes met iets bezig wat ik niet meteen naast me neer kon leggen, maar hij bleef maar roepen en op het moment dat ik naar boven wou gaan, kreeg ik bijna een appelfloite had die toch een beker milkshake zo naar beneden gegooid, gevolg de hele trap en vloer onder de aardbeienmilkshake, kon wel janken, wat een troep is dat zeg. Heb hem toen maar eventjes flink toegesproken dat ik dat nooit meer wil zien. Nu hoor ik je denken en ja maar wat doet hij met een milkshake boven, nou dat zal ik je vertellen. Woensdag is hier in huize Meijer snackbardag en haal ik altijd wat na het werk voor Dani en mij en voor Nick een milkshake (want die eet dan poffertjes want patat is beh volgens hem) want dat vindt hij heerlijk. Maar wat heeft die nu stiekem gedaan, de beker mee naar boven genomen na het eten terwijl ik dat niet doorhad en waarschijnlijk had hij er geen zin meer in en omdat mams niet snel genoeg reageerde is het toch net zo makkelijk om hem van de trap te gooien ..... maar dat dat dekseltje er weleens af kan gaan daar hij had hij denk ik niet aan gedacht pffff. Maar weer genoeg geklets en ik moet zie ik op het klokje echt zo mijn haar uitspoelen voordat dat helemaal de verkeerde kant opgaat, hier mijn kaartje van vandaag die ik overigens vorige week al heb gemaakt, kom momenteel bijna tijd tekort, heb van de week nog geen knutselspul aangeraakt helaas, de dagen lijken wel steeds sneller te gaan voor mijn gevoel.

Welkom Janneke op mijn blog, superleuk dat je volger bent geworden, gezellig. Wil mijn kaartje mee laten doen met de challenge van My Besties Friendship. En het was weer genieten hier hoor van alle leuke berichtjes op mijn vorige kaartje, super bedankt weer toppertjes, jullie hebben er weer voor gezorgd dat het bekende glimlachje weer van oor tot oor verscheen. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Hoe attent is dat!

Wat heerlijk toch om de afgelopen 2 dagen weer eventjes een zonnetje te zien, oké hij verdwijnt vaak achter de wolken maar alles beter dan de regen van vorige week. Daar wordt een mens meteen weer vrolijk van, tenminste ik wel. En over de regen die ze vanaf dinsdag weer voorspellen daar denk ik nog maar eventjes niet aan. Eerst eventjes genieten van de zonnestralen op mijn knarretje. Alle bedjes vanmorgen verschoond, en oh oh oh wat ruikt het dan altijd zalig boven, de wasverzachter komt je tegemoet, heerlijk. Hé bah nu ruik ik dat de buren weer hun vuurkorf hebben aangedaan, jakkiebakkie dat vind ik altijd zo stinken, je hele huis gaat daar zo naar ruiken, nou ja het is niet anders. Ga zo denk ik maar eens mijn blogrondje op de laptop in de tuin maken, lijkt me een goed plan. Zag bij de NKU een leuke sketch staan en dacht weet je wat laat ik eens meedoen aan de challenge, dus gisteravond al mijn kistjes weer tevoorschijn gehaald uit het verborgen halletje en heerlijk zitten kleuren en plakken en knippen. Op en top ontspannen dus. De tv op de achtergrond aan en gaan met die banaan, hé grappig dat rijmt. Oh ja las in de reacties op mijn vorige kaart dat sommigen zich afvragen of ik nu toch onder narcose alles laat trekken, eh ja inderdaad dat is zo. Dacht dat ik het al geschreven had maar niet dus. Weet je nog dat ik toen toch maar weer het ziekenhuis zou bellen hoe duur een narcose dan wel niet was als ik dat zelf zou moeten betalen, nou dat heb ik toen gedaan en kreeg een nogal raar antwoord van de zuster achter de balie, namelijk dat ze dat niet wist en dat ik dat maar moest zoeken op de site van het ziekenhuis. Mhmmm nogal vaag dus. Nou ik zoeken heen maar helaas ik kwam er niet achter. Toen voor me zelf toch maar besloten om het dan maar niet onder narcose te doen want als het bijvoorbeeld tegen de 1000 euries zou lopen, dan kan bruintje niet trekken. En wat gebeurt er word ik 's middags gebeld door een kaakchirurg uit het ziekenhuis die het gesprek had opgevangen en dat eigenlijk niet echt dienstverlenend vond en hij vertelde mij dat zij het aanvragen en dat het wordt vergoed uit de basisverzekering, nou hoe attent is dat, het was niet eens de kaakchirurg die mij gaat helpen. Tuurlijk kost het je eigen risico maar dat wist ik al, maar alles beter dan een giga bedrag. Nu hoop ik maar dat ik hem goed verstaan heb want Nick was net uit school en die stond alleen maar aan mijn broek te trekken en te roepen wie is dat, wie is dat, wie is dat hahaha. Nou ja we zullen het wel zien als het zover is. Dus Aniet gaat de 26ste eventjes slapen en wordt wakker met een nieuw gebitje, oh zo spannend ..... Oh ja Renate, waarom een gebitje voor het eerste jaar, eh maak je geen zorgen ik hoef over een jaar niet tandeloos door het leven hoor, tenminste laten we het hopen, maar je krijgt de eerste keer een soort tussengebit omdat je kaken nogal gaan slinken en je gebit telkens niet meer zo goed past, als het goed is, is dat over een jaar voorbij en krijg je een definitief gebit, tenminste zo heb ik het mij laten vertellen. En kijk daar zit nou ook een van mijn grootste angsten, stel je voor dat als ik bijvoorbeeld moet niezen en ik zit bij de president de keek op de week te doen en floep mijn gebit ligt op zijn schoot, daar krijg je toch nachtmerries van :-(. Maar voordat het weer een superlang verhaal wordt zie hier mijn kaartje voor de challenge van de NKU. Ook wil ik mijn kaartje mee laten doen aan de challenge van Tilda's Town en Magnolia Forever

Welkom Ria, Gaby en nog iemand die ik helaas niet kan zien op mijn blog, superleuk dat jullie volger zijn geworden, ik zeg weer helemaal gezellig. Alleen kan ik helaas niet op jullie blog komen, misschien kunnen jullie je blogadres sturen zodat ik jullie ook kan gaan volgen. Wat een gave reacties heb ik gekregen op mijn trouwvintagekaartje voor de challenge van de WLVC, jeetje wat heb ik daar weer van genoten, het lachje zat er weer hoor van oor tot oor. Voor degenen die vroegen wat voor mal dat was, dat randje langs mijn kaart, dat is dus een mal van Joy Crafts/Noor Design (nr. 6002/0260), mooi is die hé, het is net kant. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer!

Oh spannend ik weet de datum!

Oh helluppie werd gisteren op mijn werk gebeld en zo spannend ik weet de datum nu. Op 26 juni gaat mijn tandjes erin. Aan de ene kant eng, eng, eng maar aan de andere kant ben ik ook wel blij dat het eindelijk gaat gebeuren. Je kan het maar beter achter de rug hebben niet dan. Heb ze gisteravond nog maar eventjes bekeken mijn nieuwe vriendjes voor een jaar, nou ja hopen maar dat het vriendjes gaan worden en geen vijandjes, ach ja we zullen het gaan beleven de 26ste. Raar idee toch dat je onder zeil gebracht wordt, ze trekken en snijden alles weg en je wordt later wakker met je nieuwe tandjes in je bekkie, nog maar niet teveel aan denken. Op Nick zijn verjaardag liet ik trouwens aan een tante en een nicht van mij mijn gebitje zien en hahaha riepen ze in koor "Oh wat een schattig klein gebitje", eh ja mijn mond is niet zo groot dus is maar goed ook dat ik geen gebitje ga krijgen die 2 x zo breed is als mijn mond, dan word ik net zo een breedbekkikker, nee dat lijkt me nou niet echt bepaald een goed plan. Oh ik vind het me toch een partij spannend, nog 4 weekjes en dan is het zover. Wordt weer vervolgd. Heb gisteravond eindelijk weer eens tijd gehad om een kaartje te maken, was al 2 weken geleden dat ik had zitten frobelen, je zou er bijna afkickverschijnselen van krijgen. Dus weer heerlijk met al mijn kistjes om me heen een kaartje gemaakt voor de challenge van WLVC waar ze graag een trouwkaartje willen zien en zie die heb ik gemaakt, heb het weer met veel plezier gemaakt. Heerlijk eventjes ontspannen, verstand op nul, nou ja op nul is natuurlijk niet waar want dan wordt het denk ik wel ietwat moeilijk om een kaart te maken, maar eventjes je koppie leeg en gaan met die banaan.

 Wat heb ik weer genoten van alle reacties op mijn vorige kaartje voor mijn jarige collega Mirjam, het bekende glimlachje van oor tot oor was weer goed aanwezig, telkens weer een feestje om ze te lezen. Dank jullie wel toppertjes. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer!

Een week met een lach en een traan!

Zo eindelijk weer eventjes de tijd gevonden om een bericht te plaatsen na een hectische week. Nou hoe is het gegaan met Nick bij de tandarts, ik kan je vertellen het was werkelijk een nachtmerrie, pfffff ... Beetje gespannen er heen maar waarempel de tandarts kreeg het drankje er snel in in de wachtkamer, bingo dacht ik, zei tegen mij gaat u maar even naast hem zitten want binnen 10 minuten is hij helemaal van de wereld en lijkt het net of hij dronken is, nou de eerste vijf minuten zag ik geen verandering maar toen meneertje ging staan, werkelijk joh het leek echt een dronken vent, hij stond zeer wankel op zijn benen en praatte met een dubbele tong, en ja hoor ik dacht weer bingo. Nou dat had ik beter niet kunnen denken want toen we opgehaald werden ging het nog maar toen in de stoel, oh dat wil je niet weten hij heeft gewoon liggen vechten voor zijn leven (ja niet letterlijk dan hé), maar man oh man wat was meneertje in paniek en sterk dat hij dan is, het ging door merg en been hoe hij lag te vechten en dan het schreeuwen nog, oh oh oh wat voel je je dan machteloos. De tandarts had al gezegd gaat u maar achter mij zitten zodat u zijn gezicht niet ziet en hij u niet ziet, want hoe minder prikkels hoe beter. Nou ik heb werkelijk op mijn vingers gebeten terwijl de tranen over mijn wangen stroomden, want het liefst had ik hem in mijn armen genomen en weggegaan maar dat zou niet verstandig geweest zijn. Gelukkig kreeg hij geen verdovingsspuit maar een wattenstaafje met verdovingsmiddel toegediend. Nou de dagen vliegen voorbij maar op dat moment leek het wel uren te duren. Respect voor de tandarts en zijn assistente hoor, die bleven me toch een partij rustig, echt super die twee. Toen de verdoving eindelijk werkte moest het dan gaan gebeuren, de melkkiezen aan de rechterbovenkant moesten getrokken worden, gelukkig ging dat redelijk snel en was hij klaar. Maar wat was ik blij dat het achter de rug was, en Nick helemaal de arme schat, helemaal van de kaart was hij. Het bleef natuurlijk in het begin maar bloeden maar een tampon in Nick zijn mond doen is geen optie want voor hetzelfde geld zou hij die doorslikken en dat moesten we maar niet hebben, dus met gaasjes de wachtkamer in en een half uur wachten of het bloeden zou gaan stoppen. En dat deed het gelukkig, in principe mochten we toen naar huis maar Nick hoorde een ander kindje huilen en wat doet de gek hij staat op en wankelend loopt hij naar die kamer toe en roept baby huilt, baby huilt en liep zo de behandelkamer in, kon hem nog net op tijd grijpen. Thuis gekomen viel hij als een blok in slaap en snurken wat hij deed, dat wil je niet weten. Toen ik de tandarts vroeg hoe het nou kwam dat het helaas toch niet hielp het drankje, vertelde hij me dat het ene kind het over zich heen laat komen door de "dope" zoals hij dat noemde en de andere gaat dan door de angst zo in verzet dat het hele effect weg is. Eigenlijk zouden al zijn melkkiezen getrokken moeten worden maar daar ziet hij voorlopig toch maar van af want die gaan er op een gegeven vanzelf uit maar die aan de rechterbovenkant moesten echt want zijn andere kiezen komen al door maar die melkkiezen hadden het iets te veel naar hun zin in zijn mondje denk ik. Maar goed hij vertelde me ook dat Nick deze hele gebeurtenis niet zou opslaan in het geheugen en waarempel ik denk dat hij gelijk heeft want de volgende ochtend was hij weer helemaal het mannetje en heb ik hem niet meer gehoord over de traumatische ervaring en gelukkig maar want toen was hij jarig en dat was een supergezellige dag, hij is super verwend en hij voelde zich helemaal het feestvarken. Zo lief hij kreeg van Ans S. een kaartje in de vorm van de caravan van Bassie en Adriaan en blij dat hij was, hij zat te glunderen van oor tot oor. Echt een week met een lach en een traan dus. Hier een kaartje die ik al een paar weken geleden gemaakt heb voor een van mijn collega's die jarig was begin mei. 

Oh ja mijn moederverwendag georganiseerd door de Rotaryclub afgelopen zaterdag was ook weer helemaal super, wat heb ik weer genoten die dag, zo gezellig om de hele dag in de watjes gelegd te worden en eventjes geen zorg, heerlijk. Ik wil mijn kaartje mee laten doen aan de challenge van My Besties Deutschland, My Besties UK en My Besties Norge. En zoals altijd weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer!

Zelfs mijn laptop is ietsiepietsie trager!

Nou heb afgelopen maandag toch maar eventjes gebeld of Nick echt niets mocht eten en drinken de hele dag, maar poehee gelukkig mag hij 's-ochtends nog wel wat eten en ook wat drinken, alleen niet teveel melk, dat kan nog wel eens een probleempje worden want dat is zijn lievelingsdrankje, maar het is eventjes niet anders. Ben benieuwd hoe het vanmiddag gaat, zo spannend weer. Zal de volgende keer wel verslag brengen. Ben al blij dat hij toch wat mag eten en drinken en voor de rest zullen we het wel weer zien, want wat zeg ik altijd men lijdt het meest door het lijden wat men vreest, zei de heldin op sokken, maar zo waar want wat heeft het voor zin om me nu al druk te maken om iets terwijl je er toch niets aan kan veranderen op dit moment en je weet niet hoe het zal gaan. Tuurlijk gevoel en verstand zijn twee hele verschillende dingen maar probeer me toch maar niet te druk te maken, zeker niet met deze warmte. Jeetje zelfs mijn laptop lijkt er last van te hebben, die doet alles ietsiepietsie trager dan normaal, zelfs mijn muisje hapert aan alle kanten, maar geef hem ongelijk want met deze warmte doen we allemaal ietsjes rustiger aan dan normaal of niet dan. Dani is gisteren op kamp gegaan met school en wat een weertje hebben ze, hij had er wel niet zoveel zin in maar ach als hij er eenmaal is zal hij het wel leuk vinden, tenminste dat hopen we dan maar. Zag er in ieder geval erg leuk uit wat ze allemaal gaan doen zag ik een tijdje geleden op de informatieavond. Vrijdag komt mijn grote kanjer weer thuis dus helaas is hij er niet met de verjaardag van Nick donderdag, jammer maar het is niet anders. Het kaartje van vandaag heb ik al een tijdje geleden gemaakt en zo top die gaat weer meer naar de Filipijnen, mijn collega vroeg laatst of ik weer wat kaarten mee wou nemen want haar familie uit de Filipijnen komen eerdaags over en hadden weer om een paar kaarten gevraagd, nou dat is toch leuk of niet dan. Had er een aantal meegenomen en dit was er eentje die ze had uitgekozen. 

Zo superleuk weer om alle reacties op mijn kerstkaart in het vorige bericht te lezen, ja hoor heb weer genoten met het bekende glimlachje van oor tot oor, super. Oh ja aanstaande zaterdag  ben ik weer uitgenodigd voor de moederverwendag, wordt eens in de twee jaar georganiseerd door de rotaryclub hier voor moeders met een kind met een beperking. Wordt om 10.00 uur opgehaald en om 21.00 weer thuis gebracht en dan worden we de hele dag in de watjes gelegd, heb er echt zin in na de hectische tijd momenteel, ben benieuwd wat we gaan doen, helemaal gezellie. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer!

Ze staan in de kast hoor!

Nou mijn toekomstige tandjes staan in de kast hoor, mocht ze donderdag halen namelijk. Al zeg ik het zelf, ik vind ze erg mooi maar oh zo'n raar gevoel, kreeg ze in een zakje mee en dan het idee dat dat over een tijdje voor een jaartje in mijn mond moet, maar goed zover is het nog niet en ik probeer me daar nu ook niet meer te druk over te maken anders word ik gek en dat moeten we maar niet hebben. Heb toch meteen maar twee afsluitende bakjes gekocht waar ze nu in zitten, om ze nou in een zakje te laten zitten vind ik ook weer zo wat, moet ze natuurlijk wel een beetje met eerbied behandelen mijn tandjes. Oh oh oh hoe zal het er straks uitzien in mijn bekkie, ben zo benieuwd wel eigenlijk .... Oh ja en hoe ging Nick zin spreekbeurt, nou eigenlijk niet, had hij weer hoor, bleef de computer hangen dus de powerpointpresentatie over Bassie en Adriaan kon niet doorgaan, hij heeft volgens de juf nog wel op zijn mondharmonica staan spelen maar dat klinkt toch net iets beter als hij het met Bassie samen had gespeeld zoals de bedoeling was, geloof dat hij het volgende week over mag doen. Heb ik me daar zo voor uitgesloofd van de week om te maken, maar goed dat soort dingen gebeuren helaas. Net alle kadootjes voor hem gekocht op internet want meneertje is donderdag jarig en wordt dan alweer 13 jaar mijn schat, 13 jaar waar blijft de tijd, de dvd's van Bassie en Adriaan, Piet Piraat, Hotel 13 en Kabouter Plop zijn onderweg en wat zal hij weer blij zijn, want dat is nu eenmaal zijn lust en zijn leven, geef hem een DVD en een blijer kind kun je niet hebben. Nu eerst woensdag nog "overleven" want dan wordt hij geholpen onder een roesje, er worden een aantal kiezen getrokken namelijk. Maar jeetjemina hij moet dan de hele dag nuchter blijven en wordt pas geholpen om 15.30 uur. Hoe ga ik dat in vredesnaam doen hem niets te eten en drinken geven, ga eerst maandag nog maar eventjes bellen of hij echt die ochtend ook niets mag drinken ...... we zullen het zien. Nu even snel naar mijn kaartje want anders kan ik hem niet eens meer plaatsen, gisteravond nog een kerstkaartje voor de challenge van WLVC gemaakt, superlaat maar van de week had ik er geen tijd voor door de spreekbeurt die ik in de avonduurtjes maken, de kleuren krijg ik helaas pindakaas niet goed op de foto maar dat is niet anders .. zie hier mijn kerstkaartje. Ook wil ik hem mee laten doen bij Hobbyhome-hobbyartikelen, zie net in mijn leeslijst dat die graag een kerstkaartje willen zien. Weet niet wat er met mijn leeslijst is trouwens, zie bij vandaag ook nog berichten staan die gisteren geplaatst zijn, heb het gevoel dat blogger weer bezig is, dus mocht ik je om die reden niet tegenkomen in mijn leeslijst dan weet je waarom ik niet reageer ..... 

Ik zie weer nieuwe volgers op mijn blog, helemaal gezellig en superleuk dat jullie me gaan volgen. Wat heb ik weer genoten met het bekende glimlachje van oor tot oor van de reacties op mijn vorige kaartje, super bedankt allemaal, dat doet me telkens zo goed. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer! 

Oeps zag ze gewoon leeglopen!

Het belooft gelukkig weer wat mooier weer te worden, want jeetjemeneetje wat een regen hebben we gehad, het leek wel herfst met die wind erbij. De plantjes hadden dan misschien wel water nodig maar dit was weer iets teveel van het goede zo te zien aan mijn perkplantjes, maar goed het scheelde wel een paar dagen met mijn gietertje lopen dat dan weer wel. Die hebben wel weer eventjes genoeg gehad. Heb afgelopen weekend nog een kaartje gemaakt en wel deze hieronder, buiten koud en kil dan maar proberen de voorjaarskleuren op een kaartje te krijgen. Zoals je wel weet ben ik gek op roze maar turquoise is ook een kleur die ik toppie vind, alleen waar ik ook zoek, ik kan het bijna nergens vinden. Toen maar eens gaan zoeken naar digitaal designpapier en oh oh oh, helemaal niet goed voor mij, kwam ik op diverse sites terecht waar ik het een na het andere mooi papier zag, zoals ook de papiertjes die ik op mijn kaartje heb gebruikt. Tja dat krijg ik toch weer dat hebben, hebben, hebben gevoel en kon het echt niet weerstaan, dus toch maar wat papier besteld (en hoe toppie ze hadden op dat moment ook nog korting), downloaden en printen maar. Alleen toen ik na afloop ging kijken hoeveel inkt er nog zat in mijn inktpatronen moest ik toch wel eventjes slikken, oepsie dat ging wel heel erg snel. Had net nieuwe geplaatst en ik zag ze bijna leeglopen, maar goed weet in ieder geval dat ik het dus niet voor iedere kaart moet gaan gebruiken want dan wordt het wel een hele dure klus, maar voor de afwisseling wel heel erg leuk en makkelijk, want je hebt dan wel altijd de kleur bij de hand die je graag wil gebruiken. Van mijn kanjertjes heb ik met moederdag 2 VVV-bonnen gekregen, misschien denk je nu nou dat is ook niet echt persoonlijk, maar ik ben er heel blij mee want zo kan ik zelf iets uitkiezen wat ik graag wil hebben. Zo lief hoe ze het kwamen brengen in twee prachtige enveloppen, Nick die alleen maar zei harte feliciteerd, want weet hij veel die dacht dat ik jarig was omdat hij en Dani een kadootje gingen geven. Oh ja moeders was trouwens heel blij met het voor haar gemaakte kaartje hoor, ze vond hem supermooi.

Heb weer super genoten van alle reacties op mijn moederdagkaartje voor mijn moeder, het bekende glimlachje van oor tot oor was weer goed aanwezig, dank jullie wel. Wil mijn kaartje mee laten doen met de challenge van My Besties Friendship. Hoop dat ik van de week iedere avond mijn blogrondje kan maken, want Nick heeft aanstaande vrijdag weer een spreekbeurt en die moet ik nog gaan maken voor hem (erg hé veels te laat eigenlijk), en deze keer wordt het Bassie en Adriaan. Misschien vind de juf het niet goed dat het weer over een duo gaat (de vorige keer waren het Ernst en Bobbie) maar toen ik vroeg aan Nick waar hij zijn spreekbeurt over wil hebben, ging hij heel sip kijken en toen ik vroeg zullen we het over Bassie en Adriaan doen verscheen er me toch een grijns op zijn koppie, nou dan is de keuze toch snel gemaakt, ze kunnen toch moeilijk verwachten dat hij het bijvoorbeeld over vissen gaat hebben terwijl hij niet kan praten, nee dan maar over zijn idolen, oké praten zal het niet worden maar hij kan wel zijn enthousiasme laten blijken en daar gaat het toch om, zijn mondharmonica mee zodat die met Bassie mee kan spelen en een leuke powerpoint en dat moet het maar worden. Nu stop ik want het is weer een aardig boekwerk aan het worden merk ik, zoals altijd weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Relaxed die jackpot, nou niet bepaald!

Wat een regen valt er vandaag hé, ben opgestaan met regen en het regent nog steeds. Maar de boodschapjes moesten toch nog even gedaan worden, gaat helaas niet vanzelf, dus snel even naar Appie Heyn, nou ja snel, hoe druk het weer was, pfffffff leek wel of het voor niets was en dan die mensen die het zo gezellig vinden om midden in het gangpad de week door te nemen, oh hoe erg ben echt niet agressief maar dan krijg ik de neiging om met mijn karretje een zetje te geven en daarna oh oeps sorry hoor ik zag u helemaal niet te zeggen, niet gedaan hoor trouwens. Zal niet durven. Doe jij ook boodschappen bij de Appie, en waag je dan ook een gokje om de jackpot te halen of nog beter de mega jackpot, ik dus wel, het is dat het aardig wat scheelt in de portemonnee maar echt relaxed boodschappen doen eh nee dat vind ik het absoluut niet, telkens in je karretje tellen oh eh heb ik 3 produkten met een jackpotzegel, oh nee, of toch wel met het gevolg dat ik uiteindelijk bij de kassa sta en sommige boodschappen waar ik voor kwam helemaal vergeten ben omdat ik maar aan het tellen ben in mijn karretje of ligt dat nou weer aan mij. Nou ja de boodschappen zijn in ieder geval weer binnen en al rennende met mijn kar naar huis geraced door de regen. Kadootjes voor moeders ook nog gekocht en het kaartje hieronder heb ik ook speciaal voor haar gemaakt, geen gekleurd poppetje maar een lief dromerig meisje. Oh hoe dom weer zie nu pas dat ik helemaal mijn watermerk ben vergeten, lekker dan van me, ben ik er zo trots op en vergeet ik het helemaal. Hoor je denken eh die kan je er toch nog op zetten, ja dat kan wel maar zit nu op de laptop en mijn watermerk staat op de computer. Nou ja dan de volgende keer maar weer. Wil mijn kaartje mee laten doen aan de 1e challenge bij Gerda's Hobbyshop, waar je je aan een kleurenkaart moet houden en een plaatje uit haar shop moet gebruiken en ja hoor dat heb ik trouw gedaan.

en hoe gaaf ik zag vanmorgen dat mijn jongensbabykaartje de 3e plek heeft gehaald bij WLVC, helemaal trots ben ik, hoe leuk is dat.

Welkom Marja op mijn blog, superleuk dat je volger bent geworden, gezellig. Dank jullie wel voor de superleuke reacties op mijn kaartje voor Corry, heb er weer van genoten hoor met het bekende glimlachje van oor tot oor. En voor alle moeders in blogkaartenland een hele fijne moederdag morgen. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer.

Jippie ik heb er eindelijk ook eentje!

Zie je het, nee, kijk eens goed, leuk hé, heb nu ook een watermerk, wist ik veel hoe dat moest, vroeg het me wel altijd af maar erachter komen dat deed ik niet. Totdat ik gisteren een bericht van Jacomijn op Facebook zag waarin ze liet zien dat ze een watermerk had gemaakt met een link naar een tutorial. Nou meteen er naartoe natuurlijk en dankzij de hele duidelijke tutorial was het eigenlijk heel makkelijk maar de weegschaal die ik ben, altijd maar zal ik zus of zal ik zo, heb hem wel tig keer veranderd maar over deze ben ik eigenlijk wel tevreden, maar kijk er niet van op dat ik hem de volgende keer weer veranderd heb hoor. Wordt soms moe van mezelf met al dat gewik en geweeg. Was leuk om te maken en zo ben ik bevrijdingsdag wel doorgekomen en jippie nu heb ik ook een watermerk. Hier is trouwens de link naar de tutorial, wie weet wil jij er ook wel eentje. Kijk hier maar eens. Heb dit kaartje trouwens voor Corry gemaakt die gisteren jarig was. Hoop dat ze hem leuk vindt, heb hem in ieder geval weer met veel plezier gemaakt. Vandaag is het voor mij weer centjesverdiendag en Nick gaat weer naar school, ja niet dat die wil hoor maar tja je kan niet eeuwig vakantie hebben. Dani heeft nog een dagje vrij, de bofkont, en jeetje joh die is me toch zaterdagavond met de fiets gevallen, hij dacht we gaan rechtsaf en diegene waarmee hij fietste dacht we gaan rechtdoor, en dat gaat niet hé, gevolg een heel blauw oog en schaafwonden daar hij met zijn oog op zijn stuur terecht kwam, maar gelukkig niets gebroken. Maar voor het weer een heel lang verhaal gaat worden, zie hier mijn kaartje voor Corry

Welkom Artesania op mijn blog, leuk dat je volger bent geworden, gezellig. Wat heb ik weer met het bekende glimlachje van oor tot oor genoten van de reacties op mijn vorige kaartje, echt super weer. Wil mijn kaartje mee laten doen aan de challenge van Hobbyhome-hobbyartikelen, the Ribbon Girl Blog , Simply Magnolia, Magnolia Forever en Time for Magnolia. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer.

Nou ik heb ze ontmoet hoor!

Afgelopen donderdag was het zover, mocht weer een bezoekje brengen aan de tandprotheticus en ja hoor ik heb ze ontmoet mijn tandjes voor het komende jaar. Moet zeggen het klikte gelukkig meteen toen ik ze zag, nu nog zien als ze eenmaal in mijn mondje zitten of het dan nog zo klikt. Dat wordt nog eventjes afwachten. Complimentjes aan de oh zo aardige vrouw die mij geholpen heeft, was toch zo grappig ze ging ze halen en ik riep meteen oh hoe leuk ik herken mijn ondertandjes helemaal. Echt grappig. De vorige keer had ze namelijk gevraagd of ik het kaarsrecht wilde hebben of wat speels, want ze vond mijn ondergebit zo grappig (dacht toen nog grappig, eh wat is daar nou grappig aan). Zei toen tegen haar ik vind alles goed als het maar geen Gerard Joling lach wordt (sorry Gerard, ben groot fan van je maar je tandjes gaat me iets te ver, zag hem laatst en er is iets zo ontzettends vreemds aan hem te zien, volgens mij heeft hij ook iets aan zijn tanden laten doen en dan heb ik het niet over bleken). Zie me al gaan met zulke superwitte tanden dat je bijna licht in het donker zult geven, nee laten we dat maar niet doen. Ja ik moet zeggen ik heb met een lach naar ze zitten kijken donderdag, over 2 weken mag ik ze komen halen en dan afwachten wanneer het ziekenhuis belt op welke dag ik geholpen ga worden. En dan zal ik echt weten of de klik erin zit of niet ..... we zullen het zien. Heb van de week weer eventjes lekker zitten kleuren en gisteravond het kaartje gemaakt. Heb weer een superlieve Bestie gebruikt, tenminste dat vind ik. Ben alleen bang dat eerdaags mijn Big Shot de brui er aan geeft, hij snijdt toch niet meer zo lekker als die altijd deed. Draai mij eigen rot en dan nog komt die er soms niet helemaal uit, laat het please niet gebeuren zeg dat hij eerdaags zegt "Sorry Aniet, maar ik heb gehad koop maar een nieuwe". Maar goed zover is het nog niet, zie hier mijn kaartje

Welkom Inge op mijn blog, superleuk dat je volger bent geworden, gezellig. Bedankt voor jullie superleuke reacties op mijn meisjesbabykaart van de vorige keer, heb er weer van genoten met het bekende glimlachje van oor tot, top. Wil mijn kaartje laten meedoen aan de challenge van My Besties Norge, My Besties Friendship en My Besties Dutch Girls. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!