Wat een troep is dat zeg!

Dacht vanmorgen oh ja laat ik vandaag maar eventjes snel bloed laten prikken voordat ik volgende week een gesprek heb met de annethesist (of hoe schrijf je dat en nog erger hoe spreek je het uit, ik krijg het bijna niet uit mond). Nou dat eventjes kon ik wel weglaten, oh joh niet normaal meer hoe druk het er was, het leek wel of heel Uithoorn aan het bloedprikken geslagen was. Wat een mensenmassa. En dat eventjes bloedprikken werd 2 uur lang wachten voordat ik aan de beurt was, kon ze ook nog geen ader vinden in mijn rechterarm (en nu maar hopen dat die er wel zit) maar gelukkig in mijn linkerarm had ze hem zo te pakken en dat heb ik weer achter de rug. Nu ben ik bijna voor alles een bange poeperd maar gelukkig niet voor bloedprikken dus dat scheelt dan wel weer, want als je anders 2 uur lang in de wachtkamer moet gaan zitten zenuwpesen dan is het volgens helemaal geen pretje. Maar goed de boodschapjes zijn weer in huis en de wasmachine draait, mijn haar zit in de verf want de uitgroei was bijna niet meer om aan te zien en dacht laat ik maar eventjes een blogberichtje maken in de tijd dat het erin moet trekken. Oh oh oh wat was die Nick gisteren trouwens weer een ondeugend mannetje, kom ik uit mijn werk denk ik verhip wat is dit nu toch weer, is mijn deur naar de hal eruit. Vertelt mijn moeder dat Nick het wel een leuk spelletje vond om lekker de deur open en dicht te gooien en dan met een kracht van een grote vent en ja hoor gevolg deur helemaal uit zijn voegen. Maar lange leve ome Hennie die hem alweer gelijmd heeft, hij staat nu in de klemmen en morgenochtend komt hij hem er weer in zetten. Dus dat was gelukkig weer opgelost. Zit ik 's avonds op de bank, had hem al naar bed gebracht, hoor ik hem roepen maar was eventjes met iets bezig wat ik niet meteen naast me neer kon leggen, maar hij bleef maar roepen en op het moment dat ik naar boven wou gaan, kreeg ik bijna een appelfloite had die toch een beker milkshake zo naar beneden gegooid, gevolg de hele trap en vloer onder de aardbeienmilkshake, kon wel janken, wat een troep is dat zeg. Heb hem toen maar eventjes flink toegesproken dat ik dat nooit meer wil zien. Nu hoor ik je denken en ja maar wat doet hij met een milkshake boven, nou dat zal ik je vertellen. Woensdag is hier in huize Meijer snackbardag en haal ik altijd wat na het werk voor Dani en mij en voor Nick een milkshake (want die eet dan poffertjes want patat is beh volgens hem) want dat vindt hij heerlijk. Maar wat heeft die nu stiekem gedaan, de beker mee naar boven genomen na het eten terwijl ik dat niet doorhad en waarschijnlijk had hij er geen zin meer in en omdat mams niet snel genoeg reageerde is het toch net zo makkelijk om hem van de trap te gooien ..... maar dat dat dekseltje er weleens af kan gaan daar hij had hij denk ik niet aan gedacht pffff. Maar weer genoeg geklets en ik moet zie ik op het klokje echt zo mijn haar uitspoelen voordat dat helemaal de verkeerde kant opgaat, hier mijn kaartje van vandaag die ik overigens vorige week al heb gemaakt, kom momenteel bijna tijd tekort, heb van de week nog geen knutselspul aangeraakt helaas, de dagen lijken wel steeds sneller te gaan voor mijn gevoel.

Welkom Janneke op mijn blog, superleuk dat je volger bent geworden, gezellig. Wil mijn kaartje mee laten doen met de challenge van My Besties Friendship. En het was weer genieten hier hoor van alle leuke berichtjes op mijn vorige kaartje, super bedankt weer toppertjes, jullie hebben er weer voor gezorgd dat het bekende glimlachje weer van oor tot oor verscheen. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!