Hoe gaat het met mijn kanjertje Nick!

Hoe erg, ik verwaarloos mijn blog helemaal, sorry daarvoor, maar het is ook zo heftig allemaal en zit hele dagen in het ziekenhuis en als ik thuis kom is het meestal al 22.30 uur en ben ik te moe om nog wat te doen. Ook laat ik mijn tranen dan de vrije loop, hou me sterk, zover als dat kan, als ik bij mijn kanjertje ben maar het moment dat ik hem moet achterlaten in het ziekenhuis dat zal nooit wennen. Poehee wat vind ik dat toch zwaar als je hem dan ziet liggen met die angstige oogjes, maar heb ook nog Dani thuis die mij ook zo moet missen en wil hem ook nog wat aandacht kunnen geven. Hier weer alle berichten die ik dagelijks op Facebook plaats voor degenen die geen Facebook hebben of mij niet volgen daar. 

Dag 5. De operatie gisteren ging helaas niet door. Hij stond nog om 23.00 uur ingepland maar door een spoedgeval verplaatst naar vandaag na 12.00 uur maar was net op tijd en heb hem nog even gezien maar hij is nu al onderweg naar de OK. En eventjes een ietsepietsie positief bericht de nierdokter is net langs geweest en zoals het er nu uitziet lijkt het er naar dat zijn nieren gelukkig nog wat doen ook al is dat maar voor ongeveer 15%. Ook al is dat een momentopname maar man oh man wat klonk dat als muziek in mijn oren. Allemaal weer duimen dat dat zo blijft. Nu afwachten wat de uroloog na de operatie te zeggen heeft. Eindelijk een positief berichtje deze week pffff.

Dag 6. Hier ben ik weer met een update wat betreft mijn kanjertje Nick. Uit de operatie van gisteren is gebleken dat hij een aangeboren afwijking van zijn blaas heeft, de naam ben ik even kwijt, die de afgelopen 13 jaar ervoor heeft gezorgd dat er telkens urine naar zijn nieren terugliep met als gevolg falende nieren en die er op een gegeven moment helemaal mee stoppen om hun werk te doen, namelijk de afvalstoffen uit je lichaam laten verdwijnen. En afgelopen maandag heeft dat er voor gezorgd dat Nick zijn hart ermee stopte en hij een hartstilstand kreeg door de grote hoeveelheid kalium in zijn lichaam wat dodelijk is. Zo heftig allemaal. Gisteren een heel goed gesprek gehad met een arts van het AMC. Maar die gesprekken zijn ook heel confronterend. Krijgen we Nick wel aan de dialyse in verband met het feit dat hij zich zo moeilijk laat behandelen en op welke manier gaan we dat doen, hoe krijgen we de hoeveelheid medicijnen erin, het dieet die hij zal moeten volgen ook al zoiets. We zullen het allemaal gaan beleven en leef nog steeds van moment tot moment. Hij ligt nog steeds op de IC en heel misschien mag hij van de beademing af vandaag. Ben nu bijna bij mijn mannetje en hoop heel snel weer een lachje van hem te zien die ik zo mis. Je ventje in dat grote bed te zien liggen aan al die slangen pffff zo niet leuk maar blijf sterk en ik hou hoop. Ach ja mijn vechtertje Nick wat hou ik toch van hem!

Dag 7. Zo spannend gisteren, Nick is van de beademing afgehaald en heeft nu zuurstof door zijn neus. In het begin wou meneertje niet zo goed zelf ademhalen maar is nu onder controle. De slaapmedicatie is ook gestopt en ook al was hij nog zo stoned door de morfine hoe ontzettend fijn is het om te zien dat je ventje naar je kijkt en op je reageert zover als dat ging. Gelukkig ging hij laat in de middag toch iets plassen want de katheter was er uit gehaald in de ochtend. Om die reden nog een echo gemaakt hoeveel vocht er te zien was maar gelukkkig kwam er daarna iets uit en hoefde hij niet opnieuw een katheter. De waarden waren helaas wel weer gestegen van de afvalstoffen maar dat wordt goed in de gaten gehouden met medicijnen die hij door een infuus krijgt. Alle slangetjes zijn goed afgedekt op zijn lichaam zodat hij het er niet 1, 2, 3 uit kan trekken. De nierdokter heeft gisteren verteld dat hij waarschijnlijk dinsdag wordt overgebracht naar het AMC omdat hij daar verder behandeld gaat worden. We hebben nog een hele lange weg te gaan maar zoals het er nu naar uitziet elke dag een stapje vooruit en leef van dag tot dag. Pfff wat ben ik blij dat hij er nog is! Las dat sommigen van jullie een kaartje willen sturen, zo lief. Hij ligt nu in de VU en waarschijnlijk vanaf dinsdag in het AMC. Ik heet dan wel Meijer maar Nick heet Van der Bijl. Was blij verrast toen ik gisteravond thuis kwam er lagen allemaal kaarten om ons sterkte te wensen. Zo lief en doet mij en Dani echt goed. Ben nu weer bijna bij mijn vechtertje en kijken hoe het nu gaat want ieder moment kan het weer anders zijn maar hij is in goede handen want wat zijn het allemaal toppertjes op de IC.

Dag 8. Niet zoveel nieuws te vermelden wat mijn Nick betreft. Het was gisteren natuurlijk zondag en dan zie je niet zoveel dokters als normaal. Hij lag helaas gisteren bijna de hele dag te slapen. Daar hij nu een vurige uitslag heeft op zijn lichaam een spuit gekregen om te kijken of hij ergens voor allergisch is, misschien daarom het slapen wat hij deed gedurende de dag. Ook hebben ze hem even in een stoel gezet zodat hij beter het slijm op kon hoesten. Zo zielig hij was doodsbang wat ze nu weer gingen doen en dan zie je echt hoe zwaar het voor hem is. Gewoon zelf zitten gaat nog niet laat staan zelf staan. Hij heeft nog wel zuurstof nodig. Ben er nu weer bijna en ga hem eerst flink knuffelen want ik vind het telkens zo heftig om hem 's avonds alleen achter te laten in het ziekenhuis. Ben benieuwd of de dokters vandaag weer wat meer kunnen vertellen. Elke keer weer spannend!

Dag 9. Helaas nog geen plek in het AMC vandaag. Waarschijnlijk morgen en wirdt mijn mannetje overgeplaatst waar hij verder behandeld zal worden. We hebben nog een lange weg te gaan maar wat ben ik blij dat hij er nog is die kanjer van me. Bedankt voor al jullie steun op wat voir manier dan ook. Ik put daar veel kracht uit en doet me/ons zo goed, toppertjes zijn jullie allemaal xx

Dag 10. Helaas gisteren een slechte dag. Zag Nick al steeds meer afzwakken en ademde ondanks de zuurstof heel zwaar. Op een gegeven moment begon hij over te geven na het krijgen van zijn sondevoeding en daar zat ook bloed bij. Meteen de dokters erbij, longfoto's aan zijn bed gemaakt, bloed geprikt en pfff nu weer een longontsteking erbij. Hij is ook nog zo zwak mijn mannetje. Krijgt nu antibiotica door de sonde en weer meer zuurstof. Mag niet teveel antibiotica in verband met zijn nieren die dan weer flink terug kunnen lopen en dat deden ze al helaas. Ook zijn bloedplaatjes zijn niet helemaal in orde. Dat prikken is telkens ook een crime. Tjonge tjonge wat is die dan toch sterk ondanks dat hij zo zwak is nu. Heeft het al 2 keer voor elkaar gekregen ondanks de in de houdgreep houden met zijn drietjes om de spuit of het pijpje waar ze bloed mee weghalen uit zijn vinger te grijpen met zijn hand. De laatste was zelfs door de midden gebroken. Ach ja ondanks dat hij nu zo ziek is blijft hij zijn temperament houden, het is en blijft een vechtertje dat mannetje van me! Nu weer bijna in het ziekenhuis en vandaag maar weer bezien hoe de dag zal gaan!

Dag 11. Helaas nog steeds geen plek in het AMC maar wie weet wat de dag nu weer gaat brengen. Gisteren was Nick gelukkig weer wat alerter en de antbiotica slaat gelukkig aan. De nieren zijn helaas weer wat achteruit gegaan. Elke dag is het weer een groot vraagteken hoe het zal gaan. Zodra er een witte jas (lees dokter) binnenkomt denkt meneertje oh nee daar heb je er weer eentje en doet zijn ogen stijf dicht en schreeuwt al nee, nee, nee voordat ze wat hebben gedaan. Dan kan je wel bedenken hoe hij reageert als ze wel wat doen bij hem. Ach ja mijn mannetje en dokters was al geen goede match en nu moet die arme schat elke dag al die dokters (monsters waarschijnlijk voor hem) onder ogen zien. Zie hem liggen dat ventje van me met buurman, zijn steun en toeverlaat in deze heftige tijd. Ben benieuwd wat de dag ons nu weer brengt. Elke dag weer spannend!

Dag 12. Eindelijk plaats in het AMC. Vandaag om 11.00 uur met de ambulance op pad. Ga hem daar zo maar even proberen op voor te bereiden want gisteren stonden ze door een vergissing al aan zijn bed en daar schrok die nogal van. Daar zijn bloedplaatjes te laag zijn en ze niet goed begrijpen waar dat door komt, moesten we snel een echo laten maken om te zien of hij misschien trombose had door de lieslijn die hij had voor de dialyse waar hij aan lag. Maar dat heeft hij niet. Dus maar weer verder onderzoeken wat daarvan de oorzaak is. En zo ontzettend jammer komen we terug blijken Herman, Silvia en Lenie van mijn werk op bezoek geweest te zijn en echt zo ontzettend lief stond er een grote tas met kadootjes voor Nick, Dani en mijn persoontje op de kamer. Was gewoon ontroerd. En dan kom je thuis staat er ook nog een prachtige bos bloemen van al de collega's van het gerechtshof. Te lief allemaal. Ook de kaartjes voor mij en Dani die wij dagelijks ontvangen doen mij zoveel, echt heel fijn. En Nick die geniet er zo van als ik de kaartjes meeneem die ik thuis heb ontvangen voor hem. Ja mijn mannetje is gek van post en kan er zo van genieten als ik dan even die glinstering in zijn ogen zie in plaats van angst in zijn ogen. Zie hem liggen met zijn nieuwe vriendje. Vandaag weer een spannende dag voor mijn kanjertje!

Wat ben ik toch blij met alle lieve berichtjes op wat voor manier dan ook, ik put daar veel kracht uit en geeft mij veel steun. Ook krijgen Dani en ik veel kaartjes en ook stromen de kaartjes voor Nick binnen en daar is hij zo ontzettend blij mee, dat is het hoogtepunt van de dag voor mijn mannetje, daar geniet hij zo ontzettend van, de rest van de dag vindt hij zo eng met alles wat ze met hem doen, het is ook zo moeilijk uit te leggen aan hem, wat voel je je dan toch machteloos als moeder en je kan niets voor hem doen op dat moment dan alleen maar zijn handje vasthouden, telkens weer zo zwaar!

Niet schrikken blogvriendinnetjes!

Hallo lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm die geen Facebook hebben of mij niet volgen op Facebook. Even een heel ander berichtje dan je van mij gewend bent en niet schrikken, maar mijn kanjertje Nick is afgelopen maandag met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en heeft daar een hartstilstand gekregen. Ze hebben hem gelukkig na 15 minuten reanimeren weer tot leven weten te brengen. Het is en blijft ook zo een speciaal mannetje, alsof hij dacht toen hij van de brancard op de behandeltafel van de spoedeisende hulp werd gelegd: "zo nu ben ik op de juiste plek, nu kan ik me laten gaan en kunnen ze me helpen, dan hoef ik niet meer te vechten", want dat heeft mijn mannetje volgens de doktoren de afgelopen tijd gedaan gevochten voor zijn leven. Schreef al dat ik het niet vertrouwde en als moeder voel je op de een of andere manier toch dat er iets niet goed is maar ik kon er de vinger niet op leggen en dat vind ik zo erg en dan gebeurt er dit afgelopen maandag ..... zo heftig allemaal. Wat er dan door je heen gaat pffffffff, dat is niet uit te leggen maar je leven stort totaal in. Sindsdien leef ik in een film maar dan een hele slechte film, had dit al op Facebook gezet maar daar niet alle blogvriendinnetjes Facebook hebben of mij daar niet volgen en ook al ken ik jullie, althans de meesten, niet persoonlijk voelen jullie allemaal toch als vriendinnen waar je lief en leed mee deelt en daarom zet ik de berichten van Facebook ook maar even op mijn blog. 

dinsdag 12 augustus 2014

Niet schrikken maar mijn kanjertje Nick is gisteren met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht en heeft daar een hartstilstand gekregen. Hij wordt nu in slaap gehouden en heeft gisteravond en vannacht aan de nierdialyse gelegen. Ze zijn nog volop bezig met onderzoeken en hij ligt op de IC. Ben nu weer op weg naar de VU. Doen jullie allemaal een schietgebedje voor mijn lieve Nick!

woensdag 13 augustus 2014

En hoe gaat het met mijn kanjertje Nick. Hij wordt nog steeds in slaap gehouden en kunstmatig beademd. Ook de nierdialyse staat dag en nacht te draaien om al de afvalstoffen uit zijn lichaam te laten verdwijnen die zijn lichaam hebben vergiftigd. Zijn bloeddruk is nog erg laag en krijgen ze nog niet omhoog. De doktoren kunnen nog niet veel zeggen maar doen constant onderzoeken en we leven nu van moment tot moment. Wil iedereen bedanken voor de lieve berichtjes, dat steunt me en doet me goed. Jullie zijn toppertjes. Sorry dat ik niet eerder reageerde maar zit hele dagen in het ziekenhuis en op de IC mag ik mijn mobiel niet gebruiken vandaar. Zit nu weer in de bus op weg naar mijn vechtertje Nick.

donderdag 14 augustus 2014

Dag 4. Heel spannend ze hebben mijn kanjertje Nick gistermiddag van de nierdialyse gehaald om te kijken of zijn nieren nog iets doen. Hopelijk weten ze vrijdag daar iets over te kunnen zeggen. Hij wordt nog steeds slapende gehouden en kunstmatig beademd en wordt goed in de gaten gehouden mocht het weer fout gaan. Er is een kans dat hij vandaag een kijkoperatie krijgt in zijn blaas want die ziet er ook niet goed uit op de echo en is veels te groot. Maar dat kan alleen maar als hij niet weer accuut aan de dialyse moet in verband met kans op inwendige bloedingen. Gisteren veel gesprekken gehad met de doktoren maar dat zal ik jullie besparen. We leven nu van moment tot moment en iedere dag kan weer anders zijn maar ik probeer niet van het slechtste scenario uit te gaan die ons verteld is want anders word ik gek. Het enige wat ik nu kan doen is er zijn voor mijn lieve vechtertje. Morgen kom ik weer met een nieuwe update. Ik ben heel blij met jullie medeleven, schietgebedjes en kaarsjes die opgestoken worden. Dat doet me heel goed!

Helaas is hij gisteren nog niet geopereerd, ze willen namelijk 2 operaties in ene doen, de blaas en een soort lus aanleggen in zijn halsslagader voor dialyses en voor dat laatste komt een arts uit het AMC om dat te doen, hij stond uiteindelijk gepland voor 23.00 uur gisteravond maar door een spoedgeval kon dat niet doorgaan en nu maar hopen dat het vandaag wel gaat lukken want dan weten we in ieder geval wat er met zijn blaas aan de hand is. Want nu is het een al onzekerheid en die maakt je gek.

Ik klink misschien wel heel nuchter maar geloof me dat ben ik zeker niet, integendeel er vloeien heel wat traantjes bij mij als ik alleen thuis zit maar probeer sterk te blijven voor mijn kanjertje. Hoop toch zo snel met wat beter nieuws te kunnen komen ...... 

Wat zal het toch zijn .....

Goh het lijkt tegenwoordig bij mij wel zondag kaartjeplaatsdag, is weer eens anders dan woensdag gehaktdag, en ja hoor gisteravond was het weer een feestje, al mijn kistjes om me heen en lekker aan de kaart geweest, het was weer totaal ontspannen hier in huize Meijer. Heb onlangs deze digi's ontdekt, en ik vind ze toch een partij schattig, zo lief. Kijk er nou zitten met haar ballonnetje, oh ja ze heet trouwens Chloe, maar dan met twee puntjes op de e maar mijn computer lijkt wel weer een eigen leven te leiden want dat wil hij eventjes niet doen, de doerak. Mocht je haar nou ook leuk vinden je kunt haar trouwens hier vinden. En nee ik heb geen aandelen bij hun, maar ik vind ze gewoon te schattig, oh ja je hebt ook nog Andy en dat is het jongentjesvariant. Wat denk je zullen we vanmiddag echt Bertha op bezoek krijgen, ik hoop het eigenlijk niet want mijn achtertuin is helaas nog steeds niet gemaakt. Ga morgen de woningbouw maar weer eens bellen want of ze zijn me totaly vergeten of komt het door de bouwvak, dat kan natuurlijk ook nog. Is toch erg eigenlijk ben nu gewoon al een ietsiepietsie bang geworden voor regen, je moet er toch niet aan denken dat straks mijn hele tuin is weggespoeld en wat te denken van mijn fundering, heb er helemaal geen verstand van maar heb af en toe van die enge beelden dat zelfs mijn huis gaat zakken, maar dan zeg ik maar weer tegen mezelf men lijdt het meest van het lijden wat men vreest ..... we zullen het zien. En alweer een weekje aan het werk, nou wat ik al dacht, je zit nog niet in de bus en hebt al het gevoel eh vakantie, heb ik dat gehad dan, wat went dat toch weer snel. Ook wel weer fijn om in een bepaald ritme te zijn en om mijn collega's te zien. En met Nick nou daar gaat het nog steeds niet bepaald lekker mee, hij eet niet, weigert ieder voedsel, drinken doet hij gelukkig wel. Maar neemt hij een hapje van iets dan begint hij al te kokken als hij het in zijn mond heeft en als je eventjes pech hebt dan komt het er met dezelfde rotgang weer uit. Sorry voor het niet zo smakelijke verhaaltje maar maak me gewoon zorgen omdat ik echt niet weet wat het is. Zijn al naar de dokter geweest maar die heeft hem onderzocht en kon niets vinden, hij is ook nog wel levendig hoor maar toch niet helemaal de oude Nick die ik ken maar wat wil je als je helemaal niet meer eet. Vrijdag de dokter weer gebeld, en natuurlijk als je altijd zien op vakantie allebei en de vervangster was er ook niet, nu voor morgen een belafspraak staan. Heb al op internet gezocht en tja dat kan van alles zijn, kinderen met een beperking kunnen het zelfs gewoon opwekken bij henzelf om te kijken hoe iemand reageert .......... moeilijk hoor, de machteloosheid die je als moeder af en toe voelt, vind ik altijd zo bah. Nick is al geen goede eter maar als hij zelfs zijn poffertjes of pannekoeken niet meer wil tja dan ..... hoop maar dat hij snel weer gaat eten! Voordat het weer een heel verhaal wordt, zie hieronder mijn kaartje die ik gisteravond weer met veel plezier heb gemaakt

Heb weer super genoten van de reacties op mijn vorige kaartje, wat geniet ik daar toch keer op keer van, toppie. Sorry als ik niet iedere avond bij jullie heb gereageerd, kijken doe ik wel hoor iedere avond, maar reageren schiet er nog weleens bij in maar dat komt wel weer goed als alles weer in zijn ritme is hier. Wil mijn kaartje mee laten doen aan de challenge van Love to Create Challenges waar deze keer alles mag. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Jakkiebakkie!

Jakkiebakkie mijn vakantie is weer voorbij, jeetje wat gaan 3 weken toch snel. De eerste week denk je oh wat heerlijk nog 2 weken hierna, de tweede week vliegt werkelijk om en over de derde week maar niet te spreken, hup hup en voorbij is je vakantie. Maar wat heb ik mooi weer gehad, echt superfijn. Weet nog wel dat ik een aantal jaren terug bijna 3 weken regen had, nou geloof me dan wil je het liefst weer zo snel mogelijk aan het werk, de muren vlogen toen werkelijk op me af. Maar nu niets te klagen, nou ja bijna niet, op afgelopen maandag na dan. Heb jij ook zoveel regen gehad, niet normaal meer, ik ging zondags naar bed met regen en onweer en werd ook weer wakker van het onweer en de regen op mijn slaapkamerraam. Maar goed dacht die ochtend kijk dit is een goed momentje om eventjes heerlijk mijn huisje goed door te werken. Dus zo gezegd zo gedaan en ik heerlijk met een muziekje op de achtergrond stoffen en stofzuigen heen. Totdat Dani in het halletje naar de achtertuin opeens roept: "Mam, moet je nou eens kijken". Hup stofzuiger uit en ren er naartoe, nou wat ik toen zag dat heb ik nog nooit meegemaakt, zie zo al mijn tegels de diepte ingaan, en dat is me een eng gezicht joh. Die lieverd van een Dani als de bliksem alle tegels uit het water vissen zover als dat ging en is al het water eruit gaan scheppen. Gevolg een gat van 1 1/2 meter diep bij de achterdeur en dat een aantal rijen diep. Mijn buurvrouw met hetzelfde taartpunttuintje (ja ja wij hebben een heel vreemd tuintje samen, net een taartpuntje) had precies hetzelfde, alleen had zij het nog iets erger te verduren, want wat gebeurde er nou, zij heeft een vijver in de tuin en oh hoe erg alle vissen dreven weg, Dani heeft er nog 2 kunnen vangen en toen het uiteindelijk gelukkig gestopt was met regenen zag ik er nog eentje liggen waarvan we dachten die is dood maar wat zie ik, zie zijn vinnetje nog bewegen, wou nog mond op mond beademing doen maar je weet ben een held op sokken dus dat durfde ik niet, dus gauw de buuf geroepen en zij heeft hem met het netje gevangen en weer in de vijver gestopt. Inmiddels stond het water tot aan de enkels in de tuin en hebben we geschrobt voor ons leven om al het water weg te krijgen, nou daar hoef je niet voor naar de sportschool, wat een zwaar klusje was dat. De woningbouw is donderdag wezen kijken en ze bellen nog om een afspraak te maken, tot die tijd moeten we over een plankje lopen om in de tuin te komen, is ook nog elke keer weer een kunst want dat plankje wiebelt aan alle kanten, nu maar hopen dat ze snel komen om het te maken. We zullen het zien. Ja ja wat een avontuur was dat weer ...... Gisteravond dacht ik hup Anita en nu al je kistjes pakken want anders komt het er helemaal niet meer van om een kaartje te maken en dat heb ik dan ook maar gedaan. Had de digi al eerder gekleurd en heb het onderstaande kaartje weer met veel plezier zitten maken gisteravond. Mijn voornemen om heerlijk in de vakantie iedere avond te knutselen is nou niet bepaald uitgekomen maar heb toch 3 kaartjes gemaakt, ach dat komt wel weer als het weer wat minder wordt ......

 

 

Dank jullie wel voor de lieve reacties op mijn vorige blogbericht, en mijn weekje om eventjes op te laden liep iets anders dan verwacht, zie voor de maandag hierboven, dinsdag ochtend mijn softliner gekregen in mijn gebitje, zit weer ietsiepietsie beter, dinsdagmiddag nog met Nick naar de huisarts geweest want hij eet bijna niets, dokter kon niets vinden dus eventjes aankijken, woensdag had ik Nick ook weer want zijn vader had een etentje georganiseerd en de rest van de week kon het opladen dan beginnen en nu mag ik morgenochtend om half 7 weer met het busje naar Amsterdam maar ach een hele leven thuis zitten lijkt me ook niet alles. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!