Nou ze zitten erin hoor!

Eventjes laten weten hoe het is gegaan. Om 11.30 uur meldde ik me en werd ik naar de kamer gebracht waar mijn bedje en operatiehemd klaarstond. Operatiehemd aangedaan, nou dat is ook al een ervaring op zich, heb maar even hulp gevraagd aan de vrouw die tegenover me lag, wist ik veel dat je eerst tig drukkertjes moest vastmaken, en ben toen maar gaan liggen. Gelukkig een gezellige overbuurvrouw en lekker liggen beppen met elkaar, bij haar moesten er 8 kiezen getrokken worden. Maar het werd later, later en nog eens later, met het gevolg dat ik pas om half 4 werd geholpen. Wat bleek nou de mevrouw die als eerste die dag aan de beurt was daar bleek alles fout bij te zijn gegaan wat er maar fout kon gaan. Nou dat is nou niet een bepaald geruststellende gedachte als je daar zelf ligt te wachten. Uiteindelijk was mijn overbuurvrouw aan de beurt en kwam er een andere vrouw terug die een elektroschokje had gekregen in verband met haar hart, lief wijfie hoor, maar ze bleef maar zeuren dat ze zo misselijk was en dat ze gek werd van het bloeddrukapparaat en dan moet je zelf nog, ken je dat. Komt er om een uur of 3 een zuster binnen en zegt tegen me spoed, u moet nu mee want we zijn al zo uitgelopen en de dokter moet straks naar huis, nou je begrijpt dat ik meteen dacht oh ja heb ik dat weer. Was zelf nog nooit onder narcose geweest dus alles was nieuw voor me, ik vond het best wel eng zo op dat bed en dat die vrouw uit het niets roept welterusten. Zei nog tegen haar eh gebeurt niets ...... maar het volgende moment werd ik wakker gemaakt en wat is dat raar je wordt wakker en kan je totaal niets herinneren van wat er gebeurt is (gelukkig niet). Toen naar de uitslaapkamer gebracht en werd mij al gezegd dat ik niet terug ging naar de eerste kamer omdat de dagopname-afdeling al gesloten was en ging naar een kamer waar personen lagen die toch moesten blijven. Dacht bij mezelf oh jeetje laat me aub naar huis mogen, dit wil ik niet. Maar jippie gelukkig mocht ik toch naar huis en was 20.30 uur thuis, maar wat is dit wennen zeg, heb het gevoel dat er iemand een sok in mijn mond heeft gestopt, zo ontzettend vol is het. Ben net een hamstertje, het bloeden is ook nog steeds niet gestopt, pijn heb ik ook maar gelukkig heb ik sterkte pijnstillers meegekregen, wel lekker geslapen vannacht, eten kan ik niet, de vla gaat nu gelukkig wel ook al heb ik het idee dat het onder mijn gehemelteplaat komt maar wauwie wat zijn mijn tanden mooi, ik vind ze helemaal geweldig. Alleen moet ik ze er eigenlijk nu uithalen om te spoelen maar hoe erg toch weer, ik kom er eerlijk voor uit ik durf het niet, stel je voor dat ik ze niet meer in krijg, nou ja toch maar zo proberen. Mijn nicht had namelijk even voor me gebeld met het  ziekenhuis of het normaal is dat ik geen stem meer heb, en ja werd er gezegd dat kan door de narcose komen en ook de mededeling dat ik het er wel vandaag uit moet halen i.v.m. ontstekingsgevaar, pffff ga het zo dan maar proberen maar eng dat ik dat vind ..... zo dan zijn jullie weer helemaal op de hoogte hoe het is gegaan. Onderstaande tasjes heb ik voor de juffen van Nick gemaakt want afgelopen woensdag had hij juffendag.

Dank jullie wel weer voor de superlieve reacties op mijn vorige kaartje, heb er weer van genoten, alleen deze keer zonder het bekende glimlachje van oor tot oor want dat gaat wat moeilijker nu. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Oeps het is zover!

Nou het is zover hoor, vandaag is de dag. Kan er niets aan doen maar poehee wat ben ik nerveus, de zenuwen gieren door mijn keel. Om 11.30 uur moet ik me melden in het ziekenhuis en dan ga ik het beleven. Heb mijn nieuwe tandjes gisteren nog eventjes goed toegesproken of ze please de beste vriendjes met me willen worden en ik heb ze beloofd dat ik heeeeeel goed voor ze zal zorgen. Hoop maar dat het heeft geholpen. Oh hoe zal het voelen, hoe zal het allemaal gaan .... vanavond zal ik het weten, zo ontzettend spannend dit. Afgelopen weekend nog de rust gehad om een kaartje te maken, nou ja eigenlijk twee, en dit is er eentje van. Heb deze grappige Bestie gebruikt die ik heb uitgekozen daar ik had gewonnen met de randomrunner bij My Besties Deutschland, zo schattig met dat koppie. Wat een frustratie trouwens zeg van de week dat opeens de leeslijst was verdwenen en er telkens maar 1 blog te zien was. Nou moet ik ook eerlijk zeggen dat mijn koppie niet helemaal naar het bloggen stond maar baalde er wel flink van dat ik niet mijn dagelijkse blogrondje kon maken, sorry lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm. En jippie gisteren was hij er opeens weer maar toen grrrrrrr kreeg ik weer moeilijkheden met reageren, de ene keer ging het als een speer maar de andere keer kreeg ik telkens weer die vervelende melding dat er een netwerkwijziging was, had ik een aantal weken geleden ook al. Dus als je hebt gedacht goh Anita kom je niet meer even reageren bij me dan weet je dat dat het was. De wil was er wel maar helaas pindakaas blogger werkte niet mee. Nou ga nu nog even gauw boodschapjes doen, een wasje aanzetten, de afwas moet nog gedaan, mijn tasje staat al klaar en dan is het gaan met die banaan naar het ziekenhuis ....... zal je aan me denken ..... 

Wil mijn kaart mee laten doen aan de challenge van My Besties USA en bij de challenge van My Besties Deutschland. Welkom Marja op mijn blog, superleuk dat je me gaat volgen, helemaal gezellig weer. Wat heb ik weer genoten van de reacties op mijn vorige kaartje, het blijft telkens een feestje die er voor zorgt dat het bekende glimlachje van oor tot oor op mijn koppie verschijnt, nu maar hopen dat dat vanavond nog steeds zo is dat ik normaal kan lachen ;-) En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Alweer een jaar geleden, wat vliegt de tijd!

Pfff en alweer een week om, wat gaat het toch snel. Nog 2 weekjes en dan hebben mijn kanjertjes alweer zomervakantie, kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat Nick op het dak van het huis was geklommen maar niet te geloven toch dat is alweer een jaar geleden. Regelmatig krijg ik nog de rillingen als ik op zolder ben maar het is gelukkig goed afgelopen en het raam is dichtgespijkerd dus dat kan niet meer gebeuren. De rest van het huis was allemaal al beveiligd dus je begrijpt het is net een "gevangenis" in huize Meijer, alles op slot als Nick thuis is maar alles went en dat ook. Ook al moet ik toegeven dat ik een aantal keer per jaar weleens een benauwd gevoel krijg ... nou ja denk dat je wel begrijpt wat ik bedoel. Het is nu eenmaal een mannetje waar je ogen van voor en achter moet hebben want je weet maar nooit, ook al zit alles op slot en liggen alle gevaarlijke dingen zoals scharen, messen e.d. opgeborgen. Had van de week een 10-minutengesprek op school van Nick en dan krijg je van te voren een IOP-verslag (individueel ontwikkelingsplan) en stom hé maar als ik dan lees dat daar staat dat hij op ernstig verstandelijk beperkt niveau functioneert en dat de sociale redzaamheid van Nick zwak is vergeleken met andere ernstig en matig verstandelijk beperkte leerlingen van zijn leeftijd dan moet ik toch altijd eventjes slikken. Want Nick is Nick voor mij en zelf heb je dat helemaal niet zo door, komt natuurlijk ook omdat het je eigen is en ik hem meestal wel begrijp en tuurlijk weet ook heus wel dat anderen soms geen snars begrijpen wat hij bedoelt. Ach ja mijn mannetje, maar laat hem maar schuiven want hij pakt iedereen in en is een acteurtje in de dop. Maar wijk weer eens af, het zal eens niet, op naar mijn kaartje. Oh nee nog even iets, zo leuk Dani mocht woensdag bij mijn broer in de kroeg die is omgetoverd tot oranjecafé (zie foto onder mijn kaart voor de liefhebbers) glazen ophalen en leuk dat hij het vond, hij gaat maandag weer. Leuk toch om zo een centje te verdienen, denk dat er slechtere "baantjes" zijn om zo geld te verdienen. Zelf stond ik op die leeftijd stekjes te snijden bij een Gerberakweker, dat was me toch een beul joh, pauze kreeg je niet en je moest gewoon blijven staan als de sproeiers aangingen, nou één ding is zeker mijn broer is gelukkig geen beul dus Dani zit goed. Ben benieuwd hoever we komen dit WK. Spannend. Nu mijn kaartje, nou ja wat moet ik erover zeggen, heb hem het afgelopen weekend al gemaakt en voor de verandering eens een heel klein kaartje. Ik vind deze Tilda zo schattig met haar hondje dus die moest gewoon gekleurd worden en op een kaartje geplaatst worden en dat heb ik dan ook gedaan. Zo vandaag weer centjes verdienen en dan lekker weekend en oepsiepoepsie dan nog 3 dagen werken en dan is de grote dag daar ........ zo benieuwd

Wil jullie lieve bloggertjes weer bedanken voor de superleuke reacties op mijn vorige kaartje, wat heb ik er weer van genoten met het bekende glimlachje van oor tot oor, super. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

En hier voor de oranjeliefhebbers een foto van de kroeg van mijn broer (en eh normaal gesproken zijn de stenen wit)

Ben goedgekeurd hoor!

Oh hoe fijn ik kreeg vrijdagavond weer helemaal zin om te kleuren en dat heb ik dan ook zitten doen voordat de wedstrijd Nederland-Spanje begon, wat heb ik ervan genoten, jullie ook. Wat een super wedstrijd zeg, toppertjes! Op naar de woensdag, moet alleen dan wel het eerste stuk missen want ben dan nog niet thuis van mijn werk, laten we hopen dat ze net zo lekker zullen doorgaan als vrijdag. Mijn oranje shirtje ligt alweer gewassen klaar. Hou eigenlijk helemaal niet van voetbal maar het EK en WK volg ik wel altijd, heerlijk die sfeer. Vlaggetjes en grote vlag hangen al een paar weken buiten, de hamstertjes hangen gezellig aan de lamp, ik hou ervan. Maar goed terug naar het weer zin hebben om te kleuren, want ik wijk weer eens goed af. Gelukkig las ik in de reacties dat iedereen dat wel regelmatig heeft dat je totaly geen inspiratie en zin meer hebt, nou gelukkig hier is het ook teruggekomen, nu nog genoeg tijd vinden en dan is het weer gaan met die banaan. Mijn ingekleurde Tilda heb ik gisteravond op een kaartje verwerkt en ja hoor ik zat er weer helemaal in, mijn vertrouwde kistjes om me heen en het was weer genieten heen. Joepie het gevoel is er weer. Pak van mijn hart. Hoop trouwens dat ik gisteren niemand heb overgeslagen met mijn dagelijkse blogrondje want kreeg regelmatig de melding netwerkwijziging, wat dat ook betekenen mag maar het was behoorlijk irritant kan ik je zeggen, moest telkens weer opnieuw de bladzijde vernieuwen wat ik dan ook trouw heb gedaan en dan kon ik weer wel een reactie plaatsen. Nou ja zal ook wel weer overgaan. Een ding is zeker Blogger zit altijd vol verrassingen want je weet nooit wat er nu weer kan gebeuren. Nog ruim een week en dan is het zover, tandjes eruit, nieuwe tandjes erin. Oh ja ben afgelopen donderdag naar de narcotiseur geweest en hij heeft mij goedgekeurd hoor. Het komt nu wel heel dichtbij, merk het ook wel dat de spanning steeds meer wordt, maar goed als ik dan weer met mijn nieuwe tandjes voor de spiegel sta, ja ja ik kom er eerlijk voor uit dat doe ik dus, om te kijken hoe ze staan, slaat natuurlijk nergens op want indoen kan ik ze nog niet maar het is het idee, dan denk ik het is toch wel heel erg mooi en al het andere er omheen zullen we pas weten als het donderdag de 26ste is ...... maar op naar mijn kaartje want het wordt zo weer een lang verhaal, deze keer een fris en fruitig exemplaar gemaakt, de kleur groen is in het echie veel mooier van kleur, echt zo een heerlijke appeltjesgroene kleur maar krijg het niet goed op de foto helaas. Wil mijn kaart mee laten doen aan de challenges van Dutch Stamp Chickies, HobbyVision, Scr@p-Cards en Magnolia-Licious

Wil jullie weer bedanken voor de superleuke reacties op mijn vorige kaartje, heb er weer van genoten met het bekende glimlachje van oor tot oor, super. Zo leuk ik zag dat ik tweede ben geworden met mijn kerstkaart bij het challengeblog van Hobbyhome-hobbyartikelen en met de randomrunner gewonnen met mijn blauw/gele Bestiekaart bij My Besties Deutschland, helemaal blij mee. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer!

Jakkiebakkie!

Jakkiebakkie, nog steeds geen knutselspulletjes aangeraakt, ik word er helemaal onrustig van. Overdag denk ik oh heerlijk vanavond als Nick op bed is ga ik eventjes mijn kistjes pakken en lekker aan de fröbel, en dan is het avond en dan pfffff helemaal niets, hoe erg toch weer, ik heb heel erg veel papier maar momenteel, shame on me, vind ik helemaal niets leuk, wat een tutje hola ben ik toch af en toe. Heb je dat gevoel ook weleens, dat je eventjes helemaal leeg bent wat knutselen betreft. Nou weet niet hoe jij dat dan ervaart, maar ik word er helemaal onrustig van want ik wil oh zo graag maar er komt niets uit mijn handjes ....... please laten we hopen dat het gauw weer terugkomt. Ben je niet onrustig van die rusteloze benen, nou ja die heb ik eigenlijk ook momenteel weer heel erg in de avonduurtjes, dan word je het hier wel van. Zo moppersmurfin heeft weer gesproken. Gelukkig had ik nog een kaartje liggen die ik een tijdje geleden heb gemaakt maar dat is dan ook de allerlaatste die ik momenteel kan laten zien want ze zijn nu echt opperdepop, ja genoeg in voorraad hoor, heb twee kaartenrekken vol staan hier in huis maar die heb ik allemaal al laten zien. Oh ja de deur zit er weer in en de smurrie van de milkshake op de trap is gelukkig helemaal weg, poehee geen plekken meer te zien en ruikt gelukkig ook niet zuur, nou ja had er wel wat parfum op gespoten voor het geval dat. Lijkt me nou niet bepaald een fijn idee als je naar boven loopt en het ruikt naar zure melk, brrrr. Ook weer opgelost. Ga zo maar weer eventjes proberen een blogrondje te maken, gisteravond wou ik beginnen maar helaas pindakaas het was weer een keer raak want wat ik ook probeerde mijn leeslijst kwam niet tevoorschijn. Wat is het lange weekend weer omgevlogen en morgen is het weer centjesverdiendag. Nog een paar weekjes eventjes flink doorbuffelen want het is toppie druk en weet totaal niet hoe ik me ga voelen na de bewuste dag, wel al geregeld dat ik ook thuis kan werken als ik mijn nieuwe tandjes heb, want heb dan als het goed is een aansluiting op mijn computer dat ik alles kan doen wat ik ook op mijn werk doe. Ja voor hetzelfde geld ben ik die maandag daarna weer op het werk maar als ik niet kan praten, veel pijn heb, niet kan eten of weet ik veel wat dan lijkt me het niet zo fijn om dan naar het werk te gaan. Ach ja we zullen het gaan beleven ..... Wil mijn kaartje mee laten doen aan de challenge van Creative Cutting Challenges waar ze een meisjeskaart willen zien en eh volgens mij is dit dat wel

Welkom Annette op mijn blog, leuk dat je volger bent geworden, gezellig. Bedankt lieve bloggertjes voor de reacties op mijn vorige kaartje, wat heb ik er weer van genoten, heerlijk, het glimlachje was weer goed aanwezig van oor tot oor. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer! 

Wat een troep is dat zeg!

Dacht vanmorgen oh ja laat ik vandaag maar eventjes snel bloed laten prikken voordat ik volgende week een gesprek heb met de annethesist (of hoe schrijf je dat en nog erger hoe spreek je het uit, ik krijg het bijna niet uit mond). Nou dat eventjes kon ik wel weglaten, oh joh niet normaal meer hoe druk het er was, het leek wel of heel Uithoorn aan het bloedprikken geslagen was. Wat een mensenmassa. En dat eventjes bloedprikken werd 2 uur lang wachten voordat ik aan de beurt was, kon ze ook nog geen ader vinden in mijn rechterarm (en nu maar hopen dat die er wel zit) maar gelukkig in mijn linkerarm had ze hem zo te pakken en dat heb ik weer achter de rug. Nu ben ik bijna voor alles een bange poeperd maar gelukkig niet voor bloedprikken dus dat scheelt dan wel weer, want als je anders 2 uur lang in de wachtkamer moet gaan zitten zenuwpesen dan is het volgens helemaal geen pretje. Maar goed de boodschapjes zijn weer in huis en de wasmachine draait, mijn haar zit in de verf want de uitgroei was bijna niet meer om aan te zien en dacht laat ik maar eventjes een blogberichtje maken in de tijd dat het erin moet trekken. Oh oh oh wat was die Nick gisteren trouwens weer een ondeugend mannetje, kom ik uit mijn werk denk ik verhip wat is dit nu toch weer, is mijn deur naar de hal eruit. Vertelt mijn moeder dat Nick het wel een leuk spelletje vond om lekker de deur open en dicht te gooien en dan met een kracht van een grote vent en ja hoor gevolg deur helemaal uit zijn voegen. Maar lange leve ome Hennie die hem alweer gelijmd heeft, hij staat nu in de klemmen en morgenochtend komt hij hem er weer in zetten. Dus dat was gelukkig weer opgelost. Zit ik 's avonds op de bank, had hem al naar bed gebracht, hoor ik hem roepen maar was eventjes met iets bezig wat ik niet meteen naast me neer kon leggen, maar hij bleef maar roepen en op het moment dat ik naar boven wou gaan, kreeg ik bijna een appelfloite had die toch een beker milkshake zo naar beneden gegooid, gevolg de hele trap en vloer onder de aardbeienmilkshake, kon wel janken, wat een troep is dat zeg. Heb hem toen maar eventjes flink toegesproken dat ik dat nooit meer wil zien. Nu hoor ik je denken en ja maar wat doet hij met een milkshake boven, nou dat zal ik je vertellen. Woensdag is hier in huize Meijer snackbardag en haal ik altijd wat na het werk voor Dani en mij en voor Nick een milkshake (want die eet dan poffertjes want patat is beh volgens hem) want dat vindt hij heerlijk. Maar wat heeft die nu stiekem gedaan, de beker mee naar boven genomen na het eten terwijl ik dat niet doorhad en waarschijnlijk had hij er geen zin meer in en omdat mams niet snel genoeg reageerde is het toch net zo makkelijk om hem van de trap te gooien ..... maar dat dat dekseltje er weleens af kan gaan daar hij had hij denk ik niet aan gedacht pffff. Maar weer genoeg geklets en ik moet zie ik op het klokje echt zo mijn haar uitspoelen voordat dat helemaal de verkeerde kant opgaat, hier mijn kaartje van vandaag die ik overigens vorige week al heb gemaakt, kom momenteel bijna tijd tekort, heb van de week nog geen knutselspul aangeraakt helaas, de dagen lijken wel steeds sneller te gaan voor mijn gevoel.

Welkom Janneke op mijn blog, superleuk dat je volger bent geworden, gezellig. Wil mijn kaartje mee laten doen met de challenge van My Besties Friendship. En het was weer genieten hier hoor van alle leuke berichtjes op mijn vorige kaartje, super bedankt weer toppertjes, jullie hebben er weer voor gezorgd dat het bekende glimlachje weer van oor tot oor verscheen. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Hoe attent is dat!

Wat heerlijk toch om de afgelopen 2 dagen weer eventjes een zonnetje te zien, oké hij verdwijnt vaak achter de wolken maar alles beter dan de regen van vorige week. Daar wordt een mens meteen weer vrolijk van, tenminste ik wel. En over de regen die ze vanaf dinsdag weer voorspellen daar denk ik nog maar eventjes niet aan. Eerst eventjes genieten van de zonnestralen op mijn knarretje. Alle bedjes vanmorgen verschoond, en oh oh oh wat ruikt het dan altijd zalig boven, de wasverzachter komt je tegemoet, heerlijk. Hé bah nu ruik ik dat de buren weer hun vuurkorf hebben aangedaan, jakkiebakkie dat vind ik altijd zo stinken, je hele huis gaat daar zo naar ruiken, nou ja het is niet anders. Ga zo denk ik maar eens mijn blogrondje op de laptop in de tuin maken, lijkt me een goed plan. Zag bij de NKU een leuke sketch staan en dacht weet je wat laat ik eens meedoen aan de challenge, dus gisteravond al mijn kistjes weer tevoorschijn gehaald uit het verborgen halletje en heerlijk zitten kleuren en plakken en knippen. Op en top ontspannen dus. De tv op de achtergrond aan en gaan met die banaan, hé grappig dat rijmt. Oh ja las in de reacties op mijn vorige kaart dat sommigen zich afvragen of ik nu toch onder narcose alles laat trekken, eh ja inderdaad dat is zo. Dacht dat ik het al geschreven had maar niet dus. Weet je nog dat ik toen toch maar weer het ziekenhuis zou bellen hoe duur een narcose dan wel niet was als ik dat zelf zou moeten betalen, nou dat heb ik toen gedaan en kreeg een nogal raar antwoord van de zuster achter de balie, namelijk dat ze dat niet wist en dat ik dat maar moest zoeken op de site van het ziekenhuis. Mhmmm nogal vaag dus. Nou ik zoeken heen maar helaas ik kwam er niet achter. Toen voor me zelf toch maar besloten om het dan maar niet onder narcose te doen want als het bijvoorbeeld tegen de 1000 euries zou lopen, dan kan bruintje niet trekken. En wat gebeurt er word ik 's middags gebeld door een kaakchirurg uit het ziekenhuis die het gesprek had opgevangen en dat eigenlijk niet echt dienstverlenend vond en hij vertelde mij dat zij het aanvragen en dat het wordt vergoed uit de basisverzekering, nou hoe attent is dat, het was niet eens de kaakchirurg die mij gaat helpen. Tuurlijk kost het je eigen risico maar dat wist ik al, maar alles beter dan een giga bedrag. Nu hoop ik maar dat ik hem goed verstaan heb want Nick was net uit school en die stond alleen maar aan mijn broek te trekken en te roepen wie is dat, wie is dat, wie is dat hahaha. Nou ja we zullen het wel zien als het zover is. Dus Aniet gaat de 26ste eventjes slapen en wordt wakker met een nieuw gebitje, oh zo spannend ..... Oh ja Renate, waarom een gebitje voor het eerste jaar, eh maak je geen zorgen ik hoef over een jaar niet tandeloos door het leven hoor, tenminste laten we het hopen, maar je krijgt de eerste keer een soort tussengebit omdat je kaken nogal gaan slinken en je gebit telkens niet meer zo goed past, als het goed is, is dat over een jaar voorbij en krijg je een definitief gebit, tenminste zo heb ik het mij laten vertellen. En kijk daar zit nou ook een van mijn grootste angsten, stel je voor dat als ik bijvoorbeeld moet niezen en ik zit bij de president de keek op de week te doen en floep mijn gebit ligt op zijn schoot, daar krijg je toch nachtmerries van :-(. Maar voordat het weer een superlang verhaal wordt zie hier mijn kaartje voor de challenge van de NKU. Ook wil ik mijn kaartje mee laten doen aan de challenge van Tilda's Town en Magnolia Forever

Welkom Ria, Gaby en nog iemand die ik helaas niet kan zien op mijn blog, superleuk dat jullie volger zijn geworden, ik zeg weer helemaal gezellig. Alleen kan ik helaas niet op jullie blog komen, misschien kunnen jullie je blogadres sturen zodat ik jullie ook kan gaan volgen. Wat een gave reacties heb ik gekregen op mijn trouwvintagekaartje voor de challenge van de WLVC, jeetje wat heb ik daar weer van genoten, het lachje zat er weer hoor van oor tot oor. Voor degenen die vroegen wat voor mal dat was, dat randje langs mijn kaart, dat is dus een mal van Joy Crafts/Noor Design (nr. 6002/0260), mooi is die hé, het is net kant. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer maar weer!