Eventjes een weekje opladen!

Zat lekker in mijn tuintje maar het zonnetje ging even weg en voelde een paar druppels en dacht oh kijk dan kan ik mooi even een blogberichtje maken. Gisteravond weer een kaartje zitten maken en joehoe wat was het fijn eindelijk de eerste avond dat ik dacht oh heerlijk het is niet meer zo warm in huis, wat vind ik dat toch vies als de zweetdruppeltjes van je voorhoofd druppen. Het liefst zou ik dan al mijn kleren uittrekken zonder dat geplak maar dat lijkt me nou ook weer niet een strak plan, stel je voor dat de buurman plotseling aan de deur staat, oh het zal je toch maar gebeuren dat je dan de deur zonder na te denken open doet, dan durf je toch nooit meer op straat te komen, maar goed waar gaat dit weer over mijn fantasie gaat geloof ik een beetje op de loop. Voordat mijn vakantie begon had ik helemaal het plan om heerlijk iedere dag (nou ja avond) te gaan knutselen maar hoe erg toch weer gisteravond was pas mijn tweede keer in de vakantie en over een weekje moet ik alweer aan de slag. Ja niet dat dat erg is natuurlijk maar dan kijk je er zo erg naar uit en dan is het zover en njada noppes, of geen zin, of te warm, of nou ja weet ik veel wat ....... maar goed het tweede kaartje in mijn vakantie is een feit en die zie je hieronder. Gisteravond is Nick door zijn vader opgehaald en ik vind het altijd heel moeilijk om hem weg te zien gaan maar ik kom er ook heel eerlijk voor uit dat ik ieder jaar bewust er voor kies om zo mijn vakantie op te nemen dat Nick 1 weekje bij zijn vader is en ik nog thuis of klinkt dat heel slecht als moeder zijnde. Het is echt een weekje waarin ik eventjes op kan laden want hoe dierbaar en lief Nick ook is voor mij, het is en blijft een handenbindertje die de hele dag aandacht en met die warmte ook de avonden de laatste tijd nodig heeft en begrijp me niet verkeerd hoor want ik doe dat met alle liefde en mijn kinderen zijn mijn lust en mijn leven, maar ik heb het gewoon echt nodig dat ene weekje in het jaar. En hoe fijn kon gisteravond alles tegen elkaar open zetten, zo ook boven want als Nick er is kan dat niet omdat hij dan gerust uit het raam klimt en ik als hij thuis is altijd alles op slot heb zitten zo ook de ramen.Vanmorgen zat ik gewoon te genieten van de rust in huis, geen geluiden om me heen, Dani lag nog op bed en ik aan mijn kopje koffie en dan geen Kabouter Plop, Ernst en Bobbie of Samson en Gert op de achtergrond maar gewoon helemaal niets ....... maar weet ook dat ik over een paar dagen denk pffff ik mis hem nu al maar lang leve de telefoon dus zijn stemmetje zal ik zekers te weten af en toe horen. Misschien vraag je je wel af eh ik hoor nooit dat Dani naar zijn vader gaat, eh ja dat klopt inderdaad, Dani heeft toen hij 12 jaar werd ervoor gekozen om niet meer naar zijn vader te gaan, dat klinkt heel hard en ook zeker niet leuk voor zijn vader maar daar heeft hij zo zijn redenen voor waar ik liever niet op mijn blog over wil praten. Nou genoeg geklets weer want zie het alweer het wordt weer een lang verhaal en jippie zie het zonnetje alweer gaan schijnen dus ga zo weer eventjes genieten in mijn tuintje. Zie hieronder mijn kaartje

 

Wil jullie weer bedanken voor de superfijne reacties op mij vorige kaartje, ik heb er weer van genoten met het bekende glimlachje van oor tot oor, telkens weer genieten. Oh ja heb van de week ieniemienie stukjes vlees kunnen eten, zo heerlijk was dat joh. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Flying by to say Hi!

Joehoe het is me gelukt ik heb weer een kaartje gemaakt, en hoe fijn voelt dat, gisteravond al mijn kistjes naar de woonkamer gesleept, pfffffff de zweetdruppeltjes deden goed zijn werk, en gaan met die banaan. En waarempel zat er meteen weer in, moest wel weer eventjes zoeken in welk kistje waar zat maar hé wat wil je na al die weken geen knutselspulletjes te hebben aangeraakt. Maar wat heb ik er weer van genoten ondanks dat het zweet van mijn rug droop want oh oh oh wat is het toch warm, ik vind de zon absoluut heerlijk maar deze warmte eh sorry nee je staat op pfffff heet, overdag pffff heet, in de avond pfffff heet en dan wil je slapen en ja hoor alweer pfffff heet, wil niet mopperen hoor want alles beter dan regen maar een paar graadjes minder zodat je lekker in de tuin kan vertoeven oh wat zal dat heerlijk zijn. Liep gisteren in Appie Heyn nou geloof me had bijna gevraagd of ze nog een vakantiehulp konden gebruiken want jeetjemeneetje wat was het daar heerlijk koel, je zou er bijna de hele dag willen verblijven, absoluut geen straf om nu boodschapjes te doen. Vriesertje ligt vol met ijsjes want jippie die kan ik nu heel goed eten zonder pijn aan mijn kiesjes te hebben, eventjes iets zachter laten worden en heerlijk smullen maar. Wat is dat telkens een feestje om er eentje op te smikkelen. Oh ja heb mij zelf trouwens een online cursus Hair and Skin gedaan bij Kit and Clowder (oh jeetje zo heet dat toch, door de hitte kan ik af en toe niet meer helder denken), ga niet op vakantie en dacht Anita af en toe mag je jezelf weleens verwennen en heb dat dan ook gedaan, oké heb er tot nu toe nog niet veel mee gedaan, alles is uitgeprint en ik kijk regelmatig naar de video's en ja ja ik oefen wel al hoor want je moet leren flicken, zoals Miranda ooit schreef flippen (nou dat ga je er ook bijna van want wat is dat af en toe frustrerend). Flicken houdt in dat je je marker op een speciale manier moet gebruiken eh ja hoe zal ik dat nou weer omschrijven, je moet als het ware op het einde van je lijn die je zet aan het einde omhoog komen met je marker en dat in een vloeiende beweging, nou ja je zult nu wel denken eh ik snap er geen snars van maar weet niet anders het te beschrijven. En pittig dat dat is joh maar oefenen, oefenen en nog eens oefenen dus en wie weet krijg ik het zo ooit onder de knie. Nou genoeg geklets weer en zie hier mijn kaartje die ik gisteravond met veel plezier heb gemaakt 

 

Dank je wel weer toppertjes op mijn vorige berichtje met een "stripverhaaltje van mijn kanjers" uit de oude doos, ik heb er weer van genoten met het bekende glimlachje van oor tot oor. Oh ja nog even mijn kunstgebitje (zal er niet teveel meer over schrijven hoor want dat gaat ook zo vervelen en ik wil niet dat je denkt pfff daar heb je haar ook weer met haar kunstgebitje), dat het te groot wordt dat is normaal hoor, dat komt door het slinken van je kaken en dat gaat vooral de eerste 6 maanden heel snel. Om die reden krijg je het eerste jaar een immediaatprothese (een soort tussengebit dus) en als het goed is over een jaar je definitieve prothese. In dat immediaatprothese zullen ze van tijd tot tijd een zacht laagje aanbrengen zodat het weer eventjes goed past en over ongeveer 6 maanden krijg je een rebase, een harde laag in je gebit, tenminste dat heb ik me zo laten vertellen. De 29ste krijg ik mijn eerste zachte laagje, ben benieuwd of het dan weer wat beter zit, lang leve de kleefpasta maar een troep blijft het wel. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Oh hij gaat zomaar aan de wandel!

Eh hoe erg maar heb helemaal geen kaartje om te laten zien, heb al ruim 2 weken geen knutselspulletjes aangeraakt, ben nog zo druk met mijn bekkie dat ik er helemaal niet aan toekom maar heb nu vakantie dus wie weet. Het kriebelt wel hoor moet ik zeggen ..... Maar daar ik de vraag kreeg of het wel goed ging, werd het hoog tijd om wat van me te laten horen. Eh ja het gaat naar omstandigheden goed, en jippie de pippie ik heb mijn stem weer terug. Wat ben ik daar blij om want oh oh oh een kunstgebitje is vermoeiend maar ook nog zonder stem maakt het allemaal nog vermoeiender. Het is nog wel wennen hoor maar dat heeft zijn tijd nodig denk ik maar zo. En werkelijk dat wist ik helemaal niet dat je kaken zo snel slinken, echt joh niet normaal meer. Na een week begon vooral mijn ondergebit erg los te raken, dat is me toch een raar gevoel, probeer ik een ieniemienie stukje te eten en bem daar zat mijn ondergebit weer overdwars in mijn mond, wat voel je je dan ellendig, ik werd er in ieder geval niet vrolijker van, durfde bijna niets meer te eten. Ben dan ook met kleefpoeder gaan plakken en boven blijft het geweldig goed zitten op die manier maar onder wat een rampenplan zeg, je hoeft maar iets te eten en ja hoor daar gaat die weer aan de wandel. Dus gisteren de stoute schoenen aangetrokken en mijn tubetje kleefpasta gebruikt. Oké het zit iets vaster maar om nou te zeggen goh dat maakt me een stukkie zekerder nou nee dat ook weer niet. Ben verleden week weer begonnen te werken en oh wat ging ik met een knoop in mijn buik naar het werk, was zo bang dat het gebit eruit zou vallen, heb dan ook maar amper gegeten en wat ik at deed ik heel voorzichtig (hahahaha alsof het anders kan) en dan ging ik weer met mijn tasje naar het invalidentoilet, je zal nu denken eh Anita waarom het invalidentoilet je bent met een kunstgebit toch niet invalide, eh nee dat ben ik ook niet maar daar kan de deur op slot zodat er niemand binnen kan komen en in de damestoilet kunnen alleen de 2 toiletten op slot, zie je me al staan als ik me tandjes aan het schoonmaken ben en er komt iemand binnen. Nou nee lijkt me geen strak plan, ik maak er geen geheim van dat ik een kunstgebit heb maar om het nou zo open en bloot te laten zien dat gaat me een stapje te ver. Denk dat als iemand mij toch zou zien zonder tandjes mij nooit meer aan kan kijken zonder in de lach te schieten :-) want wat blijft dat erg om te zien. Lachen joh ik heb op Youtube filmpjes ontdekt van een aantal vrouwen uit Amerika die van het begin tot bijvoorbeeld een jaar later een aantal filmpjes laten zien hoe het hun vergaat met hun neptandjes. Oh wat is dat geweldig om te zien, zo herkenbaar, begon nog net niet tegen hun te roepen oh ja dat heb ik ook .... ach ja over een aantal weken weet ik misschien wel niet beter, oh echt hoe fijn zal dat zijn want misschien ben ik een watje maar het beheerst toch wel ietwat mijn leventje momenteel hoor, ik sta op en het eerste waar ik aan denk is kunstgebit en als ik ga slapen denk ik nog steeds aan kunstgebit ....... en tja omdat ik geen kaartje heb om te laten zien heb ik maar eens wat uit de oude doos getoverd, jaren geleden had ik ook een blog maar dat ging niet over kaartjes maken maar over mijn leventje met mijn kanjertjes en maakte daar ook af en toe een soort "fotostripverhaaltjes" voor en dit is er eentje van .... hoop echt snel weer een kaart te kunnen laten zien

Welkom Marja en Jacqueline op mijn blog, superleuk dat jullie volgers zijn geworden, helemaal gezellig weer. Bedankt voor al jullie lieve reacties, daar kan ik zo van genieten en gelukkig weer met het bekende glimlachje van oor tot oor. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!

Monatoetje!

Een week geleden stond ik op dit moment met mijn tasje in het ziekenhuis wachtende op de voor mij zo grote en emotionele ingreep. En nu zijn we alweer een week verder. Hoe gaat het hier. Gelukkig elke dag weer een stukje beter ook al valt het zeker nog niet mee. De voor je gevoel grote stukken plastic in je mond begint steeds iets meer te wennen maar er zijn ook nog momenten dat ik denk grrrr ik ruk het eruit, maar lijkt me nou niet bepaald een goed plan want dan zie je een tandeloze Anita en dat wil je echt niet zien geloof me. Daar zal ik denk ik nooit aan gaan wennen. Telkens als ik mijn tandjes schoon ga maken en zie mijn tandjes dan zo liggen in een sopje met afwasmiddel en kijk dan naar boven in de spiegel springen de tranen in mijn ogen, wat een monatoetje ben ik dan, echt een horrorfilm om je zo te zien. Kijk dat zijn dan weer de momenten dat ik heel blij ben als ik ze schoon geschrobt hebt dat ik ze weer in kan doen. Mijn wonden genezen gelukkig heel mooi, en de hechtingen laten op sommige plekken al los. Kauwen lukt nog voor geen meter maar hé ik kan al een sneetje brood zonder korsten met bijvoorbeeld smeerworst eten, in ieniemienie stukjes gesneden dat dan weer wel en ook al doe ik er een uur over het lukt me wel, goed toch. Ach ben inmiddels al ruim 2,5 kilo afgevallen dus dat is weer een pluspunt. Het enige wat me zorgen baart is mijn stem, hij is nog steeds niet terug na de operatie. Het ziekenhuis zegt dat dat komt door de intubatie (het buisje die je in je keel ingebracht krijgt tijdens de narcose) die je stembanden kan irriteren en als het over een week nog niet over is moet ik weer gaan bellen want dan kan er iets ernstigers aan de hand zijn dat het buisje misschien toch mijn stembanden iets teveel heeft beschadigd en zelfs een stembandverlamming kan betekenen, maar laat ik daar nog maar niet aan denken. Klonk al nooit als een nachtegaal maar nu weet je helemaal niet wat je hoort, als je al wat hoort. Vermoeiend hoor om elk woord er uit te moeten persen. Maar goed iedere dag gaat het een stukje beter en dat is toch goed nieuws nietwaar. Had twee weken geleden onderstaand kaartje gemaakt maar nog niet geplaatst op mijn blog, maar nu dus wel. Is toch wat heb de afgelopen twee weken nog helemaal geen kaartspulletjes aangeraakt, hoop het weekend er weer eens mee te beginnen. Probeer iedere dag eventjes bij jullie langs te komen, nou ja dat doe ik dan ook wel want bekijk ieder geplaatst kaartje, maar reageren iedere dag is er een beetje bij ingeschoten, hoop het snel weer goed te maken.

 

Wil iedereen weer bedanken voor de superfijne en leuke reacties op mijn vorige berichtje, dat doet mij goed en ja hoor het bekende glimlachje van oor tot oor was nu weer aanwezig, gelukkig kan ik weer lachen. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!