Joepie mijn kanjertje Nick is weer thuis, nou ja eigenlijk zijn we al 9 september 's avonds thuisgekomen. Hier de berichten die ik de afgelopen weken op FB heb geplaatst. We zijn inmiddels bijna 2 weken verder sinds de thuiskomst en Nick die vindt het heerlijk om weer thuis te zijn, zelf had ik verwacht dat ik het minder zwaar zou vinden maar eerlijk gezegd vind ik het veel zwaarder dan verwacht, het is allemaal ook zo ingrijpend en nieuw voor mij met die sondevoeding e.d., maar alles went dus laten we hopen dat dat ook geldt voor dit en dat ik over een tijdje kan zeggen "oh is dit het allemaal, eigenlijk kippekak", we zullen het zien.
9 september 2014. Oh zo spannend, vandaag is de dag dat Nick weer in zijn eigen bedje zal slapen. Een heel dubbel gevoel, in het ziekenhuis weet je dat mocht er wat gebeuren er meteen ingegrepen kan worden maar thuis heb ik geen dokter of zuster in de kast zitten die op het moment dat er iets mis gaat meteen tevoorschijn komt. De angst om iets niet goed in te schatten is bij mij erg aanwezig. Nick is nu eenmaal een mannetje die pas op het allerlaatste moment iets aangeeft of laat merken, de angst op een herhaling van een hartstilstand leeft toch wel in mijn koppie. Gisteren een gesprek gehad met degene in het ziekenhuis die thuiszorg voor mij aanvraagt. Oeps dat viel toch ietwat tegen. Hulp voor het 1 maal per week geven van zijn epo-prik, ja ja in de sportwereld is het doping maar mijn mannetje mag het legaal gebruiken en het vervangen van de sonde eens in de zoveel weken en dat is het. Heb mijn vraag ook bij haar neergelegd dat ik zo graag even in het begin op gang geholpen wil worden wat betreft het maken en geven van de sondevoeding en vele medicijnen of ik dat allemaal wel goed doe. Dat ik iets zekerder zal zijn zeg maar. Ze zal gaan kijken of dat gaat lukken. De aanvraag voor meerdere personen tegelijk om de prik te komen geven vonden ze al vreemd maar daar komen ze wel achter de eerste keer als ze zien hoe sterk mijn mannetje is als die in paniek is. Maandag ook al de eerste afspraak staan voor het bloed prikken in het ziekenhuis, ook alweer zoiets ben benieuwd of ik hem daar uit de auto of taxi ga krijgen. Lijkt misschien ietwat overdreven voor jullie als ik dit zo schrijf maar degenen die Nick echt kennen weten wel wat ik bedoel. We gaan het allemaal beleven. Stapje voor stapje zoals de maatschappelijk werker telkens tegen me zegt. Vanmiddag nog om 15.30 uur een uitgebreid gesprek met de dokters en dan mag mijn kanjertje mee naar huis. Spannend maar oh zo fijn om vanavond weer in onze vertrouwde omgeving te zijn. Wil iedereen ontzettend bedanken voor de vele kaarten, knuffels, dvd's die Nick, Dani en mijn persoontje mochten ontvangen. Dat heeft ons superveel steun en kracht gegeven. Elke keer het hoogtepunt van de dag. Jullie zijn allemaal toppertjes!
11 september 2014. En hoe is het om thuis te zijn. Nick is superblij en ik ook maar geeft wel een heel dubbel gevoel bij mij. Ik geef het toe het valt me veel zwaarder dan ik dacht. Het veilige gevoel van het ziekenhuis is weg en nu komt het allemaal op jezelf aan. Voel me net een stuiterbal, mijn koppie maakt overuren. Tig gedachtes vliegen tegelijkertijd door mijn hoofd en dat maakt je erg onrustig. Dinsdagavond om 19.00 uur waren we thuis en om 20.00 uur kwam er iemand van de thuiszorg om wat gegevens door te nemen. Maar toen was het woensdagochtend en oepsiepoepsie toen moest ik alles alleen doen. Medicijnen klaar maken door ze allemaal in spuiten te doen, zijn voeding voor het eerst zelf klaarmaken, het systeem van de sonde in elkaar zetten en voor het eerst de pomp van de sonde uitproberen. Tuurlijk begon de pomp tig keer te piepen maar ga er maar vanuit dat dat ooit routine wordt. Nick laat het gelukkig wel allemaal toe maar zegt wel tig keer per dag "ik beter" en tja dat is die natuurlijk niet en zal dat ook nooit worden maar probeer hem dat maar eens uit te leggen. Had zo gehoopt om even door Flexiekids (de thuiszorg) op gang gebracht te worden, even dat zetje om mij meer vertrouwen te geven maar helaas pindakaas zij komen alleen voor de wekelijkse EPO-prik en om de sonde te vervangen eens in de 6 weken. Als hij die er tussentijds uittrekt zal ik naar het ziekenhuis moeten om een nieuwe in te laten brengen. En dan heb ik het nog niet eens over de pleisters op zijn wang die vaak vervangen moeten worden omdat die regelmatig losgaan en je zo zijn sonde steeds een stukje verder uit zijn neus ziet komen wat natuurlijk niet de bedoeling is. Maar eens kijken hoe ik dat ga aanpakken. De eerste thuisprik hebben we net achter de rug, het was weer een drama op en top maar gelukt. Op naar maandag in het AMC waar er weer buisjes bloed zullen worden afgenomen om zo te zien wat zijn bloedwaardes zullen zijn. Mij benieuwen of ik hem daar nog naar binnen krijg. We zullen het zien. Ben superblij dat mijn kanjertje weer thuis is maar zal blij zijn als bij mij het vertrouwen ietwat terugkomt of ik het allemaal wel goed doe, is toch net iets anders als je een fles kant en klare voeding of spuiten in je handen krijgt of dat je het zelf eerst moet maken. Weet dat ik sterk ben maar ben ook maar een mens ..... ach misschien zeg ik wel over een week waar heb ik me allemaal druk om gemaakt het is eigenlijk kippekak, laten we het hopen.
18 september 2014. Sorry dat ik de laatste dagen niets heb geplaatst op FB maar zag dat een aantal van jullie vroegen hoe het hier gaat in huize Meijer/Van der Bijl vandaar vandaag maar eventjes een update. Nick die is nog steeds zielsgelukkig om thuis te zijn en doet het eigenlijk heel goed, accepteert nog steeds de sondevoeding, oké hij heeft afgelopen maandag de dokter horen zeggen dat hij af en toe wel wat poffertjes mag om toch nog iets te kunnen eten, en Nick mag dan vaak oostindisch doof zijn maar dat had meneertje toch wel heel goed verstaan ook al zat hij daar onder een tafel verstopt. Die avond meteen "ikke poffertjes" en toen ik 2 poffertjes op ging warmen keek hij wel heel erg verbaasd zo van "eh mam ben je gek geworden of zo, zo weinig" en hij at ze vol smaak op, hij zat werkelijk te smullen. Ja wat zal je zelf doen als je alleen maar "neuseten" (zo noemt Nick het) krijgt, lijkt mij ook geen plezier. En het prikken is gelukt in het ziekenhuis, dat wordt nu telkens op de kinderdagbehandeling gedaan zodat ze met meerderen kunnen prikken. Oké natuurlijk een drama alom maar toch weer gelukt, zal hij er ooit aan gaan wennen, eh ik ben bang van niet. Prikken en Nick dat gaat helaas niet samen. Alleen gaat het mij momenteel ietsiepietsie minder, het realiseren wat er allemaal gebeurt is begint nu pas bij mij na ruim 4 weken op de automatische piloot te hebben geleefd door elke dag in het ziekenhuis te zijn. Maar thuis is het toch een ander verhaal, je bent emotioneel al zwak en het momenteel tegelijkertijd moeder, vader, zuster/dokter, regelaar en ga zo maar zijn gaat me niet in de koude kleren zitten en brengt een hoop chaos in mijn koppie. Maar gelukkig heb ik Kees, de maatschappelijk werker van de dialyseafdeling van het AMC, waar ik heel veel aan heb en waar ik mijn verhaal kwijt kan en die mij begeleidt met een aantal zaken regelen. Want dat Nick nu naast zijn verstandelijke beperking ook chronisch ziek is, houdt ook in dat er heel veel dingen geregeld moeten worden, wat denk je van school en dat daar ook een sondevoeding en medicijnen gegeven moet worden, dat is nu gelukkig bijna rond daar Flexikids bereid is om dat te gaan doen en dat school hem gelukkig nog wel wil hebben en zij het willen proberen, maar eerst moet de indicatie rond zijn. De wekelijkse epo-prik zal gelukkig ook niet meer thuis gegeven gaan worden omdat thuis toch wel de veilige plek moet blijven voor mijn mannetje en zal voortaan in het ziekenhuis gegeven worden. En wat dacht je van mijn werk, ik wil niets liever dan weer gaan beginnen maar zolang Nick nog niet naar school is en afhankelijk is van mij die de middagvoeding en medicijnen kan geven, gaat dat niet lukken en hem meenemen nou nee lijkt me geen strak plan, zie je hem al rondrennen daar. Ook durft Nick niet meer te gaan slapen 's avonds, de zondagnacht voor de hartstilstand heeft meer met hem gedaan dan gedacht. Hij moet echt doodsangsten hebben gehad. Dat ben ik nu ook aan het proberen te doorbreken maar hoe doe je dat het is mij helaas nog niet gelukt. Al met al mag niet mopperen hoe Nick het thuis doet en hopelijk ook blijft doen, en met mij zal het allemaal wel goedkomen, dat heeft zijn tijd nodig. En zoals sommigen schreven wees blij dat hij er nog is en tuurlijk ben ik zo onzettend blij dat hij er nog is, moet er niet aan denken hoe het had af kunnen lopen maar angst en spanning is niet zo maar 1, 2, 3 opgelost en zal allemaal een plekje moeten krijgen. Pffff was dit stuk vanmorgen al aan het schrijven en toen ging de deurbel en stond José van Flexiekids voor de deur om zijn pleister te vervangen van de sonde, oh oh oh wat een strijd was dat toch weer, en vond het zo ontzettend vervelend want had het mijn vader zo graag willen besparen maar heb hem er toch bij moeten halen om hem in de houdgreep te houden met zijn tweetjes zodat zij onder het geschop door toch enigszins de pleister kon vervangen ....... het is gebeurd maar je moet niet vragen hoe en mijn vader ach de arme oude man de tranen stroomden over zijn wangen om zijn kanjertje zo te zien vechten en huilen, gelukkig zag zij ook wel in dat dat de volgende keer anders zal moeten want opa's horen dat niet te zien en mee te maken ...... en zal het opnemen met Flexiekids maar gelukkig is dit weer achter de rug ...... kan wel blijven schrijven maar om jullie nog een langer stuk te besparen is dit zo een beetje hoe het in huize Meijer/Van der Bijl momenteel gaat!
De tranen lopen mij ook over de wangen anita Ik hoop voor jullie dat Opa dat niet weer hoeft te doen,Ik hoop dat het voor jou ook wat gemakkelijker gaat worden.Geef jou kanjers een dikke knuffel en nog een fijne avond.
BeantwoordenVerwijderenLeafs Tietje.
Nou wat een ellende voor opa om dat mee temaken, maar soms is het niet anders.
BeantwoordenVerwijderenIk vind het heel erg dat je dit allemaal moet mee maken Anita.
Fijn dat je al veel kaarten heb gekregen en dat het je een beetje opvrolijkt.
Gr Karin
Oeps wat een toestanden bij jouw
BeantwoordenVerwijderenWens je heel veel sterkte toe en probeer rustig te blijven al zal dat niet meevallen
Ik ben ook niet meer actief op blogland geen tijd mijn man is ernstig ziek.
Hartfalen long vaat problemen en door al die toestanden waarschijnlijk zuurstoftekort gehad wat weer leid tot geheugen problemen dus zit er ook goed in. Ook zijn zicht is bijna weg dus moet ook naar gekeken worden. Pffffff je wordt er moe van. Dus ik begrijp en leef met je mee sterkte met Nick en jezelf. Hoop dat de thuiszorgers toch wat meer uit je kansen gaan nemen want dit is wel heel veel wat jij gewoon maar even moet doen
Liefs van mijn marian
Oh Anita de tranen rollen over m'n wangen als ik dit lees. Ik wens je heel veel sterkte en hoop dat hij toch wat gaat wennen aan dat geprik enzo in z'n lijf want het is zoveel makkelijker voor hem als jou als hij het toe laat, maar ja je weet niet hoe hij denkt... Fijne verjaardag wens ik je en zet em op!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Grietje
Lieve Anita, wat een gemengde gevoelens heb ik bij het lezen van je verhaal. Zoo blij dat Nick thuis is en zooo veel bewondering voor jou hoe je het al die bange/lange weken allemaal klaar speelt. Kan me zo goed voorstellen hoe angstig en veel het allemaal voor je is met continue de twijfel of je het allemaal wel goed doet. Ik wens jullie toe dat er van lieverlee toch een soort gewenning voor het prikken gaat komen en het niet steeds zo'n strijd blijft voor die arme Nick en ook voor jou zo akelig om steeds te moeten zien (je arme Pap ook trouwens!!) en hoop dat je de 23e toch een fijne verjaardag zult hebben....een kaartje gaat me helaas niet lukken!!!!
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte en liefs, xx Irene
Jullie hebben verschrikkelijk veel op jullie pad gekregen. Er moeten veel gebeurtenissen en emoties een plekje krijgen, dat duurt even. Hoop dat je beetje kan genieten van je verjaardag. Groetjes Sylvia
BeantwoordenVerwijderenO, wat fijn voor jullie dat Nick weer thuis is.
BeantwoordenVerwijderenHet komt allemaal wel goed hoor Anita,jullie hebben zoveel mee moeten maken en dat moet een plekkie gaan vinden.
Veel liefs voor jullie en een fijne verjaardag.
Groetjes Ria
Fijn dat Nick weer thuis is Anita. Ik hoop dat het snel beter gaat met Nick en dat je een beetje tot rust kan komen. Wat je de laatste tijd hebt meegemaakt gaat niet in je koude kleren zitten. Ik hoop dat je toch nog een beetje van je verjaardag kan genieten. Liefs, Cindy
BeantwoordenVerwijderenHopelijk ga je het volhouden om voor jouw lief kanjertje te kunnen blijven zorgen....en dat de hulpverlening daar een steentje aan bijdraagt....
BeantwoordenVerwijderenVeel liefs en een knuffel aan Nick
Rosina
Hoi Anita
BeantwoordenVerwijderenFijn dat Nick weer thuis is. Het is heel wat, wat jullie allemaal moeten mee maken.
Heel veel sterkte.
Groetjes Maria.
hallo Anita
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat Nick weer thuis is ,ik wens je veel sterkte en dat je het vol kan houden
lieve groetjes Marja
op FB heb ik alles gevolgd, zo blij dat Nick weer thuis is en wat is het dan ontzettend zwaar omer alleen voor te staan, ik hoop dat het op den duur beter zal gaan, dat Nick weer naar school kan en jij weer aan 't werk, ik denk dat je daar ook weer naar verlangt..
BeantwoordenVerwijderenIk wens je alvast een hele fijne verjaardag, een kaartje maken gaat niet lukken, mijn schouder moet eerst weer mobiel worden,
wens je veel kracht en sterkte,
liefs Ans
Hallo Anita
BeantwoordenVerwijderenMeisje wat heeft je gezinnetje veel te verstouwen, ik hoop dat Nick het thuis en straks als alles geregeld is voor school zich weer kan herpakken.
Dit hakt er allemaal wel in. ik hoop dat je toch iets van je verjaardag kan maken, iedereen leeft met je mee, maar jij moet het toch allemaal maar doen.
Ik hoop dat je vader ook weer gekalmeerd is, erg voor jullie allemaal.
Weet dat ik aan je denk.
Lieve groetjes,Corrie
lieve anita heel fijn dat nick weer thuis is en het moet zijn tijd hebben ook dat hij de angsten weer overwint met slapen gaan zou het misscien kunnen helpen om hem een verhaaltje voor te lezen nachtlampje aan zomaar even wat tips . en voor jou is het ook zwaar meid natuurlijk gaat je dit niet in je koude kleren zitten allemaal na een poosje komt er vast wel weer wat rust als nick weer na school kan en jij naar je werk je even weer uit deze situatie kan stappen en je weer zin en tijd krijgt om eens weer een kaartje te maken over een tijdje als je er de tijd voor hebt . fijn dat je al wat kaartjes hebt ontvangen voor je verjaardag als het goed is ook die van mij heel veel leven met jullie mee
BeantwoordenVerwijderensterkte en liefs van roelie
Zo, er is weer van alles gebeurd lees ik in je post. Ik kan me zo goed voorstellen hoe onzeker je kunt zijn als moeder als je er ineens 'alleen' voor staat en het zelf moet gaan doen. (weet er alles van!)
BeantwoordenVerwijderenBen wel heel blij voor jullie dat Nick weer thuis is en ook af en toe een paar poffertjes mag hebben!
Iedereen kijkt naar Nick, maar denk goed om jezelf hoor! Ik weet dat een moeder altijd sterk 'moet' zijn, maar hopelijk is er ook begeleiding voor jou en anders andere mensen, vriendinnen, familie die je willen/ kunnen helpen, al is het maar om naar je te luisteren zodat je je verhaal kunt doen of soms ook even bij kunt uithuilen! Dat lucht zo enorm op, niet dat de problemen dan weg zijn, maar het maakt het allemaal wel draaglijker! One step at a time, stapje voor stapje, dan kom je er vast!
Je zult op een gegeven moment een soort van routine opbouwen die je meer zekerheid gaat geven. En hopelijk zal Nick gaan wennen aan al die poespas van prikken en sondevoeding en al die andere dingen die met hem gedaan worden.
Knuffel hem maar extra veel.Hij is er gelukkig nog! Ook voor je andere zoon is het een hele nieuwe situatie, hopelijk zal hij er goed zijn weg in weten te vinden.
Het is niet makkelijk voor je, maar je zult de kracht krijgen om dit goed te doen! Je wilt het zo enorm graag goed doen, je liefde sleept jullie hierdoor heen!
Weet dat we aan jullie denken!
Heel veel liefs en een dikke knuffel voor iedereen,
Groetjes,
Marjolein
Wat een strijd moeten jullie leveren. Ik heb bewondering voor je. Maar je zal wel moeten helaas...fijn dat je kanjer weer thuis is. Meis van harte gefeliciteerd nog. Heel veel sterkte met alles. Hartelijke groetjes Hilda
BeantwoordenVerwijderenSchrijf maar lekker van je af hoor, hoe lang maakt niet uit :-) Dikke knuffel en heel veel wijsheid!
BeantwoordenVerwijderenHoi Anita,
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat Nick weer thuis is!
En om dit te verwerken heeft tijd nodig het is niet niks wat jullie allemaal is overkomen.
En ik ben bang dat Nick het prikken altijd eng zal blijven vinden en dat is toch ook logisch , wij vinden het al eng dus voor hem is het al helemaal niet te bevatten waarom dat elke keer weer moet.
En wat jezelf betreft eerst dit allemaal maar eens verwerken want het is niet niks wat je allemaal hebt meegemaakt de laatste weken.
Het werken dat komt wel weer als Nick straks weer iets is aangesterkt en weer naar school kan komt voor jou ook de rust wel weer terug.
Nu eerst maar eens rustig alles over je heen laten komen en er veel over praten erg belangrijk Anita de rest komt later.
sterkte! groetjes Anita
Tjonge Anita dit is wel een hele grote kluif voor je zeg!! Geen wonder dat je er soms geen gat even meer in ziet. Natuurlijk ben je ongelooflijk blij en dankbaar dat je jochie weer thuis is, maar de andere gevoelens mogen er ook zijn hoor! Heel fijn om te lezen dat je er hulp bij krijgt, want dit mag je echt niet wegdrukken. Het is ook heftig wat jullie met z'n allen doorheen gaan en dat is niet zomaar opgelost doordat Nick thuis is.
BeantwoordenVerwijderenIk geloof wel dat er over een langere tijd wel rust gaat komen als alles geregeld is en Nick weer naar school is. Zodat jij ook weer je "oude" routine op kunt pakken.
Dikke knuffel Yvonne
Het valt allemaal echt niet mee voor jullie, ik heb veel bewondering voor jou! Sterkte meid en zeker dingen van je afschrijven, er leven heel wat mensen met je mee.
BeantwoordenVerwijderenAan de ene kant fijn dat Nick weer thuis is, maar ik kan me voorstellen dat dit voor jou heel zwaar is. En ook voor Dani en je ouders. Ik wens jullie heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Liselot
Lieve Anita,
BeantwoordenVerwijderenIk had al op de enveloppe gezet, dat je hem nog even moest laten liggen, maar oke, dat is ook zo moeilijk, vooral nu je naar een beetje aandacht snakt. En het is goed zo!
Veel sterkte nog meis en probeer van je verjaardag van de week toch te genieten.
gr leny
Jeetje, wat een berichten........nu snap ik dat het hier wat stiller was rondom jou. Geen kleine berichten, maar heel fijn om te horen dat het met jullie allemaal weer wat beter gaat. Fijn dat jullie weer herenigd zijn, daar knapt een ieder van op! Wens jullie veel sterkte en succes toe. En geniet van elkaar!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Renate
Hoi Anita,
BeantwoordenVerwijderenZoals ik op mijn kaartje heb gezet " je hebt het verdient " om zoveel kaartjes te ontvangen voor je verjaardag. Nogmaals veel sterkte met de verzorging van Nick en alvast een fijne dag morgen !
groetjes,
Karin.
Anita het is met geen pen te beschrijven wat jullie allemaal doormaken! Ik wens je ongelooflijk veel sterkte bij de verzorging van Nick en vind je ontzettend dapper!! Nog gefeliciteerd met je verjaardag en pas ook maar een beetje op jezelf!
BeantwoordenVerwijderendikke zoen van Gerie
Phoe... ben er elke keer weer stil van als ik je verhalen heb gelezen..
BeantwoordenVerwijderenWat moeten jullie vele meemaken zeg! Maar je zet jezelf er dapper doorheen. Ik maak een diepe buiging. Het heeft tijd nodig om alles een plek te geven, maar die tijd komt ook.. Geef het de tijd. Geniet van het feit dat je allemaal weer thuis bent. Het zijn de kleine dingen die het doen. Verder heel veel sterkte gewenst!
groetjes,Wil
Ooo, anita. Wat heb ik toch een respect voor. Het valt allemaall niet mee. En jij gaat er toch helemaal voor. Ik neem mijn petje voor je af. Hopelijk gaat de verzorging straks allemaal wat makelijker. Hou je taai en het gaat je lukken.
BeantwoordenVerwijderenAlvast gefeliciteerd met je verjaardag.
Groetjes, Anja
Hoi Anita , fijn dat Nick weer thuis is . Ik had het wel wat gevolgd op FB Maar de laatste dagen eigenlijk niet meer op FB gekeken.Fijn dat hij thuis is en ik geloof graag dat het nog een lange weg te gaan is . Heel veel sterkte.groetjes Margo.
BeantwoordenVerwijderenHey Anita,
BeantwoordenVerwijderenMag ik je langs deze weg al een hele fijne verjaardag toewensen? Hopelijk kan je vandaag wat genieten van jouw dag, samen met je twee toffe zonen...
De bedoeling was dat er vandaag een kaart in jouw bus zou vallen van mij, maar heb het een beetje super druk gehad en ze is niet klaar geraakt...
Maar je hebt ze nog tegoed hoor, zeker weten!! En zo komt al jouw fanmail wat verspreid toe hé? ;o)
Nee, ik ben gewoon een kei in het net-te-laat-opsturen van verjaardagskaarten... Ben er steeds aan het maken, en daarom vergeet ik ze op tijd op te sturen...
Tot weldra,
Nancy
Hoi Anita, fijn dat Nick weer thuis is ... heb je gevolgd vsanaf Tenerife en ben dit weekend weer thuis gekomen en wens je heel veel sterkte en kracht toe samen met Nick !!
BeantwoordenVerwijderenHou de moed erin meis, lees af en toe ook iets op facebook hoe het er aan toe gaat ,
BeantwoordenVerwijderenBy the way toch een gelukkige verjaardag hoor vandaag
grtjs Emma
Van Harte Gefeliciteerd met je verjaardag en probeer er een leuke gezellige dag van te maken. Geniet van de kleine dingen. En natuurlijk hoop ik dat je veel kaartjes hebt mogen ontvangen en weet zeker dat de postbode vandaag nog bij je komt!
BeantwoordenVerwijderenhoi anita wat een bewondering heb ik voor jou ik wens je heel veel sterkte en hoop dat alles een beetje gaat wennen en dat je goede hulp zal krijgen ik wil je een fijne verjaardag toe wensen hou je goed lieve groetjes Maartje
BeantwoordenVerwijderenWat fijn dat hij weer thuis is. Maar als ik het zo lees moet je nog erg wennen aan de situatie zoals die nu is. Het valt ook helemaal niet mee als jevan de ene op de andere dag met een chronisch ziek kind word geconfronteerd en je moet dan alles zelf gaan leren. Ik heb bewondering voor je Anita, en ik zou zo zeggen: Kom op meid, je kan het!!
BeantwoordenVerwijderenliefs Wilma
van harte gefeliciteerd met je verjaardag, Anita, ik hoop dat je een leuke dag hebt gehad en dat je brievenbus vol is!!!!! :)
BeantwoordenVerwijderenik ben al enkele weken een volger, via de lieve Jolanda en ik denk iedere dag aan jullie! heel veel beterschap voor Nick en heel veel sterkte voor jullie allemaal, ik hoop dat het alleen maar goed gaat!
liefs, Alina
Gefeliciteerd met je verjaardag Anita! Hopelijk kan je er wat van genieten... Blij toch dat Nick weer thuis is!
BeantwoordenVerwijderenHoi hoi Anita,
BeantwoordenVerwijderenje verjaardag was me eventjes ontgaan,
maar van harte gefeliciteerd!
Mijn bewondering groeit voor jullie, wat geweldig!!!!
Heel veel liefs en groetjes van Martha
Hoi Anita,
BeantwoordenVerwijderenBeetje laat vandaag maar van harte gefelicteerd en graag gedaan van de kaart. Die kreeg je sowieso van mij hoor!!!
En als ik je verhaal zo lees, vind je heel sterk Anita!! Je staat er ook maar alleen voor thuis. Zonder partner dat valt echt niet mee. Petje af hoor! Fijn dat Nick het reuze naar zijn zin heeft thuis. Het ritme komt weer wel hoor. Heeft zijn tijd nodig.
Lieve groetjes Anita
BeantwoordenVerwijderenHoi Anita,
Ik heb niet veel woorden, ik vind het zo triest allemaal, en het raakt me ook heel erg,
Ik wens jullie echt veel sterkte met alles, en dat je gauw een weg gaat vinden in alles !
Liefssss Erica
Hoi Anita,
BeantwoordenVerwijderenIk heb heel veel bewondering voor jou
wat hebben jullie al heel veel moeten doorstaan
heel veel beterschap voor nick en veel moed voor jullie
nog van harte gefeliciteerd met jou verjaardag
vele groetjes Martine