Voor alle bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm die geen Facebook hebben, hier een update hoe het met Nick gaat, besef dat het wel een heel lang blogbericht is zo, maar dan zijn jullie ook op de hoogte
Dag 14. Nou we zijn gisteren naar het AMC verhuisd en pfff wat was het allemaal weer heftig. Zo toevallig zat mijn vroegere buurjongen op de ambulance dat was voor mij wel heel fijn. Maar die arme Nick dacht echt dat hij naar huis ging en dan kom je weer op een andere plek te liggen wat hij totaal niet kan plaatsen met als gevolg een super bange Nick die helemaal door het lint gaat zodra er iemand wat komt doen. Hij heeft zelfs een zuster keihard geschopt terwijl ze zijn luier wilde verschonen. Oh moet je voorstellen hoe dat maandag zal gaan. Dan gaan ze volop onderzoeken doen en hem weer prikken. Hij heeft vannacht helemaal niet geslapen maar ligt nu met mij aan zijn bedje met zijn oogjes dicht. Wat zal er toch allemaal in zijn koppie om gaan. Zo heftig allemaal voor het kereltje!
Dag 15. Weer op weg naar mijn kanjertje in het ziekenhuis. Hij moet nog erg wennen in het AMC en schreeuwt nog alles bij elkaar als er een zuster of dokter binnenkomt. Wat is die dan toch sterk. 4 Man sterk om alleen maar een luier om te doen is nodig en dan nog schopt, slaat en bijt hij. Wat is die toch angstig dat kereltje van me. Hij heeft nu ook een speciaal bed, een soort groot ledikant waar je de deurtjes aan de zijkant kan openzetten overdag. Dit omdat hij de neiging had om uit het gewone bed te klimmen in de nacht en dat gaat natuurlijk niet als je aan allemaal slangetjes vastzit en ook nog niet goed op je benen kan staan met het gevolg dat je boem weer op de grond ligt. Gisteren wilde ze toch al bloed gaan prikken en de dokter had uiteindelijk besloten om hem dan toch maar eventjes in slaap te brengen omdat het andere middel om hem rustig te maken niet hielp. Nou wat er ook gebeurde maar Nick viel er niet van in slaap, hoe krijgt hij het voor elkaar. Moest dus helaas toch onder dwang gebeuren en hup daar gingen weer een aantal zusters naar de behandelkamer om hem flink in de houdgreep te houden zodat een arts in zijn vingers kon prikken om een aantal buisjes met bloed te kunnen krijgen. Pfff werkelijk dat kost je telkens een paar jaar van je leven. Je kijkt ernaar en je kan niets doen terwijl je hem het liefste wil beschermen. Het kaliumgehalte was helaas weer te hoog en zodra ik het woord kalium alleen maar hoor dan schiet mijn hartslag al naar ongekende hoogte. Is toch hetgene wat bij hem de hartstilstand veroorzaakte en dat hoop ik nooit meer mee te maken. Hoe zal vandaag gaan verlopen? Echo's van blaas en nieren staan op het programma en ook nog röntgenfoto's van zijn longen en ik ben er bang voor dat ook weer bloed prikken aan de orde zal zijn. Het liefst wil je het mannetje 's avonds stiekem onder je arm het ziekenhuis uit smokkelen om hem dit allemaal te besparen maar omdat het allemaaal nodig is die dagelijkse martelgangen voor hem weet je ook dat dat niet kan. Wat kan je je dan als moeder toch machteloos voelen ..... we zullen het weer zien vandaag!
Dag 16. En weer op weg naar het ziekenhuis. Hoe is het gisteren gegaan. Nou kan je vertellen het was weer een zware dag maar de onderzoeken zijn uiteindelijk gelukt. Je moet niet vragen hoe maar ben trots op mijn mannetje dat hij ondanks de grote angst het toch heeft gedaan. De longontsteking is gelukkig verdwenen. De uitslagen van de echo's krijg ik te horen van zijn nefroloog (nieren dokter). Ook weer veel gesprekken gevoerd met artsen, de pedagogisch medewerker en de maatschappelijk werker. Telkens weer heel confronterend want je wil het liefst horen dat je mannetje weer helemaal beter wordt maar daar dat door zijn kapotte niertjes niet zo is, komt op die momenten telkens de realisatie hoe de toekomst zal zijn. Ze zijn nu bezig met het maken van een stappenplan om te proberen het Nick zo duidelijk mogelijk te maken dat hij het AMC nog heeeeeeel vaak gaat zien en dat het prikken telkens weer gaat gebeuren. We zullen het allemaal gaan beleven. En hoe lief hij heeft andere buurman opgestuurd gekregen door Annelies. Annelies nogmaals super bedankt ook namens Nick en dat wil ik ook doen aan iedereen die een kaartje hebben gestuurd. Elke dag maakt hij de enveloppen open met een glinstering in zijn ogen, zijn hoogtepuntje van de dag. Vandaag staat bloed prikken weer op het programma en nu niet alleen in de vingers maar ook in zijn arm. Spannend weer!
Dag 17. En weer op weg naar mijn kanjertje in het ziekenhuis. En hoe gaat het nu. Gisteren weer plas opgevangen in een plaszak want waarschijnlijk weer een urineweginfectie. Dat is nu op kweek gezet. Het bloed prikken was weer een drama maar gelukkig wel weer gelukt. Of hij er ooit aan zal wennen ik vraag het me af. Laten we het hopen want die oh zo enge martelgang in zijn oogjes die wil je hem zo ontzettend graag besparen. Je kijkt ernaar en kan niets meer doen dan hem daarna troosten. Elke keer doet mijn hart weer zeer als ik hem zo in paniek zie. De uitslag van de bloedwaarden heeft ervoor gezorgd dat hij weer meer medicijnen krijgt om de waarden in balans te houden. En hoe fijn is het dat dat allemaal door de sonde gegeven kan worden want pillen slikken zit er echt niet in bij mijn mannetje. Vandaag zal hij overdag helemaal geen voeding krijgen via de sonde in de hoop dat hij honger krijgt en zelf weer wat gaat eten. Maar wat eet mijn lieve Nick normaal, vooral zuivelpodukten, een sneetje brood met pasta, een banaan als je geluk hebt en het allerliefste poffertjes of pannenkoeken en wat zit daar voornamelijk in, je voelt hem al aan KALIUM. En dat mag hij niet meer. Zie bij hem er maar eens rijst in te krijgen, ik wens iedereen succes. Zeer benieuwd. Zal hij vandaag wat meer toelaten door de zusters en niet te vergeten door mij want gisteren mocht ik ook niet veel van meneertje, zelfs voor een luier te verschonen moest ik de trukendoos openen om hem zover te krijgen maar eens zijn ook de truukjes (hoe schrijf je dat eigenlijk) ook bij mij op pfff. Ach ja ik kan bijna als zuster in gaan vallen daar, nou ja voor de makkelijke klusjes dan, want voor bloeddruk meten, wegen op de weegstoel e.d. draai ik me hand niet meer om. Vandaag ga ik ook leren hoe met de sonde om te gaan. We gaan het weer zien vandaag wat de dag ons brengt ....
Dag 18. Waar ik al bang voor was Nick heeft niets gegeten gisteren ondanks dat hij geen sondevoeding kreeg overdag. Gelukkig krijgt hij gedurende de nacht wel sondevoeding en nu ook met extra calorieën erin want meneertje valt weer aardig af. Hij had altijd worstenhandjes maar daar is niet veel meer van over. Ook krijgt hij 1 liter vocht gedurende de avond door de sonde omdat er meer vocht uitgaat dan erin komt. Een heel gesprek gehad met de diëtiste en daar werd ik nou niet bepaald vrolijk van. Ik vraag me af wat mag hij eigenlijk nog wel eten en drinken, dat wordt echt een probleem ben ik bang. Nick die al een slechte eter is en dan moet die dingen gaan eten waar hij nomaal gesproken al van gaat kokken als die het ziet. Vandaag maar weer zien of het plan gaat lukken om geen sondevoeding te geven overdag. Ook is het weer prikdag vandaag. Morgen een uitgebreid gesprek op het programma staan met de nefroloog, afdelingsarts en de maatschappelijk werker. We zullen het weer zien vandaag wat de dag ons zal brengen!
Dag 19. Helaas pindakaas Nick heeft gisteren nog steeds niets gegeten en is weer afgevallen. Vandaag weer een nieuwe kans en anders zal het waarschijnlijk erop uitdraaien dat meneertje alleen maar eten door de sonde blijft krijgen ook als hij straks thuis is. Heb gisteren een boekwerkje gehad met de instructie hoe te werken met een sonde en hoe om te gaan met problemen met de sonde. Moet daar zelfs volgende week een theorie en praktijkexamen in afleggen. Heb het gisteravond thuis even snel doorgenomen en oeps slik vind het toch best wel eng hoor. Voor het eerst gisteren medicijnen mogen geven door de sonde, ja met de zuster naast me hoor. Een hele verantwoordelijkheid, stel je voor dat er iets fout gaat. Het bloed prikken is gisteren weer gelukt, onder hevig protest weliswaar maar toch. Vanmiddag het gesprek met de dokters en maatschappelijk werker. Hoop dat er al wat meer duidelijk is ook over het hoe of wat in de toekomst. Weet dat we levenslang zullen hebben en dat het heel zwaar zal zijn maar iets meer informatie zal fijn zijn. Spannend. Namens Nick wil ik jullie bedanken voor alle kaarten die hij heeft gekregen. Hij heeft zelfs zijn best gedaan om een glimlach op zijn gezicht te toveren voor jullie ondanks alle ellende. Morgen hoop ik meer nieuws te hebben!
Dag 20. Elke dag is het weer een verrassing hoe die zal gaan zoals ik telkens schrijf. Zo ook gisteren. Schreef van de week al dat er weer een plasje op kweek was gezet. De dokter kwam me vertellen dat er een bacterie was gevonden maar daar dat nogal een heftige bacterie is, wilde ze het zekere voor het onzekere nemen en nog een plasje in een potje opvangen. Nick weer in paniek want oh jeetje daar stond weer een witte jas maar onder hevig gekrijs uiteindelijk gelukt. Schrok me werkelijk een hoedje toen ik het plasje zag. Ben geen dokter maar zag meteen dat dat niet goed kon zijn. Het leek wel erwtensoep. Het bleek inderdaad dat hele sterke vervelende beestje (zoals de artsen dat noemen) te zijn die nogal moeilijk te bestrijden is. En daar moest die arme schat weer naar de behandelkamer om een infuus in zijn hand te laten zetten. Het schreeuwen ging weer door merg en been. Door het infuus moet in ieder geval 2 weken antibiotica gegeven worden om het beestje te verbannen. Maar het kan nog erger want dat vervelende beestje kan ook voorkomen in een wondje en dan moet je geïsoleerd komen te leggen en dan had iedereen in die witte pakken binnen moeten komen inclusief moi. Gelukkig is dat nu niet het geval en is dat mijn mannetje bespaard gebleven. Ben weer op weg naar het ziekenhuis en vandaag maar weer zien wat de dag gaat brengen.
Dag 21. Het is zondag en dan gebeurt er niet zoveel in het ziekenhuis. Weinig nieuws dus, de antibiotica loopt lekker de hele dag door het infuus en doet volgens mij ook zijn werk want Nick is vandaag lekker vrolijk. We komen jullie even een fijne zondag wensen!
Dag 22. Pfff zo zie je maar weer pluk het moment van de dag. Plaats ik gisterochtend nog een vrolijke selfie van Nick en mijn persoontje, hetgeen wat we thuis heel vaak deden omdat kanjer Nick dat zo leuk vindt, was het helaas gistermiddag hele andere koek. Zit bijna de hele dag op een klein stoeltje naast zijn bed en dan houdt hij mijn hand vast en opeens uit het niets voelde ik zijn arm slap worden en weg was die ..... heel eng om te zien en je begrijpt mijn schrik was groot. Gelukkig kwam zuster Nancy op dat moment binnen en zij handelde meteen. Na alle controles en het zien of zijn infuus nog wel goed zat, die overigens goed zat, de dienstdoende arts erbij geroepen. Mijn mannetje was toen inmiddels weer bij en na wat handelingen kon de arts ook geen reden vinden voor het feit dat hij opeens weg viel. Heb toen aan haar gevraagd of zijn sonde nog wel goed zat omdat hij regelmatig na een slokje drinken en het geven van de medicijnen kokhalsneigingen had en/of ietwat moest hoesten. Wat klink ik geleerd zo maar had in de instructie folder gelezen dat als iemand met een sonde moest hoesten na het geven van voedsel of medicijnen dat kan betekenen dat die in zijn longen was geschoven in plaats van de maag. Zij heeft toen wat ingespoten en na een kwartier weer teruggehaald en getest op een strookje of het maagzuur was en dat was het dus toch nog in zijn maag. Word ik vanmorgen gebeld dat Nick vannacht een gigantische hoestbui kreeg en zijn sonde er heeft uitgetrokken, toch niet goed gezeten ben ik bang. Zit nu weer in de bus naar het ziekenhuis en maar weer zien wat de dag brengt. We hebben een verhuizing naar een andere kamer i.v.m. de verbouwing die achter de rug is, weer het vreselijke bloed prikken en het inbrengen van de nieuwe sonde op het programmna staan. Laat hij please vertrouwen houden in de sonde want dat was hem helemaal eigen geworden en zonder kan hij niet. We zullen het weer zien vandaag!
Dag 23. Ben tot nu toe bij alle onderzoeken en handelingen bij mijn kanjertje aanwezig geweest maar gisteren bij het inbrengen van de nieuwe sonde kon ik het niet aanzien en ben op de gang gaan staan. Zwak misschien maar kon het echt niet. Wat een vreselijk gezicht als je ziet hoe ze die slang door de neus in de maag proberen te brengen terwijl je kind helemaal in paniek is en moord en brand schreeuwt en het daardoor nog moeilijker wordt om het voor elkaar te krijgen. Pfff zo heftig. Uiteindelijk gelukt maar toen durfde hij zijn bed niet meer in want oh jeetje het kan zomaar weer gebeuren. En kan me die gedachtengang van hem zo goed voorstellen. Hij heeft toen de hele dag in een rolstoel gezeten maar gelukkig 's avonds gelukt hem in bed te krijgen. Stond net op het punt om weg te gaan en ja hoor hij kreeg weer een hoestaanval met overgeven als gevolg. Het arme mannetje, hup weg zijn vertrouwen in die vervelende sonde. Hoop zo dat die er nog in zit als ik zo in het ziekenhuis ben. De verhuizing is trouwens goed gegaan en toen stond voor de middag nog het vervelende bloed prikken op het program. Oh oh oh zal hij daar ooit aan gaan wennen, het was weer een drama. Wat betreft het opeens weg vallen van Nick afgelopen zondag is het woord hypo gevallen maar daar hebben ze nog niet veel mee gedaan omdat het gisteren al zo een drukke dag voor hem was. Oh ja op de vraag waarom Nick dan geen PEG sonde krijgt kan ik antwoorden dat dat wel in de planning zit en willen ze zowel de PEG sonde als de aansluiting voor het dialyseren in 1 operatie doen. Kan bijna weer mijn mannetje knuffelen en we zullen weer zien wat de dag ons gaat brengen!
Dag 25. Vandaag weer veel prikken op het programma staan. Niet leuk voor mijn ventje maar wel heel belangrijk om zo te kunnen zien wat de waardes in zijn bloed zijn. Hij moet nog t/m zondag aan het infuus blijven i.v.m. zijn gemene blaasontsteking. Van de antibiotica heeft hij nu weer een bepaalde schimmel opgelopen dus weer een zalfje erbij. Ook zijn lippen zijn helemaal stuk. Ben nu met hem aan het oefenen om weer te gaan lopen. Een combinatie van angst en krachtverlies in zijn benen zorgen ervoor dat hij heel bang is. Die angst komt voort uit het feit dat hij de zondag voor de hartstilstand telkens viel door de spierkrampen (dat heb ik me zo laten vertellen) en is hij bang dat dat weer gebeurt. Wat gebeurt er toch veel in dat lichaam van mijn kanjertje. Zou zo graag de tijd eventjes willen terugdraaien en al is het maar 1 dagje weer eventjes het gevoel hebben van een normale "zorgeloze" dag voor ons drietjes. Want het besef komt er steeds meer bij mij dat dat niet meer zo zal zijn. Alles zal veranderen en dat voor altijd. Er is al eventjes ter sprake gekomen dat hij misschien volgende week naar huis mag maar alleen als ik er echt "klaar" voor ben en er niet nog meer medische problemen bij komen. En hoe erg ik vind dat best wel eng, ben volop in de weer met het geven van de vele medicijnen en de sondevoeding door de sonde maar tja met een zuster of verpleger naast je is dat toch even anders dan als je het straks thuis helemaal alleen moet doen. Begin er nu zelfs over te dromen. Maar goed probeer steeds maar tegen mezelf te zeggen Aniet je lijdt het meest door het lijden wat je vreest. Wat me ook nogal bezig houdt is de wetenschap dat zodra Nick thuis is hij meteen zal vragen om zijn zo geliefde melk en pap en niet te vergeten pannenkoeken en poffertjes, in het ziekenhuis taalt hij niet naar eten maar roept regelmatig mama thuis melk, mama thuis poffertjes, en zo zielig want dat mag hij niet meer. Ga hem dat maar eens uitleggen. Maar goed we zullen het beleven. Morgen weer een gesprek met de maatschappelijke werker van het ziekenhuis en zal dat nog eens met hem bespreken. Het is weer een heel verhaal geworden zie ik nu. Moet bijna overstappen met de bus en dan nog een stukje met de metro en dan ben ik weer bij mijn kanjertje en zullen we zien wat de dag ons brengt.
Dag 27. Oh zo spannend, eng en fijn tegelijk want zoals het er nu naar uitziet mag Nick dinsdagavond naar huis. Gisteren goede gesprekken gehad met zowel dr. Groothof, de nefraloog, als Cees de maatschappelijk werker. De bloedwaardes zijn nu redelijk stabiel daar ze eindelijk de juiste balans hebben gevonden in de sondevoeding en de vele medicijnen die Nick dagelijks krijgt. Dat is dan ook de reden dat mijn kanjertje thuis verder kan verzorgd worden, gelukkig met behulp van thuiszorg die mij de eerste tijd op weg zal helpen om alles een beetje op de rit te krijgen. Want ik geef het toe ik vind het ook best wel doodeng. Oké ik heb een noodnummer voor 24 uur en als het helemaal niet gaat mag Nick weer terug naar het ziekenhuis, dat is wel een geruststellende gedachte. Hij zal wel veel naar het ziekenhuis moeten om bloed te laten prikken om zo in de gaten te houden voor hoeveel % zijn verschrompelde niertjes nog werken. Want hij zal eens aan de dialyse moeten en hoe lang dat duurt daar kan helaas niemand iets over voorspellen. Hopen maar dat hij weer niet snel een urineweginfectie zal krijgen die telkens weer de bloedwaardes laten zakken en die ervoor zorgen dat de weg naar dialyseren steeds dichterbij komt. Want dat zijn niertjes voor nog maar heel weinig procentjes hun werk doen is helaas een feit. Gisteren tig dozen bezorgd gekregen in het ziekenhuis met alle spullen voor de sondevoeding thuis. Mag er wel een kamertje bij gaan bouwen, niet normaal zoveel spullen en dat is maar voor 1 week. Elke week zal de koerier langs komen om Nick zijn "eten" te brengen. Ben zo benieuwd of hij het thuis ook gaat accepteren, please laten we hopen van wel. We zullen het beleven. En zo gaaf Nick was gisteren zo ontzettend vrolijk, buiten het prikken om dan, het hele ziekenhuis wist niet wat ze zagen een Nick die in plaats van in paniek zijn nu opeens handkusjes aan het geven was aan iedereen. Heerlijk om te zien. Zal hij het opgevangen hebben dat hij volgende week naar huis mag ..... eh ja denk het wel. Een heerlijk vooruitzicht mijn mannetje dan weer thuis te hebben en probeer het tegen mezelf te blijven zeggen Aniet je lijdt het meest door het lijden wat je vreest! Ons leventje zal totaly anders worden dat is een feit maar allles went.
Niet alleen nick is een vechtertje, ook jij en je andere zoon vechten zich door deze situatie heen, maar eindelijk schijnt er wat licht aan het einde van de tunnel en mag je je mannetje binnenkort mee naar huis nemen, al zal en gaat er een hoop veranderen. hopelijk blijft de sondevoeding thuis goed gaan en blijft nick stabiel zodat zijn niertjes een beetje rust krijgen.
BeantwoordenVerwijdereneen hele fijne zondag een een dikke knuffel
liefs Debby
Hallo Anita,
BeantwoordenVerwijderenwat een fijn nieuws dat je kanjer weer naar huis mag. Het zal inderdaad nog intensiever gaan worden maar ook dat zal wennen. Ik wens jullie in ieder geval sterkte toe,
groetjes van Willeke
Hallo Anita,
BeantwoordenVerwijderenwat fijn te horen dat nick naar huis mag zal heel druk en wennen worden maar jullie zullen allemaal terug samen zijn in jullie eigen huisje
heel veel sterkte toegewenst lieve groetjes martine
hoi anita,
BeantwoordenVerwijderensinds onze vakantie terugkomst, ben ik nog niet op je blog geraakt. nu dus wel, wat is dat allemaal schrikken en heftig !! wow, ik hoop dat alles goed verloopt en dat je terug een beetje je ritme vindt. ook veel beterschap gewenst,
ik kom zeker nog een keertje terug om te 'kijken' hoe het met jullie gaat, neem je tijd !
grtjs,martina
x
Wat een kanjer! En wat moeten jullie samen wat doormaken! Fijn dat je hem straks mee naar huis mag nemen. Heel veel sterkte en kracht toegewenst, maar dat gaat jullie samen als gezin zeker lukken! Knap hoor hoe je alles verwoord in je berichten en mooi dat je ons zo op de hoogte kunt houden! Een hele fijne zondag toegewenst en geef deze kanjer een handkusje retour oké?
BeantwoordenVerwijderenVr. gr. Welmoed
Hallo Anita
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat Nick echt naar huis mag en dat er dan wat rust in jullie leven komt.
veel sterkte er mee.
groetjes Marja
hallo Anita ik leef erg met jullie mee en hoop dat je kanjer snel thuis is in zijn vertrouwde omgeving
BeantwoordenVerwijderenliefs Tonnie
Hallo Anita,
BeantwoordenVerwijderenwat een fijn nieuws dat je kanjer weer naar huis mag.
Heel veel sterkte toegewenst.
Groetjes Trudy
Wat een fijne gedachte, dat Nick misschien dinsdag naar huis mag, ik zal voor jullie duimen. Fijn voor Nick maar ook voor jou en je andere kanjer, pfft het is niet niks hoor je dagindeling naar ziekenhuisbezoeken inplannen. Een beetje rust hebben jullie allemaal nu dik verdiend.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Ingrid
Nick is een echte kanjer, zoals je het zelf zo mooi omschrijft, maar zelf ben je ook een kanjer hoor. Ik heb echt groot respect voor alles wat jullie doormaken. Super dat Nick weer naar huis mag, lekker naar zijn oude vertrouwde omgeving. Heel veel sterkte en suc-6.
BeantwoordenVerwijderen-xies- Renate.
Ik heb alles al gelezen op fb, maar ook hier wil ik je nog even veel sterkte wensen,
BeantwoordenVerwijderenjullie zijn vechters en gaan er voor, hou maar voor ogen dat Nick straks weer lekker thuis is !! Dikke knufff aan jullie xox Liefs Erica
Ik sluit me helemaal bij Erica aan. Het eerst dat ik s morgens doe is facebook openen. Maar na het filmpje gisteren een goed gevoel. gr leny en veel sterkte
BeantwoordenVerwijderenHoi Anita,
BeantwoordenVerwijderenWat een opluchting dat Nick naar huis mag deze week. Heel veel sterkte en dat hij maar vlug mag opknappen. Wat heerlijk voor je dat je je gevoelens zo van je af kan schrijven. Petje af voor je en geef Nick een dikke knuffel
groetjes,
Karin.
Goh Anita wat ben ik blij dat je op de je blog je fb tekst hebt gezet. Meerdere keren per dag keek ik of je nog iets had gemeld; ik heb zelf nl. geen fb. Ik duimde elke dag dat het goed zou gaan. Wat een aangrijpend verhaal voor jullie allemaal zeg!!! Niks zo erg dan je kind te zien lijden en je kunt niks doen als moeder echt heftig pfff...
BeantwoordenVerwijderenIk hoop echt van harte dat de sondevoeding en alles goed zal gaan als hij eenmaal thuis is en hij in zijn eigen vertrouwde omgeving is. we zullen met z'n allen duimen hoor.
Een hele dikke knuffel van ons allemaal Yvonne
dank je wel voor dit bericht. ik was al zo benieuwd naar hoe het met jullie ging.
BeantwoordenVerwijderentjee...wat heb je toch zware dagen gehad. en niet alleen jij...wat erg voor Nick dat hij dat allemaal mee moet maken. Wel fijn dat het de 'goeie'kant opgaat. behalve dan zijn niertjes. de toekomst zal dat uitwijzen wat er dan gaat gebeuren. dat is spannend.
Ik wens je het allerbeste toe voor de tijd die komen gaat. en ik ben ook benieuwd hoe het met je werk te combineren is geweest. Sterkte!!!!
ik heb wel facebook maar daar kan ik helaas niets mee doen omdat ik heb gezien hoeveel foto's erop komen...kost ons alleen maar MB-downloads.
ook kom ik niet meer bij iedereen langs vanwege onze beperkte internet.
groetjes Dora
Wat een aangrijpend verhaal Anita. Wat moeten jullie veel meemaken zeg. Kanjers zijn jullie. Maar wat fijn om te horen dat Nick bijna weer huis mag. En ook dan zal je leventje wel weer even helemaal op zijn kop staan. Heel veel sterkte toegewenst bij alles.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes Joke
wat fijn dat Nick gauw weer naar huis mag, fijn voor hem om dan weer lekker in zijn eigen vertrouwde omgeving te zijn. ook voor jou zal dit rust brengen, niet meer elke dag naar het ziekenhuis te hoeven kleppen en je kanjer weer lekker bij je te hebben.
BeantwoordenVerwijderenIk ga duimen dat alles goed mag blijven gaan
Knuf voor Nick en voor jou heel veel sterkte.
liefs Corrie
Wat een heftig verhaal Anita! Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Liselot
Oh, wat maken jullie toch veel mee! Hopelijk mag Nick inderdaad dinsdag naar huis en hopelijk krijgen jullie dan ook de tijd om alles te verwerken. Het is allemaal heel heftig zeg!
BeantwoordenVerwijderenWat lief dat filmpje op het laatst, breekt je moederhart als je je eigen kind elke keer moet achterlaten in het ziekenhuis. (weet er helaas alles van)
Gelukkig is hij in hele goede handen!
Voor jullie hoop en bid ik dat alles goed mag gaan en dat Nick goed mag aansterken.
Liefs,
Marjolein
Heftig allemaal zeg! Heel veel sterkte Anita en alle goeds gewenst....
BeantwoordenVerwijderenZorg ook goed voor jezelf!!
xxAngela
Oooo lieverd... ik lees net je verhaal... ik had de onderstaande blogberichtjes gemist... maar wat schrik ik hiervan... meis, mijn hart huilt om jullie... ik wens jullie heel veel sterkte en geef Nick een hele dikke knuffel van mij (ook al kent hij mij niet)
BeantwoordenVerwijderenMijn gebeden gaan naar jullie uit,
Liefs en een dikke x van mij.
Lieve Anita,
BeantwoordenVerwijderenWat een vechters zijn jullie! Heel veel sterkte met alles!
Fijn te lezen dat Nick volgende week naar huis mag! Al zal je leven thuis ook op zijn kop staan. Maar jullie komen er wel!
Heel veel sterkte!
Liefs, Natasja
Hoi Anita wat een verhaal weer en wat heb jij het zwaar ik leef heel erg met je mee en hoop dat je de kracht mag ontvangen voor als Nick straks weer thuiskomt ik vind jullie zulke kanjers veel sterkte lieve groetjes Maartje
BeantwoordenVerwijderenfijn dat Nick als het goed gaat naar huis mag. Het zal in het begin moeilijk en eng zijn om alles zelf te moeten gaan doen, maar hoe vaker je iets doet hoe gemakkelijker het wordt.
BeantwoordenVerwijderenJe kan het! Heel veel sterkte.
Hoi Anita, ben gewoon stil van je verhaal. Ik weet niet goed wat te schrijven. Wat heftig allemaal voor je mannetje maar ook voor jou als moeder en de rest van de familie. Wat zul je je vaak machteloos voelen. Fijn dat hij binnenkort naar huis mag maar dat zal ook wel erg wennen zijn met alle beperkingen. Ik hoop dat jullie de kracht vinden om hier mee te leren om gaan. Heeeeeel veel sterkte voor jullie allemaal.
BeantwoordenVerwijderenHartelijke groeten van Yvonne Rijkl.
Lieve Anita,
BeantwoordenVerwijderenWat is het allemaal heftig,ik zit met tranen in mijn ogen je berichten te lezen.
Maar als Nick eerst maar weer thuis is,het zal moeilijk zijn de eerste tijd maar dat went.
Ik hoop toch zo dat jullie dan een beetje rust krijgen want elke dag dat heen en weer reizen kost jou ook veel energie.
Heel veel sterkte en geef die kanjer van jullie een dikke zoen van mij.
Groetjes Ria
Ohh Anita wat een verhaal fijn dat hij naar huis mag zal voor jouw ook fijn zijn.Heel veel stekte voor jullie.Groetjes Joke
BeantwoordenVerwijderenWens jullie alle drie heel veel sterkte de komende tijd en hopelijk gaat het lukken als jouw lieve Nick thuis komt...
BeantwoordenVerwijderenliefs Rosina
Ohhh meid wat een verhaal! Wat ga jij door een hel. Maar wat fijn voor je ook al wordt het heel zwaar dat je kanjer binnenkort naar huis mag.
BeantwoordenVerwijderenHeel veel sterkte voor jullie drietjes, Marguerite
Wat hebben jullie veel moeten doormaken Anita. Wat sterk is Nick om hem dan weer zo te zien als op het laatste filmpje. Fijn dat hij volgende week weer naar huis mag en ik wens jullie erg veel sterkte want het zal ook niet meevallen om aan dit totaal andere leven te wennen.
BeantwoordenVerwijderenLieve groetjes Hannie
Fijn om weer wat te lezen en dan ook nog goede berichten dat Nick naar huis mag. Ik wens jullie heel veel sterkte want het zal allemaal niet mee gaan vallen. Knap dat jij je ook zo sterk houdt, ik heb bewondering voor je.
BeantwoordenVerwijderenLiefs van Ank
Hallo Anita
BeantwoordenVerwijderenWat een vreselijke tijd voor jullie, maar nu gaat het weer iets beter, laten we hopen dat Nick snel in zijn eigen omgeving komt.
Je zal het niet gemakkelijk krijgen, maar je bent een sterke vrouw, dat heb ik wel gelezen.
Weet dat ik aan je denk in deze moeilijke tijd.
Lieve groetjes,Corrie
Tjonge, jonge, Anita, wat een storm van emoties moet je ondergaan. Ik kan me levendig voorstellen hoe hulpeloos en onmachtig je je voelt. Fijn dat Nick naar huis mag ws , misschien dat hij zich veiliger voelt in zijn eigen omgeving en toch iets meer toelaat. Als ik jullie selfie zie dan zie ik toch echt twee kanjers hoor en wat een heerlijke foto is dat.
BeantwoordenVerwijderenSterkte vast met het volgende traject...
Lieve groetjes Miranda
Jeetje Anita, wat een heftige strijd als ik dit zo allemaal lees.
BeantwoordenVerwijderenWat een ellende en dan nog zo jong.
Tuurlijk gaat het jullie allemaal lukken.... het moet wel.... je hebt weinig keus hè.
Maar wat zal het een heftige tijd zijn, ook al omdat je kanjer niks meer mag van wat ie altijd zo lekker vond.
Sterkte voor jullie!!!
Dag Anita, tsjonge wat moeten jullie veel doorstaan! De meeste dingen die jij hierboven beschrijft herken ik. Niet als moeder, maar vanuit mijn werk in de gehandicaptenzorg. En dat is een groot verschil. In die zin kan ik er meer afstand van nemen en delen we de zorg als team en met de familie als de bewoner die nog heeft tenminste. Maar ik herken wel heel veel uit je 'dagboek'. Dit soort situaties zijn zo pijnlijk en helemaal voor een moeder, denk ik. Maar ik heb me ook weleens een beul gevoeld als we met z'n vijven een bewoner moesten fixeren zodat de wijkverpleging kon prikken. Vreselijk! Maar gelukkig bestaat mijn werk uit veel meer dan dat! Ik geniet elke dag van mijn werk en kan uit ervaring zeggen dat mensen zoals Nick zooo waardevol zijn! Daarom ben ik ook blij voor je dat hij binnenkort naar huis mag. Ik hoop echt dat hij het 'ziekenhuistrauma' een beetje achter zich kan laten, en jij ook. Echt heel veel sterkte gewenst en probeer ook goed voor jezelf te zorgen! Liefs Lien
BeantwoordenVerwijderenIk wens je heel veel sterkte voor de komenden tijd ,Ik heb je wel gevolgd en hoop dat het echt beter gaat voor jullie .
BeantwoordenVerwijderenlieve groetjes Rianne
Ik heb je blog bericht gelezen en tjonge wat maak jij en nick veel mee. Het valt ook allemaal niet mee. Ik heb bewondering voor je Aniet. Wat ben jij sterk. En Nick natuurlijk ook. Fijn om te horen dat jullie mannetje weer thuis komt. Weer lekker je eigen leven. Ook al gaat het anders. Heel veel sterkte en beterschap voor Nick.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Anja
hoi Anita
BeantwoordenVerwijderenwat moet jij veel doorstaan in je eentje en wat heb ik een bewondering voor jou.
je bent ongelooflijk sterk en je kanjertje ook.
ik denk aan jullie en veel sterkte meisje.
liefs van An
hoi anita
BeantwoordenVerwijderenwat een emotioneel verhaal weer
ben zo blij voor julle dat nick weer naar huis mag
voor dani ook beter die heeft toch ook zijn aandacht nodig
maar ik wens jullie heel veel succes
weet je red het wel
je bent een sterk mens
ps wat een schitterende foto `s van jullie
groetjes anneke uit hengelo
WOUW Anita ik zit hier met tranen in mijn ogen jou verslag te lezen over je kanjer.
BeantwoordenVerwijderenWat hebben jij en je ventje weer veel voor jullie kiezen gekregen, ik wens jullie heel veel sterkte en ik hoop dat Nick thuis de sonde ook accepteert toi toi toi.
♥♥♥Liefs Ghea
Heftig allemaal hoor Anita! En niet alleen Nick is een vechter, hoewel hij al die vervelende onderzoeken, bloedprikken e.d. moet ondergaan. Maar ook jij bent een vechter! Want het is helemaal niet makkelijk om als moeder toe te kijken hoe je eigen vlees en bloed, moord en brand schreeuwt en je kan niets. Ik wens jullie allemaal heel veel moed en succes! Hopelijk blijft het de goede kant op gaan. Het zal inderdaad een grote aanpassing zijn voor jullie allemaal, maar dat komt helemaal in orde! Liefs,
BeantwoordenVerwijderenhttp://littlecreass.blogspot.com/
wat een dapper manneke heb je toch echt geweldig ben helemaal stil van je verslag
BeantwoordenVerwijderenwens je heeeeeel veeeel sterkte en hoop dat het snel beter gaat
groetjes ellen
Hoi hoi Anita, Nick en dani,
BeantwoordenVerwijderenwat zijn jullie sterk!!!!
Ik hoop dat Nick nu thuis is!
En dat het wat rustiger wordt!
Heel veel sterkte en het kaarsje brandt elke dag!
Liefs en groetjes van Martha
Hoi Anita, wat lees ik nu allemaal op je blog dat is schrikken zeg. Ik wil jou, Nick en Dani heel veel sterkte toewensen en hoop dat alles goed mag gaan zodat Nick naar huis toe mag.
BeantwoordenVerwijderengroeten Lenie
Hey Anita,
BeantwoordenVerwijderenWat een verhaal... Het was al even geleden dat ik nog op jouw blog was... Ik vind je vooral heel moedig hoe je dit als mama mee doormaakt... Wat zal jouw kanjer blij zijn met zo'n zorgzame mama, ook al roept hij wel eens... Zonde dat hij zo gemakkelijk in paniek is, het manneke weet niet wat hem overkomt op dat moment. Toch vind ik het heel sterk hoe je hem telkens weer opvangt, geruststelt en helpt bij zijn verzorging.
Dikke pluim voor jou, Anita en dikke knuffel voor Nick. Ook voor je andere zoon die ook wel de nodige aandacht verdient... Het ga jullie goed... Ik denk aan jullie en kom zeker meer terug op je blog om te volgen en te supporteren...
Liefs,
Nancy
Hoi Anita,
BeantwoordenVerwijderenBen al een tijdje niet meer op je blog geweest,eventjes schrikken ....
Heel veel sterkte met je zoon en dat alles lekker mag verlopen als je met hem thuis komt.
Veel liefs voor jullie alle drie ,dikke knuffel en hou er de moed in .
Groetjes Doris
Hoi anita ik heb je verhaal gelezen . Jullie zijn alle drie kanjers. Ik wens jullie heel veel sterkte met je mannetje. En dat het nu de goede kant op gaat met hem.
BeantwoordenVerwijderenWat een heftig verhaal. Groetjes Giovanna
Jemig Anita, ik ben er even uit geweest en lees nu je verhaal over Nick pas. Hemeltje lief, wat een tijd heb je achter de rug en waar zit je nu middenin. Ik hoop met heel mijn hart dat het inmiddels weer een stukje beter met hem gaat. Ik wens jou en je kids heel veel sterkte, beterschap en alle geluk van de wereld, want dat verdienen jullie.
BeantwoordenVerwijderengroetjes, Ellen
Oooh zeg! Ik wens jullie enorm veel sterkte! Hopelijk komt het snel weer goed!
BeantwoordenVerwijderenDikke knuffel!
Hall Anita , best heftig allemaal , maar hoop toch dat het
BeantwoordenVerwijderenals ie thuis komt , met thuiszorg alles weer in orde komt .
Veel beterschap voor je kanjertje !!
Liefs Epie xxx
Heb es alles met veel aandacht gelezen Anita, wat zien jullie dag per dag toch af zeg en wat een vechtertje , wat een beproeving maken jullie mee zeg en elke keer overnieuw , had al gelezen op facebook dat ie intussen al thuis is, .
BeantwoordenVerwijderenHopelijk gaat het een beetje voor jullie gezinnetje, wat fijn dat ie nog de moed heeft om hier een goeiedag te zwaaien, wat sterk van jou kanjer , maar ja een geluk dat ie dat mee kreeg van jou Anita , hoop dat alles nu goed verloopt meis
Lieve groetjes, Emma