Hoe gaat het met mijn kanjertje Nick!

Hoe erg, ik verwaarloos mijn blog helemaal, sorry daarvoor, maar het is ook zo heftig allemaal en zit hele dagen in het ziekenhuis en als ik thuis kom is het meestal al 22.30 uur en ben ik te moe om nog wat te doen. Ook laat ik mijn tranen dan de vrije loop, hou me sterk, zover als dat kan, als ik bij mijn kanjertje ben maar het moment dat ik hem moet achterlaten in het ziekenhuis dat zal nooit wennen. Poehee wat vind ik dat toch zwaar als je hem dan ziet liggen met die angstige oogjes, maar heb ook nog Dani thuis die mij ook zo moet missen en wil hem ook nog wat aandacht kunnen geven. Hier weer alle berichten die ik dagelijks op Facebook plaats voor degenen die geen Facebook hebben of mij niet volgen daar. 

Dag 5. De operatie gisteren ging helaas niet door. Hij stond nog om 23.00 uur ingepland maar door een spoedgeval verplaatst naar vandaag na 12.00 uur maar was net op tijd en heb hem nog even gezien maar hij is nu al onderweg naar de OK. En eventjes een ietsepietsie positief bericht de nierdokter is net langs geweest en zoals het er nu uitziet lijkt het er naar dat zijn nieren gelukkig nog wat doen ook al is dat maar voor ongeveer 15%. Ook al is dat een momentopname maar man oh man wat klonk dat als muziek in mijn oren. Allemaal weer duimen dat dat zo blijft. Nu afwachten wat de uroloog na de operatie te zeggen heeft. Eindelijk een positief berichtje deze week pffff.

Dag 6. Hier ben ik weer met een update wat betreft mijn kanjertje Nick. Uit de operatie van gisteren is gebleken dat hij een aangeboren afwijking van zijn blaas heeft, de naam ben ik even kwijt, die de afgelopen 13 jaar ervoor heeft gezorgd dat er telkens urine naar zijn nieren terugliep met als gevolg falende nieren en die er op een gegeven moment helemaal mee stoppen om hun werk te doen, namelijk de afvalstoffen uit je lichaam laten verdwijnen. En afgelopen maandag heeft dat er voor gezorgd dat Nick zijn hart ermee stopte en hij een hartstilstand kreeg door de grote hoeveelheid kalium in zijn lichaam wat dodelijk is. Zo heftig allemaal. Gisteren een heel goed gesprek gehad met een arts van het AMC. Maar die gesprekken zijn ook heel confronterend. Krijgen we Nick wel aan de dialyse in verband met het feit dat hij zich zo moeilijk laat behandelen en op welke manier gaan we dat doen, hoe krijgen we de hoeveelheid medicijnen erin, het dieet die hij zal moeten volgen ook al zoiets. We zullen het allemaal gaan beleven en leef nog steeds van moment tot moment. Hij ligt nog steeds op de IC en heel misschien mag hij van de beademing af vandaag. Ben nu bijna bij mijn mannetje en hoop heel snel weer een lachje van hem te zien die ik zo mis. Je ventje in dat grote bed te zien liggen aan al die slangen pffff zo niet leuk maar blijf sterk en ik hou hoop. Ach ja mijn vechtertje Nick wat hou ik toch van hem!

Dag 7. Zo spannend gisteren, Nick is van de beademing afgehaald en heeft nu zuurstof door zijn neus. In het begin wou meneertje niet zo goed zelf ademhalen maar is nu onder controle. De slaapmedicatie is ook gestopt en ook al was hij nog zo stoned door de morfine hoe ontzettend fijn is het om te zien dat je ventje naar je kijkt en op je reageert zover als dat ging. Gelukkig ging hij laat in de middag toch iets plassen want de katheter was er uit gehaald in de ochtend. Om die reden nog een echo gemaakt hoeveel vocht er te zien was maar gelukkkig kwam er daarna iets uit en hoefde hij niet opnieuw een katheter. De waarden waren helaas wel weer gestegen van de afvalstoffen maar dat wordt goed in de gaten gehouden met medicijnen die hij door een infuus krijgt. Alle slangetjes zijn goed afgedekt op zijn lichaam zodat hij het er niet 1, 2, 3 uit kan trekken. De nierdokter heeft gisteren verteld dat hij waarschijnlijk dinsdag wordt overgebracht naar het AMC omdat hij daar verder behandeld gaat worden. We hebben nog een hele lange weg te gaan maar zoals het er nu naar uitziet elke dag een stapje vooruit en leef van dag tot dag. Pfff wat ben ik blij dat hij er nog is! Las dat sommigen van jullie een kaartje willen sturen, zo lief. Hij ligt nu in de VU en waarschijnlijk vanaf dinsdag in het AMC. Ik heet dan wel Meijer maar Nick heet Van der Bijl. Was blij verrast toen ik gisteravond thuis kwam er lagen allemaal kaarten om ons sterkte te wensen. Zo lief en doet mij en Dani echt goed. Ben nu weer bijna bij mijn vechtertje en kijken hoe het nu gaat want ieder moment kan het weer anders zijn maar hij is in goede handen want wat zijn het allemaal toppertjes op de IC.

Dag 8. Niet zoveel nieuws te vermelden wat mijn Nick betreft. Het was gisteren natuurlijk zondag en dan zie je niet zoveel dokters als normaal. Hij lag helaas gisteren bijna de hele dag te slapen. Daar hij nu een vurige uitslag heeft op zijn lichaam een spuit gekregen om te kijken of hij ergens voor allergisch is, misschien daarom het slapen wat hij deed gedurende de dag. Ook hebben ze hem even in een stoel gezet zodat hij beter het slijm op kon hoesten. Zo zielig hij was doodsbang wat ze nu weer gingen doen en dan zie je echt hoe zwaar het voor hem is. Gewoon zelf zitten gaat nog niet laat staan zelf staan. Hij heeft nog wel zuurstof nodig. Ben er nu weer bijna en ga hem eerst flink knuffelen want ik vind het telkens zo heftig om hem 's avonds alleen achter te laten in het ziekenhuis. Ben benieuwd of de dokters vandaag weer wat meer kunnen vertellen. Elke keer weer spannend!

Dag 9. Helaas nog geen plek in het AMC vandaag. Waarschijnlijk morgen en wirdt mijn mannetje overgeplaatst waar hij verder behandeld zal worden. We hebben nog een lange weg te gaan maar wat ben ik blij dat hij er nog is die kanjer van me. Bedankt voor al jullie steun op wat voir manier dan ook. Ik put daar veel kracht uit en doet me/ons zo goed, toppertjes zijn jullie allemaal xx

Dag 10. Helaas gisteren een slechte dag. Zag Nick al steeds meer afzwakken en ademde ondanks de zuurstof heel zwaar. Op een gegeven moment begon hij over te geven na het krijgen van zijn sondevoeding en daar zat ook bloed bij. Meteen de dokters erbij, longfoto's aan zijn bed gemaakt, bloed geprikt en pfff nu weer een longontsteking erbij. Hij is ook nog zo zwak mijn mannetje. Krijgt nu antibiotica door de sonde en weer meer zuurstof. Mag niet teveel antibiotica in verband met zijn nieren die dan weer flink terug kunnen lopen en dat deden ze al helaas. Ook zijn bloedplaatjes zijn niet helemaal in orde. Dat prikken is telkens ook een crime. Tjonge tjonge wat is die dan toch sterk ondanks dat hij zo zwak is nu. Heeft het al 2 keer voor elkaar gekregen ondanks de in de houdgreep houden met zijn drietjes om de spuit of het pijpje waar ze bloed mee weghalen uit zijn vinger te grijpen met zijn hand. De laatste was zelfs door de midden gebroken. Ach ja ondanks dat hij nu zo ziek is blijft hij zijn temperament houden, het is en blijft een vechtertje dat mannetje van me! Nu weer bijna in het ziekenhuis en vandaag maar weer bezien hoe de dag zal gaan!

Dag 11. Helaas nog steeds geen plek in het AMC maar wie weet wat de dag nu weer gaat brengen. Gisteren was Nick gelukkig weer wat alerter en de antbiotica slaat gelukkig aan. De nieren zijn helaas weer wat achteruit gegaan. Elke dag is het weer een groot vraagteken hoe het zal gaan. Zodra er een witte jas (lees dokter) binnenkomt denkt meneertje oh nee daar heb je er weer eentje en doet zijn ogen stijf dicht en schreeuwt al nee, nee, nee voordat ze wat hebben gedaan. Dan kan je wel bedenken hoe hij reageert als ze wel wat doen bij hem. Ach ja mijn mannetje en dokters was al geen goede match en nu moet die arme schat elke dag al die dokters (monsters waarschijnlijk voor hem) onder ogen zien. Zie hem liggen dat ventje van me met buurman, zijn steun en toeverlaat in deze heftige tijd. Ben benieuwd wat de dag ons nu weer brengt. Elke dag weer spannend!

Dag 12. Eindelijk plaats in het AMC. Vandaag om 11.00 uur met de ambulance op pad. Ga hem daar zo maar even proberen op voor te bereiden want gisteren stonden ze door een vergissing al aan zijn bed en daar schrok die nogal van. Daar zijn bloedplaatjes te laag zijn en ze niet goed begrijpen waar dat door komt, moesten we snel een echo laten maken om te zien of hij misschien trombose had door de lieslijn die hij had voor de dialyse waar hij aan lag. Maar dat heeft hij niet. Dus maar weer verder onderzoeken wat daarvan de oorzaak is. En zo ontzettend jammer komen we terug blijken Herman, Silvia en Lenie van mijn werk op bezoek geweest te zijn en echt zo ontzettend lief stond er een grote tas met kadootjes voor Nick, Dani en mijn persoontje op de kamer. Was gewoon ontroerd. En dan kom je thuis staat er ook nog een prachtige bos bloemen van al de collega's van het gerechtshof. Te lief allemaal. Ook de kaartjes voor mij en Dani die wij dagelijks ontvangen doen mij zoveel, echt heel fijn. En Nick die geniet er zo van als ik de kaartjes meeneem die ik thuis heb ontvangen voor hem. Ja mijn mannetje is gek van post en kan er zo van genieten als ik dan even die glinstering in zijn ogen zie in plaats van angst in zijn ogen. Zie hem liggen met zijn nieuwe vriendje. Vandaag weer een spannende dag voor mijn kanjertje!

Wat ben ik toch blij met alle lieve berichtjes op wat voor manier dan ook, ik put daar veel kracht uit en geeft mij veel steun. Ook krijgen Dani en ik veel kaartjes en ook stromen de kaartjes voor Nick binnen en daar is hij zo ontzettend blij mee, dat is het hoogtepunt van de dag voor mijn mannetje, daar geniet hij zo ontzettend van, de rest van de dag vindt hij zo eng met alles wat ze met hem doen, het is ook zo moeilijk uit te leggen aan hem, wat voel je je dan toch machteloos als moeder en je kan niets voor hem doen op dat moment dan alleen maar zijn handje vasthouden, telkens weer zo zwaar!