Dit zegt me zoveel, super!

Oh jeetje wat een supergave reacties op mijn vorige bericht, dat doet mij 10000 x meer dan 1 botte kwetsende reactie. Wat zijn jullie toch toppertjes. Tuurlijk kan wel heel stoer zeggen ach het doet me niets als iemand zo een bericht achterlaat, maar diep in mijn hart heeft het me toch echt wel wat gedaan, gevoelig typje hé, en dan vooral omdat diegene mij niet eens kent, maar goed laten we vanaf nu maar ophouden over die ene Ingrid want ze is het absoluut niet waard om zo lang over haar door te blijven bloggen. Maar wat ik wel heel erg vind is dat ze ook nog de brutaliteit had om ook nog even iemand van mijn bloggertjes af te zeiken daar diegene een reactie had geplaatst, de brutaliteit, dan heb je toch totaal geen normen en waarden maar goed we zijn niet allemaal hetzelfde. Ben trouwens ook helemaal geen volger kwijt dus ook die Ingrid niet en eh wie weet is/was ze wel helemaal geen volger bij me maar gewoon iemand die graag reacties uitlokt in het blogkaartenwereldje, wie zal het zeggen, nou ja ik hou er nu echt over op ...... want krijg ik anders van mijn printer geen puntkoppie dan zal ik het hier wel van krijgen. En dat willen we toch niet, tenminste Aniet niet want dat staat zo stom. Einde hoofdstuk Ingrid. Voel me gelukkig iedere dag weer een stapje vooruit gaan, en ook al ben ik er nog niet Aniet heeft gisteravond toch nog eventjes kans gezien om een kaartje te maken, zag bij De Nederlandse Kaarten Uitdagingen een leuke sketch gemaakt door Elise en ben daar mee aan de slag gegaan, oh ja met als optie lente en als ik aan lente denk dan zie ik vrolijke kleurtjes voor me. Papier gebruikt uit het mooie blokje die ik van mijn kanjertjes heb gekregen met valentijnsdag en het was weer gaan met die banaan. Weer heerlijk gekleurd met mijn zo geliefde waterpenseeltje met af en toe een stopmomentje als er weer zo een heerlijke hoestbui aankwam, mijn hemel alsof je erin blijft hangen, het komt werkelijk vanuit je tenen, nou ja zo voelt het dan ...... en daarna weer rustig verder gaan tot de volgende hoestaanval. Ben normaal gesproken nooit zo van de felle kleurtjes maar als je aan lente denkt dan kom je er toch bijna toch niet onderuit, wat zal het vandaag weer lekker druk zijn in de tuincentra, iedereen aan de plantjes, heerlijk al die fleurige tuintjes, en als ik nu naar buiten kijk dan word ik spontaan vrolijk wat een heerlijkheid toch dat zonnetje, oh eventjes wachten hoor Nick komt me een knuffeltje geven want die staat nu met zijn armpjes om me heen de schat, hier ben ik weer, nu de temperatuur nog wat omhoog en jippie we kunnen weer heerlijk buiten gaan zitten, hoe fijn zal dat zijn ...

Welkom Sjakkie, Linda en Monique op mijn blog, leuk dat julie volger zijn geworden, ik vind het weer helemaal gezellig. En nogmaals bedankt voor de supergave reacties op mijn vorige bericht, ze zijn weer gelezen met de welbekende glimlachje op mijn gezicht, helemaal topperdetop van jullie. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!