Kippevel van mijn kruintje tot aan mijn teentjes!

Vandaag eventjes geen kaartje maar iets heel anders. Een lied. Een lied zal je nu denken hallo Aniet we zitten hier niet op een liedjesblog maar op een kaartenblog. Ja, ja dat weet ik maar vanmiddag kwam ik per toeval op een liedje terecht en ik druk op het driehoekje en ja hoor kippevel van mijn kruintje tot aan mijn teentjes. Dit raakte mij wel zo diep in het hart, precies het gevoel wat ik altijd zo graag probeer onder woorden te brengen hoe het is om een kind met downsyndroom, een downtje zoals Aniet het altijd noemt, te hebben. Ik zeg weleens tegen mensen dat Nick mijn leven zo heeft verrijkt en dan zie je ze me aankijken eh verrijkt, hoe kan dat nou, nou bij jou dan misschien maar ik moet er niet aan denken dat zal mijn leven alleen maar verwoesten, ja ja dat soort dingen krijg je soms te horen (en begrijpelijk hoor want dat is het onbekende). En tuurlijk voordat Nick werd geboren heb ik ook weleens geroepen oh jeetje als het maar geen kindje met het downsyndroom is, dat kan ik echt niet aan. En weet je toen ik zwanger was van Nick kwam er dagelijks een meisje met downsyndroom van een jaar of 30 naast me zitten in de bus naar Amsterdam en dan had ze hele verhalen tegen me, op een gegeven moment noemde ze me zelfs haar busvriendin, zo lief en puur was ze, een echte schat. Dat was ook het moment dat ik dacht ach mocht het kindje in mijn buik het downsyndroom hebben dan is dat eigenlijk helemaal niet zo erg en dat kwam allemaal door mijn busvriendin. Een voorgevoel misschien ...... wie zal het zeggen. Nick is met de keizersnee geboren daar hij in een stuit lag en het moment dat meneertje al krijsend voor me werd gehangen door de gynacoloog, toen wist ik het meteen, dus toch ..... met zijn scheefstaande oogjes en goudblonde haartjes keek hij mij aan en het eerste wat er toen door mij heen ging was oh kereltje jij hoort bij mij, het voelde meteen zo goed. Weet het gewoon zeker Nick is niet voor niets in mijn leventje gekomen, hij heeft mij zoveel sterker gemaakt en ook al is het niet altijd even makkelijk en heb je veel zorg aan hem, is de pure liefde die je van hem krijgt het allermooiste wat er is, zoals ik al zei mijn Nick heeft mijn leventje echt verrijkt, wat kunnen we nog veel van hun leren .... en wat ik dus nooit zo goed en duidelijk onder woorden weet te brengen hoe het is om Nick te hebben, vond ik dus vanmiddag per toeval in het onderstaande lied ...... het had zowaar door mij geschreven kunnen zijn, sorry lieve bloggertjes maar ik moest dit liedje even met jullie delen hoor, morgen weer een kaartje ...

Dit zijn de mannetjes waar ik voor leef, het zijn mijn allessies, ook al is het een collage uit de oude doos, deze foto koester ik ..... ach ja mijn kanjertjes waar ik zoveel van hou.

Lieve bloggertjes bedankt voor de leuke reacties op mijn dansende wijfie, ze zijn weer gelezen met een glimlach van oor tot oor. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!