Acute claustrofobie!

Vanmorgen hadden we een nieuwjaarsreceptie van het werk in het nieuwe gerechtsgebouw waar we als het goed is in april gaan zitten, ja ja een receptie met een keurig kopje koffie en een plakje cake of krentenbol hé, doe eens gek, voordat jullie denken dat we daarna allemaal na een flinke slok champagne met een dubbele tong en zwiebelbeentjes aan het werk zouden gaan, zie je de rechters al zitten tijdens de zitting, ja ja Aniet in haar fantasie weer wel. Wat een feestje zal dat geven. Maar jeetjemeneetje wat is dat een roteind lopen zeg vanaf het Centraal Station, leek wel of ik de avondvierdaagse aan het lopen was, maar dan in de ochtend. Ben zeker wel ruim een half uur langer onderweg. Oké het gebouw is super de luxe dat dan weer wel, maar de locatie had toch echt wel van Aniet ergens mogen zitten in Amsterdam, we zitten nu in de binnenstad en verhuizen naar het WesterIJdock in Amsterdam, tussen allemaal luxe kantoorpanden, niets aan dus en toen mocht ik ook nog even onze nieuwe kamer gaan bewonderen, ik kreeg ter plekke acuut claustrofobie, op de 11e verdieping en dan met 3 hele hoge kleine zolderraampjes, benauwd joh, het vloog me helemaal aan, maar goed alles went behalve een ..... Mijn voetjes zijn er nu nog moe van, het enige voordeel is dat ik vanaf april geen ochtendgymnastiekoefeningen meer hoef te doen, alsof ik dat nu trouw elke dag doe, hahaha niet dus, want die zijn dan totaal overbodig geworden door het hele eind lopen naar je werk. Aniet moppert niet zo snel maar nu dus eventjes wel. Sorry maar moest het eventjes kwijt hoor. Zo dat lucht op ....... En dan nu over naar mijn kaartje van vandaag, gisteravond weer van mijn geloof afgevallen en nu eens groen gebruikt, alweer een kleur die Aniet niet echt kan bekoren, maar dat frisse appeltjesgroen vind ik dan wel weer iets hebben, alsof je in een heerlijke Granny Smith bijt en die vind ik me toch een partij heerlijk. Bij de challenge van You, me and magnolia wordt deze keer gevraagd om zowel Tilda als Edwin op je kaartje te verwerken, en zeg nou zelf dit schattige stelletje kan je toch niet ongebruikt laten liggen in je stempelkistje, ik vind ze me toch weer een partijtje lief, vriendjes voor het leven zoals ze erbij zitten. Het zijn poepies die twee.

Wat een supergave reacties hebben jullie weer gegeven op mijn kaartje van gisteren, wat was Aniet toch weer aan het genieten, het glimlachje was weer goed aanwezig, heerlijk telkens weer. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!