Monatoetje!

Een week geleden stond ik op dit moment met mijn tasje in het ziekenhuis wachtende op de voor mij zo grote en emotionele ingreep. En nu zijn we alweer een week verder. Hoe gaat het hier. Gelukkig elke dag weer een stukje beter ook al valt het zeker nog niet mee. De voor je gevoel grote stukken plastic in je mond begint steeds iets meer te wennen maar er zijn ook nog momenten dat ik denk grrrr ik ruk het eruit, maar lijkt me nou niet bepaald een goed plan want dan zie je een tandeloze Anita en dat wil je echt niet zien geloof me. Daar zal ik denk ik nooit aan gaan wennen. Telkens als ik mijn tandjes schoon ga maken en zie mijn tandjes dan zo liggen in een sopje met afwasmiddel en kijk dan naar boven in de spiegel springen de tranen in mijn ogen, wat een monatoetje ben ik dan, echt een horrorfilm om je zo te zien. Kijk dat zijn dan weer de momenten dat ik heel blij ben als ik ze schoon geschrobt hebt dat ik ze weer in kan doen. Mijn wonden genezen gelukkig heel mooi, en de hechtingen laten op sommige plekken al los. Kauwen lukt nog voor geen meter maar hé ik kan al een sneetje brood zonder korsten met bijvoorbeeld smeerworst eten, in ieniemienie stukjes gesneden dat dan weer wel en ook al doe ik er een uur over het lukt me wel, goed toch. Ach ben inmiddels al ruim 2,5 kilo afgevallen dus dat is weer een pluspunt. Het enige wat me zorgen baart is mijn stem, hij is nog steeds niet terug na de operatie. Het ziekenhuis zegt dat dat komt door de intubatie (het buisje die je in je keel ingebracht krijgt tijdens de narcose) die je stembanden kan irriteren en als het over een week nog niet over is moet ik weer gaan bellen want dan kan er iets ernstigers aan de hand zijn dat het buisje misschien toch mijn stembanden iets teveel heeft beschadigd en zelfs een stembandverlamming kan betekenen, maar laat ik daar nog maar niet aan denken. Klonk al nooit als een nachtegaal maar nu weet je helemaal niet wat je hoort, als je al wat hoort. Vermoeiend hoor om elk woord er uit te moeten persen. Maar goed iedere dag gaat het een stukje beter en dat is toch goed nieuws nietwaar. Had twee weken geleden onderstaand kaartje gemaakt maar nog niet geplaatst op mijn blog, maar nu dus wel. Is toch wat heb de afgelopen twee weken nog helemaal geen kaartspulletjes aangeraakt, hoop het weekend er weer eens mee te beginnen. Probeer iedere dag eventjes bij jullie langs te komen, nou ja dat doe ik dan ook wel want bekijk ieder geplaatst kaartje, maar reageren iedere dag is er een beetje bij ingeschoten, hoop het snel weer goed te maken.

 

Wil iedereen weer bedanken voor de superfijne en leuke reacties op mijn vorige berichtje, dat doet mij goed en ja hoor het bekende glimlachje van oor tot oor was nu weer aanwezig, gelukkig kan ik weer lachen. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!