Nou ze zitten erin hoor!

Eventjes laten weten hoe het is gegaan. Om 11.30 uur meldde ik me en werd ik naar de kamer gebracht waar mijn bedje en operatiehemd klaarstond. Operatiehemd aangedaan, nou dat is ook al een ervaring op zich, heb maar even hulp gevraagd aan de vrouw die tegenover me lag, wist ik veel dat je eerst tig drukkertjes moest vastmaken, en ben toen maar gaan liggen. Gelukkig een gezellige overbuurvrouw en lekker liggen beppen met elkaar, bij haar moesten er 8 kiezen getrokken worden. Maar het werd later, later en nog eens later, met het gevolg dat ik pas om half 4 werd geholpen. Wat bleek nou de mevrouw die als eerste die dag aan de beurt was daar bleek alles fout bij te zijn gegaan wat er maar fout kon gaan. Nou dat is nou niet een bepaald geruststellende gedachte als je daar zelf ligt te wachten. Uiteindelijk was mijn overbuurvrouw aan de beurt en kwam er een andere vrouw terug die een elektroschokje had gekregen in verband met haar hart, lief wijfie hoor, maar ze bleef maar zeuren dat ze zo misselijk was en dat ze gek werd van het bloeddrukapparaat en dan moet je zelf nog, ken je dat. Komt er om een uur of 3 een zuster binnen en zegt tegen me spoed, u moet nu mee want we zijn al zo uitgelopen en de dokter moet straks naar huis, nou je begrijpt dat ik meteen dacht oh ja heb ik dat weer. Was zelf nog nooit onder narcose geweest dus alles was nieuw voor me, ik vond het best wel eng zo op dat bed en dat die vrouw uit het niets roept welterusten. Zei nog tegen haar eh gebeurt niets ...... maar het volgende moment werd ik wakker gemaakt en wat is dat raar je wordt wakker en kan je totaal niets herinneren van wat er gebeurt is (gelukkig niet). Toen naar de uitslaapkamer gebracht en werd mij al gezegd dat ik niet terug ging naar de eerste kamer omdat de dagopname-afdeling al gesloten was en ging naar een kamer waar personen lagen die toch moesten blijven. Dacht bij mezelf oh jeetje laat me aub naar huis mogen, dit wil ik niet. Maar jippie gelukkig mocht ik toch naar huis en was 20.30 uur thuis, maar wat is dit wennen zeg, heb het gevoel dat er iemand een sok in mijn mond heeft gestopt, zo ontzettend vol is het. Ben net een hamstertje, het bloeden is ook nog steeds niet gestopt, pijn heb ik ook maar gelukkig heb ik sterkte pijnstillers meegekregen, wel lekker geslapen vannacht, eten kan ik niet, de vla gaat nu gelukkig wel ook al heb ik het idee dat het onder mijn gehemelteplaat komt maar wauwie wat zijn mijn tanden mooi, ik vind ze helemaal geweldig. Alleen moet ik ze er eigenlijk nu uithalen om te spoelen maar hoe erg toch weer, ik kom er eerlijk voor uit ik durf het niet, stel je voor dat ik ze niet meer in krijg, nou ja toch maar zo proberen. Mijn nicht had namelijk even voor me gebeld met het  ziekenhuis of het normaal is dat ik geen stem meer heb, en ja werd er gezegd dat kan door de narcose komen en ook de mededeling dat ik het er wel vandaag uit moet halen i.v.m. ontstekingsgevaar, pffff ga het zo dan maar proberen maar eng dat ik dat vind ..... zo dan zijn jullie weer helemaal op de hoogte hoe het is gegaan. Onderstaande tasjes heb ik voor de juffen van Nick gemaakt want afgelopen woensdag had hij juffendag.

Dank jullie wel weer voor de superlieve reacties op mijn vorige kaartje, heb er weer van genoten, alleen deze keer zonder het bekende glimlachje van oor tot oor want dat gaat wat moeilijker nu. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes aan de andere kant van het beeldscherm tot de volgende keer!