17 december 2014

Hoe gaaf, ben gisteren getrouwd met mijn zoon!

Oh, oh, oh ik loop hier weer aardig achter besef ik me. Hoe is het hier, de operatie is achter de rug en goed gegaan gelukkig, Nick heeft zijn grote helden Ernst en Bobbie ontmoet in het AMC, weet je nog zijn meet and greet, en als uitsmijter zijn we ook nog eens getrouwd gisteren, hoe gaaf is dat, Nick zijn wens is in vervulling gegaan, na elke dag op zijn knietjes gaan om mij ten huwelijk te vragen is het gisteren dan eindelijk uitgekomen, wat was het een geweldige ervaring, hij (en ik ook) heeft er zo van genoten. Hij glunderde van oor tot oor, zo lief. Kijk maar hieronder, daar smelt je toch van.

16 december 2014
 
 Het was zo ontzettend leuk om mee te maken. Dankzij de Stichting De Opkikker is Nick zijn wens uitgekomen, namelijk trouwen met zijn mama. En werkelijk wat hadden ze dat geweldig goed tot in de puntjes georganiseerd. Het ontbrak aan helemaal niets. De hele dag was zo goed geregeld. Sharon en Marja, de vrijwilligers die onze dag georganiseerd hebben, wat zijn dat twee toppertjes. Zonder hun had dit nooit plaatsgevonden, een dag om nooit meer te vergeten. Zelfs de trouwringen, trouwboekje, ambtenaar van de burgerlijke stand, fotograaf van de krant, rode loper, zangeres en keybordspeler, champagne, bruidstaart en gasten ontbraken niet. En hoe gaaf we zijn in een limousine naar de trouwlocatie gebracht, de Zaanse Schans. Als ik nog aan gisteren denk, verschijnt er vanzelf een glimlach op mijn koppie. Wat ik ook niet wist is dat ze hadden geregeld dat mijn ouders de hele dag met ons mee mochten, zo gezellig, mams en ik werden bij een kapper afgezet die onze haren heeft gestyled, daarna lekker lunchen en toen naar een professionele fotostudio waar er foto's van ons zijn gemaakt. En Nick wat heeft die staan poseren hahaha, hij vond het geweldig en toen kwam de vraag Nick hoe zal je het vinden om vandaag met mama te trouwen, wou dat je erbij was om het antwoord van Nick te kunnen hebben gezien, dat is niet uit te leggen op papier maar dat koppie was onbetaalbaar. Hij begon te glunderen en die lach is niet meer van zijn koppie gegaan totdat het afgelopen was, alleen dat al was geweldig. Zie hieronder een aantal foto's
 



 
En Dani die heeft het nog tegoed, ze hadden geregeld dat hij mocht zeevissen, maar daar gisteren nogal ruig weer werd voorspeld kon dat helaas niet doorgaan maar gelukkig mag hij dit nu op een andere dag doen samen met een vriend. Want tja er is maar 1 ding wat Dani graag doet en dat is vissen, geef hem een hengel en hij is het gelukkigste kind ter wereld.
 
 
5 december 2014
 
En hoe was het gisteren, in één woord GEWELDIG, wat heeft Nick ervan genoten, het was echt zijn moment. Van het begin tot het eind heeft hij genoten met die pretoogjes van hem. En wat zijn ze leuk die Ernst en Bobbie. Nick heeft ze gezoend en nog eens gezoend, grapjes met ze gemaakt en ga zo maar door. Hahaha het leek wel een voorstelling, de verpleging en diverse dokters stonden voor het raam te kijken en genoten net zo hard, daar kwam ik achter toen er een verpleger naar me... toe kwam om te zeggen dat hij dit zo ontzettend geweldig vond voor Nick en dat hij zo genoot van dat koppie na hem alleen maar normaal gesproken te zien met angstige oogjes vol paniek dat hij er tranen van in zijn ogen kreeg en niet alleen hij volgens hem, hij ging met een grote lach naar huis zei hij, lief toch. En je gelooft het niet de dokters besloten dat Nick gisteravond al naar huis mocht omdat hij zich daar toch het veiligst voelt en hij na zijn moment met Ernst en Bobbie het zo lekker deed, hoe fijn is dat. Of zal het komen omdat hij na het bezoek van Ernst en Bobbie zo hieperdepiep was en hij in een onbewaakt ogenblik het brandalarm heeft aangezet ..... oeps ...... nee echt het was een superdag gisteren en nu lekker thuis aansterken



3 december 2014

Pfff de operatie is achter de rug en goed gegaan. Werkelijk hulde voor het AMC. Werkelijk iedereen was op de hoogte hoe ontzettend bang Nick is. Wat deden ze dat goed. Overal hielden ze rekening mee. Echt toppertjes. Op de uitslaapkamer stond ik in mijn apepakkie, lees operatiepak met muts, te kijken naar mijn mannetje toen hij wakker werd. Oh oh oh wat een tranen had hij. Hij kan het allemaal nog niet plaatsen en inmiddels ligt hij op een kamer. Hij valt nog regelmatig in slaap en het eerste als hij wakker wordt is roepen dat hij naar huis wil en zijn oh zo geliefde poffertjes. Hij heeft nog veel pijn maar gelukkig is het achter de rug en nu maar hopen dat het goed blijft gaan. Dank voor al jullie medeleven. Dat doet ons zo goed. Echt superlief!

 
Zoals je ziet de maand december was een maand met een lach en een traan. Laten we hopen dat 2015 voor ons een ietwat rustiger jaar wordt. Maar de mooie dingen die gebeurd zijn, nemen ze ons niet meer af. Wat hebben we ervan genoten!