Wat een avontuur weer!

Het is weer vrijdag en tijd voor het herinneringskaartje voor de lopende challenge van EHI waar deze keer alles mag, nou hoe easy wil je het hebben. Heb deze keer een lekker fleurig kaartje gemaakt, ben eigenlijk helemaal niet van de rode, maar vind het bij dit kaartje wel lekker fris en fruitig staan. Heb je zin en tijd doe gewoon gezellig mee, lijkt ons helemaal leuk. Kijk maar eens op het blog wat voor prachtige voorbeeldkaartjes mijn teammaatjes hebben gemaakt, inspiratie genoeg volgens mij. Je hebt nog de tijd tot vrijdag 2 augustus 2013 9.00 uur. Wil mijn kaartje mee laten doen aan de challenge van het Amerikaanse My-Besties blog waar je deze keer lekker veel bloemen moet gebruiken, nou die zitten er volgens mij zeker op. 

Moet het eventjes van me afpraten hoor maar we hadden me gisteren hier toch weer een avontuur, de schrik zit nog goed in de beentjes kan ik je zeggen. Ging eventjes boodschappen doen en mijn vader paste op omdat boodschappen doen met Nick nou niet bepaald een pretje is. Loop ik door het winkelcentrum komt mijn buuf naar me toe rennen met de boodschap Aniet je moet meekomen Nick zit op het dak en je vader inmiddels ook maar die is gewond, nou je kan je wel een beetje voorstellen hoe ik me toen voelde, heb gerend voor mijn leven, wist niet dat ik zo hard kon rennen. Meteen naar zolder gerend maar had helaas ook geen invloed op Nick die wilde echt niet meer naar binnen en zo zielig mijn vader zat helemaal onder het bloed en die wist het allemaal niet meer. Heb toen 112 gebeld en de brandweer zou meteen komen, zeg ik nog huilend met de schrik in mijn lijf toen ze zeiden we komen eraan, maar jullie weten helemaal niet waar we wonen, tutje hola die ik ben. Maar eerst kwamen er heel snel 2 politie-agenten aan de deur, woon dichtbij het politiebureau, die naar zolder renden, eerst de vrouwelijke agent op Nick inpraten maar dat had totaal geen nut, toen ging de mannelijke door het kleine zolderraampje heen, je moet niet vragen hoe dacht werkelijk oh helluppie die is ook zo nog gewond en die is bij mijn mannetje gaan zitten maar Nick had mij brandweer horen zeggen tegen mijn vader en die had het maar over blussen, nee blussen. Maar na een tijdje zei die toch ik naar binnen naar mama, maar dat ging nog niet zo makkelijk de agent moest hem in de houdgreep nemen en mijn vader er bovenop, anders had hij zo van het dak gesprongen, maar gelukkig het lukte en was mijn ventje binnen en sprong in mijn armen. Maar toen moest mijn vader nog en die man had het al zo slecht, die riep maar oh jeetje dit is mijn schuld, dit is mijn schuld ..... zo zielig. Op dat moment kwam de brandweer eraan met loeiende sirene (die moest uit Mijdrecht komen) maar eigenlijk voor niets want de takelwagen was gelukkig niet nodig. Wat zijn dat trouwens grote kerels zeg, voelde me bij hun helemaal een smurfje. Die hebben mijn vader nog tot rust gebracht en gezegd dat die naar de dokter moest en mijn broer had het al op de scanner gehoord oproep voor ...... dus die wist niet hoe hard die hier moest zijn en die is met mijn vader naar de dokter gegaan, hij heeft een tetanusprik gehad, zijn arm is verbonden voor de diepe schaafwonden, zijn hoofd zat onder de schaafwonden en een gekneusde rib, ik vind het voor hem zo erg, die man was zo bang dat Nick zou springen. En Nick die had er helemaal niets van die vond het een groot avontuur en steekt zijn duim op naar de politie alsof hij wou zeggen, dat hebben we toch maar goed gedaan. Zo eng dat mannetje ziet werkelijk geen gevaar. Maar inmiddels heeft mijn oom dat zolderraampje dichtgeschroefd, de rest van mijn huis is al helemaal beveiligd, het is hier net een gevangenis maar dat was het enige raampje waar dat nog niet gebeurd was omdat het maar een heel klein raampje is en heel hoog zit, en hoe hij daar nou toch doorheen geklommen is (hij was trouwens dicht) voor mij blijft het een raadsel. Maar gelukkig is het goed afgelopen, je moet er toch niet aan denken dat hij was gesprongen .... Sorry voor het wel hele lange verhaal maar moest het eventjes kwijt hoor.

Dank jullie wel voor de superleuke reacties op mijn vintagekaartje voor Anneke, ik heb er weer van genoten en de glimlach was weer goedschiks aanwezig. En zoals telkens weer zegt Aniet lieve bloggertjes tot de volgende keer maar weer!